Στο Φτερό / Μίσα Μάισκι σούπερ σταρ

 

Κρατική Ορχήστρα Αθηνών: συναυλία / Μουσική διεύθυνση: Λιονέλ Μπρενγκιέ. Σολίστ: Μίσα Μάισκι, βιολοντσέλο. 

 

Σκόνταψε ανεβαίνοντας στη σκηνή αλλά καθόλου δεν σκόνταψε στη συνέχεια. Το αντίθετο! Ο Μίσα Μάισκι, ο διεθνούς κύρους βιολοντσελίστας, ο γεννημένος στην Λετονία της τότε Σοβιετικής Ένωσης, νυν ισραϊλινός υπήκοος που ζει στο Βέλγιο, επιβεβαίωσε, για άλλη μία φορά, τη φήμη του συμπράττοντας με την Κρατική Ορχήστρα Αθηνών στην πρώτη φετινή συναυλία της στο πλαίσιο του

Φεστιβάλ Αθηνών. Με τα μακριά, λευκά, φουντωτά μαλλιά του, ένα ριχτό, φαρδύ, λαμπερό γκρι αρζάν, μεταξωτό πουκάμισο με φουσκωτά μανίκια, μαύρα ρέλια και μαύρες μανσέτες, γιορντάνι στο λαιμό ερμήνευσε το Κοντσέρτο για βιολοντσέλο και ορχήστρα (1894-1895, πρώτη εκτέλεση 1896) του Τσέχου Αντονίν Ντβορζάκ -ένα έργο δυναμικό, βαθιά ρομαντικό, ελκυστικό στη μελωδικότητά του, με το οποίο ο συνθέτης

πέτυχε να ανατρέψει τη μέχρι τότε πεποίθησή του ότι το βιολοντσέλο δεν μπορεί να σταθεί πλάι στην ορχήστρα σε κοντσέρτο και ότι θα χαθεί- παλλόμενος. Όχι μόνον όταν έπαιζε αλλά και όταν άκουγε την ορχήστρα. Μία ερμηνεία όχι απλώς δεξιοτεχνική αλλά πλούσια σε συναίσθημα, που τόνισε τη ρομαντική στόφα του έργου. Ο Μίσα Μάισκι, στο τέλος, γενναιόδωρα μας χάρισε δύο ανκόρ

-μία ρομαντική ματιά στον Γιόχαν Σεμπάστιαν Μπαχ: Σαραμπάντα της Σουίτας αρ. 5 και Πρελούδιο της Σουίτας αρ.1 (από τις έξι Σουίτες για σόλο βιολοντσέλο, γραμμένες μεταξύ 1717 και 1723). Η Κρατική Ορχήστρα Αθηνών, με τον Γάλο Λιονέλ Μπρενγκιέ στο πόντιουμ, συνόδευσε το σολίστα διακριτικά στο κοντσέρτο, με κάποια προβλήματα συμπόρευσης μαζί του στο αρχικό αλέγκρο και με κάποιες οξύτητες στα χάλκινα. Στο ίδιο 

επίπεδο, χωρίς εξάρσεις, κινήθηκε και στην επιγονική μεν, σε ευθεία γραμμή με τον συμφωνικό Τσαϊκόφσκι, έξοχη δε, με ένα υπέροχο αντάτζιο / τρίτο μέρος, Συμφωνία αρ. 2 του μελωδιστή Ρόσου, πολιτογραφημένου Αμερικανού, Σεργκέι Ραχμάνινοφ. Παραδόξως, αν και ο αρχιμουσικός που τη διηύθυνε ήταν Γάλος, η καλύτερη απόδοση της ΚΟΑ στη 

συναυλία σημειώθηκε, κατά τη γνώμη μου, στη δραματική, ορμητική, μεγαλόπρεπη «Εισαγωγή σ’ ένα δράμα» (1937, πρώτη εκτέλεση 1938) του δικού μας Αντίοχου Ευαγγελάτου, με την οποία άνοιξε το πρόγραμμα της βραδιάς (Φωτογραφίες: Μαρία Γραμματικού).

 

(Η συναυλία δεν είχε δικό της έντυπο πρόγραμμα. Μόνο τις βασικές πληροφορίες στο συνοπτικό τομίδιο του προγράμματος των Φεστιβάλ Αθηνών Επιδαύρου -γενική επιμέλεια Δήμητρα Κονδυλάκη).

 

Ωδείο Ηρώδη του Αττικού, Κρατική Ορχήστρα Αθηνών, Φεστιβάλ Αθηνών Επιδαύρου, 2 Ιουλίου 2022.

 

(Την παράσταση παρακολούθησα με πρόσκληση που είχε την ευγένεια να μου παραχωρήσει το Τμήμα Προβολής και Επικοινωνίας της ΚΟΑ).