Από τον Κλώνη στην κατανάλωση

Σαν βγεις στον πηγαιμό για την Επίδαυρο -αύριο ή μεθαύριο, για τον ρωσοελληνικό «Οιδίποδα τύραννο» του «Βαχτάνγκοφ» και του Εθνικού-, ένα να μην ξεχάσεις: να πας λίγο νωρίτερα για να χαζέψεις -τουλάχιστον -το πωλητήριο που δημιούργησε το Εθνικό Θέατρο και το εγκατέστησε καταρχήν στην Επίδαυρο, για τις παραστάσεις του. Έκανε «πρεμιέρα» στην «Αντιγόνη» και στο μεταξύ το μετέφεραν σε πιο εμφανή χώρο -μόλις μπαίνετε απ’ το πάρκινγκ στον κεντρικό δρόμο προς το θέατρο, πλάι στο περίπτερο των ΕΛΤΑ.

Εκεί θα βρείτε πολλά και διάφορα καλόγουστα, εμπνευσμένα απ’ το λογότυπό του ή –κυρίως- απ’ το βεστιάριο-θησαυρό του Εθνικού: μοτίβα από κοστούμια ή σκίτσα για κοστούμια του Φωκά, του Βακαλό, του Ανεμογιάννη, του Βασιλείου, του Στεφανέλλη, του Χαρατσίδη, του Ζαρίφη, της Παπαντωνίου, της Ζαΐμη, του Βασίλη Φωτόπουλου, του Διονύση Φωτόπουλου, του Πάτσα, του Κυριακούλη, του Μετζικώφ, της Γεωργιάδου και… και … μετουσιώθηκαν σε εξώφυλλα τετραδίων, βεντάλιες, ρεσό, σημειωματάρια, μαγνητάκια, κονκάρδες…

Θα βρείτε, επίσης, μια υπέροχη τσάντα με ντεσέν εμπνευσμένα απ’ τα υπέροχα κάγκελα του Κτιρίου Τσίλερ καθώς και κοσμήματα -δαχτυλίδια, βραχιόλια…- φτιαγμένα απ’ τις χρυσοχέρες ράφτρες του Εθνικού από περισσεύματα υφασμάτων που χρησιμοποιήθηκαν για την κατασκευή κοστουμιών. Αλλά και μια σειρά για παιδάκια -τετράδια, μολύβια, γόμες, χάρακες…-, αυτή, εμπνευσμένη από σκίτσο του Κλ. Κλώνη για τον γκολντονικό «Υπηρέτη δύο κυρίων» -έτσι είχαν μεταφράσει, τότε, τον τίτλο- του 1937. 

Με πωλητές παιδιά όμορφα, χαμογελαστά, ευγενικά, προθυμότατα.

Άξια υπεύθυνη, η υπεύθυνη και των εκδόσεων καθώς και του βιβλιοπωλείου του Εθνικού -με το οποίο απ’ τη χειμερινή σεζόν θα συγκατοικεί το πωλητήριο- θεατρολόγος Μαρία Καρανάνου η οποία είχε, μαζί με την προκάτοχό της Ράνια Τριβέλλα, και την αρχική ιδέα. Αν κρίνω απ’ την πρωτοβουλία αυτή που θα προσπορίσει ζεστό χρήμα στο Θέατρο -είδα απ’ την πρώτη μέρα κόσμο να συνωστίζεται στο πωλητήριο-, απ’ το πολύ ιδιαίτερο, κομψό και πλήρες πρόγραμμα της «Αντιγόνης» αλλά κι από πολλά άλλα σημάδια, μπορώ να μιλήσω για ένα καινούργιο, φρέσκο αεράκι που πνέει στο Εθνικό.