Συνάντησα τον Άκι Καουρισμάκι στο «Άστυ» ή Το «Ταινιόραμα»-όαση

 

Το Τέταρτο Κουδούνι / Τέτοιες Μέρες, Τέτοια Λόγια... 207

 

Εκεί που λες ότι τελείωσε η κινηματογραφική σεζόν, «άντε πάλι πόσες ταινίες δεν πρόλαβα να δω», «τι θα προλάβω να δω στους θερινούς, με τόσες παραστάσεις που θα κυκλοφορούν;», να σου το «Ταινιόραμα». Στο «Άστυ» -all times classic. Θεσμός πια! Απ’ το 1990 που ξεκίνησε στο τότε «Αλφαβίλ» (πρώην «Φλώρα») του Αντώνη Στεργιάκη συνεχίζει ανελλιπώς, πλην των δυο σεζόν της πανδημίας, στο «Άστυ» πια. Ανοιξιάτικο, απ’ τις 25 Μαΐου, απλώνεται -φέτος- έως και τις 21 Ιουνίου. Δυο ταινίες κάθε βράδυ, μ’ ενιαίο εισιτήριο 5 ευρώ.

Ο Γιώργος κι ο Δημήτρης της -ηλικίας 31 ετών- εταιρίας διανομής «Ama Films», παθιασμένοι με το σινεμά από κούνια -γιοι του Αντώνη Στεργιάκη, βλέπεις...- επιλέγουν, απ’ τις ταινίες που ’χουν προβάλει αυτά τα χρόνια, κλασικές και πρόσφατες, που πολλές τους έχουν ήδη γίνει ή θα γίνουν κλασικές και, μόλις γυρίσουν απ’ το ετήσιο προσκύνημα στο Φεστιβάλ των Κανών, βάζουν μπρος σ’ αυτό το είδος άτυπου φεστιβάλ. Παλιότερα κρατούσε έως και τον Ιούλιο κι είχε τρεις ταινίες κάθε βράδυ. Οι καιροί ου μενετοί πλέον... Πάντως σημασία έχει ότι συνεχίζουν.

Δε μου αρέσουν -φυσικό- όλες οι ταινίες που προβάλλουν αλλά όλες οι ταινίες που προβάλλουν έχουν το κάτι ιδιαίτερο που τις ξεχωρίζει απ’ το σωρό που προβάλλεται κάθε χρόνο -οι περισσότερες έχουν προβληθεί και ξεχωρίσει και βραβευτεί σε φεστιβάλ. 

Συναντιόμαστε εκεί, στο «Άστυ», τις μέρες αυτές όλοι οι λεγόμενοι «σινεφίλ» -κορυφαία η Ζυράννα Ζατέλη, η συγγραφέας, αγαπημένη μόνιμη τρόφιμη των σινεμά- που, απ’ τις ταινίες οι οποίες παίζονται, κάποιες δεν έχουμε προλάβει να δούμε ή κάποιες που ’χουμε δει πολύ θέλουμε να τις ξαναδούμε και χαίρονται τα μάτια κι η ψυχή μας. 

Είδα, χτες, Άκι Καουρισμάκι, το «Η άλλη όψη της ελπίδας», του 2017, που δεν το ’χα δει,  κι ακριβώς αυτό: χάρηκε η ψυχή μου. Τι ωραία, τι γλυκιά η ταινία του μινιμαλιστή Φινλανδού! Η άκρα λιτότητά του, τα λίγα λόγια του, το άπαιχτο τζιμτζαρμουσικό χιούμορ του, οι μουσικές του, οι αποστασιοποιημένοι, ανέκφραστοι, με τις παράξενες φάτσες ηθοποιοί του... Κι όμως, πόση συγκίνηση απ’ την ιστορία αυτή της συνάντησης του κυνηγημένου σύρου

πρόσφυγα απ’ το Χαλέπι και του εξηντάρη Φινλανδού που αποφασίζει να γυρίσει σελίδα στη ζωή του και να κάνει αυτό που γουστάρει... Αγαλλίασα (Φωτογραφίες:1 Πηνελόπη Γερασίμου).