Tip: «Θουκυδίδης δραματικός. Το θέατρο του πολέμου»

Γίνεται ο Θουκυδίδης θέατρο; Η Ρούλα Πατεράκη και η Άννα Κοκκίνου ήδη το αποπειράθηκαν. Με σεβασμό. Αλλά δεν μπορώ να πω ότι μου επέτρεψαν να καταδυθώ στο κείμενο, να το κάνω δικό μου. Το κατάφεραν τα παιδιά -έλληνες και ξένοι-, σπουδαστές δραματικών σχολών, βασικά -συν κάποιοι ηθοποιοί-, από το καλοκαιρινό σπουδαστικό πρόγραμμα «Θουκυδίδης δραματικός. Το θέατρο του Πολέμου». Που καρπός του είναι η ομότιτλη παράσταση η οποία παίζεται στο Υπόγειο του «Θεάτρου Τέχνης». Πάνω σε ένα εξαιρετικό συμπίλημα του Γιάννη Λιγνάδη (κείμενο, δραματουργία), όπου καίρια αποσπάσματα της «Ιστορίας» του Θουκυδίδη -άλωση της Πλάταιας, δημηγορίες Αρχίδαμου και Περικλή, επιτάφιος λόγος του Περικλή, περιγραφή του λοιμού της Αθήνας, ο εμφύλιος της Κέρκυρας, διάλογος Αθηναίων και Μηλίων πριν από την καταστροφή της Μήλου…- μπλέκονται ισορροπημένα με Γκάτσο, Ελύτη και Σαχτούρη σε ένα θεατρικότατο αποτέλεσμα, ο Γιάννης Παναγόπουλος που υπογράφει τη σκηνοθεσία,

σκάρωσε, σε θεατρική διδασκαλία Δημήτρη Λιγνάδη, μία μόλις 50λεπτη, καθαρή, απλή στα μέσα της αλλά δυναμική και ουσιαστικά μοντέρνα παράσταση -στα ελληνικά αλλά και με παρεμβάσεις στα αρχαία ελληνικά, στα αγγλικά και στα τούρκικα- με άψογους ρυθμούς, με τολμηρές μουσικές επενδύσεις του Μικέ Γλύκα -από Κλάους Νόμι μέχρι «Αλιείς μαργαριταριών»!-, με μία άκρως λιτή αλλά και άκρως αποτελεσματική δουλειά του Δήμου Κλιμενώφ στα σκηνικά και τα κοστούμια και με κίνηση διδαγμένη από την Ελένη Καμηλάρη. Δίνοντας την κατεύθυνση στα -ταλαντούχα, τα περισσότερα, με υπέροχες φωνές- παιδιά να στηρίξουν με κύρος, αντιστρόφως ανάλογο της πείρας τους, το λόγο -αδύνατον να μην ξεχωρίσω την ηθοποιό Ζωή Μυλωνά: σκηνική αποτελεσματικότητα αξιοθαύμαστη. 
Η συγκινητική σκηνή όπου ο Επιτάφιος μπλέκεται με την περιγραφή του λοιμού αλλά και η μαζική χρήση των μασκών με το πρόσωπο του Θουκυδίδη, ευφυείς ιδέες, έξοχα εκτελεσμένες. Δεν θα μετανιώσετε αν δείτε αυτή την παράσταση που θα παίζεται μέχρι και αύριο. Ο Γιάννης Παναγόπουλος, που είχε ήδη δώσει δείγματα θετικά, δημιουργεί ελπίδες για ένα λαμπρό μέλλον στο χώρο της σκηνοθεσίας.