Σόνια Γιόντσεβα, σοπράνο: ρεσιτάλ Πουτσίνι. Συμμετέχει: Μαρίν Γιόντσεφ, τενόρος. Ορχήστρα Εθνικής Λυρικής Σκηνής / Μουσική διεύθυνση: Φιλίπ Ογκέν.
Μία φιλανθρωπική συναυλία, όπως η συγκεκριμένη, η οποία πραγματοποιήθηκε με αφορμή τη συμπλήρωση 25 χρόνων της Ένωσης «Μαζί για το Παιδί» και που οι εισπράξεις της θα διατεθούν για τους σκοπούς της, μοιραία, έχει τα μειονεκτήματά της: αποτελεί ένα «κοινωνικό -άλλως κοσμικό- γεγονός» με τα συμπαρομαρτούντα -επίδειξη, πόζες, τουαλέτες, φωτογράφοι, κοινό, κατά ένα
μεγάλο μέρος του,
άσχετο και απαίδευτο, που μέρος του δεν μένει μέχρι το τέλος κλπ-, με τρέιλερ και λογύδρια, τα οποία μετατοπίζουν από τον άξονά του το όποιο καλλιτεχνικό βάρος της. Ας τα παραβλέψουμε και ας δώσουμε την έμφαση στο καλλιτεχνικό αποτέλεσμα. Το οποίο δικαίωσε, κατά τη γνώμη μου, τη βραδιά. Για διάφορους λόγους. Ο βασικότερος, ότι ακούσαμε για πρώτη φορά στην Ελλάδα μία σπουδαία φωνή: τη -δικαίως- διεθνή βουλγάρα σοπράνο Σόνια Γιόντσεβα. Στην πλήρη ακμή της. Ζεστό, σλάβικο ηχόχρωμα, εξαιρετικής ποιότητας φωνητικό μέταλλο, φωνή καλά γειωμένη, εύρος φωνητικό, άψογη τεχνική, εξαιρετικά κρατήματα, εκφραστικότητα... -μία φωνή πρώτης γραμμής που ομολογώ ότι δεν έτυχε της υποδοχής που της άξιζε από το, σε γενικές γραμμές, όχι αντάξιό της κοινό... Πλάι της, ο επίσης
άσχετο και απαίδευτο, που μέρος του δεν μένει μέχρι το τέλος κλπ-, με τρέιλερ και λογύδρια, τα οποία μετατοπίζουν από τον άξονά του το όποιο καλλιτεχνικό βάρος της. Ας τα παραβλέψουμε και ας δώσουμε την έμφαση στο καλλιτεχνικό αποτέλεσμα. Το οποίο δικαίωσε, κατά τη γνώμη μου, τη βραδιά. Για διάφορους λόγους. Ο βασικότερος, ότι ακούσαμε για πρώτη φορά στην Ελλάδα μία σπουδαία φωνή: τη -δικαίως- διεθνή βουλγάρα σοπράνο Σόνια Γιόντσεβα. Στην πλήρη ακμή της. Ζεστό, σλάβικο ηχόχρωμα, εξαιρετικής ποιότητας φωνητικό μέταλλο, φωνή καλά γειωμένη, εύρος φωνητικό, άψογη τεχνική, εξαιρετικά κρατήματα, εκφραστικότητα... -μία φωνή πρώτης γραμμής που ομολογώ ότι δεν έτυχε της υποδοχής που της άξιζε από το, σε γενικές γραμμές, όχι αντάξιό της κοινό... Πλάι της, ο επίσης
Βούλγαρος Μαρίν Γιόντσεφ, ο οποίος, με το πρώτο άκουσμα, απέδειξε ότι δεν είναι απλώς «ο αδελφός της Σόνια Γιόντσεβα, τον οποίο εκείνη προωθεί» αλλά ένας πολύ καλός τενόρος, με ποιότητα και ευρύτητα φωνητική. Και, μαζί τους, η Ορχήστρα της Εθνικής Λυρικής Σκηνής υπό τον Γάλο Φιλίπ Ογκέν, που, καθώς επανειλημμένα έχει αποδειχθεί, έχουν ταιριάξει τα χνώτα τους, με πολύ καλά αποτελέσματα, όπως στη συγκεκριμένη συναυλία -η ορχήστρα έδειξε τον καλύτερο εαυτό της και συνοδεύοντας τους δύο καλλιτέχνες αλλά και στα ανεξάρτητα συμφωνικά κομμάτια που έπαιξε. Και όλα αυτά δεμένα σε ένα πολύ ελκυστικό πακέτο: ένα πρόγραμμα αφιερωμένο στον Τζάκομο Πουτσίνι, τον δημοφιλή ιταλό μελωδιστή. Πρόγραμμα που άνοιξε με την πρώτη του (1884, όταν ήταν στα 26 του χρόνια) όπερα «Τα Βίλι» -«Ο χορός των μαγισσών», ιντερμέδιο από την πρώτη πράξη από την ορχήστρα, και άρια της Άννας «Αν ήμουν κι εγώ μικρή όπως
εσείς», επίσης από την πρώτη πράξη, με την Σόνια Γιόντσεβα, με μία ρόδινη τουαλέτα, να κρατάει στα χέρια της και να μαδάει ένα λευκό χρυσάνθεμο- και συνεχίστηκε με «Μποέμ» (1898) -άρια του Ροντόλφο «Τι παγωμένο χεράκι» από τον Μαρίν Γιόντσεφ που καταχειροκρoτήθηκε, άρια της Μιμής «Με φωνάζουν Μιμή» από την Σόνια Γιόντσεβα και ντουέτο Μιμής-Ροντόλφο «Ω, γλυκό κορίτσι», όλα από την πρώτη πράξη. Παρεμβολή της ορχήστρας με το -μεταγραμμένο για ορχήστρα
εγχόρδων- κουαρτέτο για έγχορδα «Χρυσάνθεμα» SC 65 (1890) και, κατόπιν, το πρόγραμμα πέρασε στην «Τόσκα» (1900): ντουέτο Τόσκα-Καβαραντόσι της πρώτης πράξης «Μάριο! Μάριο! Μάριο!...Ποια μάτια στον κόσμο». Διάλειμμα, και επιστροφή με «Τόσκα»: άρια του Καβαραντόσι «Κρυμμένη αρμονία» από την πρώτη πράξη και άρια της Τόσκα «Έζησα για την τέχνη» από τη δεύτερη πράξη με μία Γιόντσεβα -λευκή τουαλέτα με ντεσέν μαύρα λουλούδια- εξαιρετική -η καλύτερη στιγμή της συναυλίας. Η ορχήστρα υπό τον Φιλίπ Ογκέν
ερμήνευσε το ιντερμέδιο της τρίτης πράξης από την «Μανόν Λεσκό» (1893) και η σοπράνο την άρια «Από εδώ έφυγε χαρούμενη» από την τρίτη πράξη της «Μποέμ» και πάλι. Το πρόγραμμα έκλεισε με «Μαντάμα Μπατερφλάι» (1904): «Μία ωραία μέρα, θα δούμε», άρια της Τσο-Τσο-Σαν από τη δεύτερη πράξη. Δεν έλειψαν και τα ανκόρ -δύο συνολικά. Το πρώτο, «φάλτσο» στο δεμένο πρόγραμμα Πουτσίνι: ντουέτο «Ας πιούμε» από την πρώτη πράξη της «Τραβιάτα» του Τζουζέπε Βέρντι! Με το δεύτερο, όμως, ο Πουτσίνι... αποκαταστάθηκε: «Ω, αγαπητέ μου πατέρα» από τον «Τζάνι Σκίκι», τρίτη μονόπρακτη όπερα του «Τρίπτυχου» (1918). Μία βραδιά κερδισμένη (Φωτογραφίες: οι υπογραμμένες Χάρης Ακριβιάδης, οι ανυπόγραφες Ανδρέας Σιμό.πουλος)
(Με τα απολύτως απαραίτητα το -δίγλωσσο, ελληνικά και αγγλικά- έντυπο πρόγραμμα της συναυλίας -επιμέλεια Τομέας Δραματολογίας ΕΛΣ).
Εθνική Λυρική Σκηνή / Αίθουσα «Σταύρος Νιάρχος», Κέντρο Πολιτισμού Ίδρυμα «Σταύρος Νιάρχος», «Μαζί για το Παιδί», 4 Noεμβρίου 2021.
No comments:
Post a Comment