Νέο, φρέσκο αίμα, ανανεωτικό

 

Το Τέταρτο Κουδούνι / Τέτοιες Μέρες, Τέτοια Λόγια... 134

 

Έχω γράψει, ήδη απ’ τις 24 Δεκεμβρίου 2017, στο totetartokoudouni.blogspot.com, για τον Δημήτρη Τάρλοου και το θέατρό του «Πορεία at Victoria» και για την εκτίμηση που τρέφω σφαιρικά στη δουλειά που γίνεται, διακριτικά αλλά μεθοδικά,  εκεί εδώ και χρόνια, χωρίς εκπτώσεις. Δουλειά που ξεκίνησε απ’ το 1998, όταν ο ηθοποιός, μεταφραστής και, αργότερα, σκηνοθέτης Δημήτρης Τάρλοου ίδρυσε την Εταιρεία Θεάτρου «Δόλιχος» την οποία, σύντομα, εγκατέστησε στο ιστορικό «Πορεία» του Αλέξη Δαμιανού -ενδιάμεσα, επίσης ιστορικός, κινηματογράφος «Studio» του Σωκράτη Καψάσκη- που απέκτησε: εξαιρετικά καλόγουστη και λειτουργική αίθουσα, προσιτή και σε όσους έχουν κινητικά προβλήματα, με άνετα καθίσματα και ζεστά φουαγιέ, ρεπερτόριο συνεπέστατο, παραστάσεις προσεγμένες στη λεπτομέρεια, αδιάφορο αν μου αρέσει ή όχι το αποτέλεσμα, υπέρτιτλοι στα αγγλικά, συνεργάτες άξιοι, νέοι, ικανοί, ελπιδοφόροι σκηνοθέτες που καλούνται να σκηνοθετήσουν παράλληλα με τον ίδιο τον Δημήτρη Τάρλοου, έντυπα προγράμματα παραστάσεων υψηλού επιπέδου που φροντίζει η δραματολόγος Έρι Κύργια, ένα υποδειγματικό site, δημόσιες σχέσεις απολύτως παραγωγικές, προσωπικό τέλεια ντρεσαρισμένο, ευγενέστατο, άψογη, όπως μαθαίνω, συμπεριφορά του Δημήτρη Τάρλοου ως εργοδότη/παραγωγού -σπάνιο φρούτο, ειδικά στις μέρες μας,

στο χώρο του θεάτρου, γι αυτό και το τονίζω-, ουδεμία επανάπαυση στα κεκτημένα… Με τη σφραγίδα και της υπεράξιας διευθύντριας παραγωγής Στέλλας Γιοβάνη, συντρόφου του Δημήτρη Τάρλοου και -πρόσφατα- μαμάς της δεύτερης κόρης και τρίτου παιδιού του.

Πιο πρόσφατο επίτευγμα του «Πoρεία», η δημιουργία απ’ το 2019 της σχολής Πυροδότησης Θεατρικής Γραφής, με δάσκαλους/καθοδηγητές δυο απ’ τους καλύτερους -και ακομπλεξάριστους αλλά και πολύ ανθρώπινους- νεότερους συγγραφείς μας, τον Θανάση Τριαρίδη και τον Βαγγέλη Χατζηγιαννίδη. 59 έργα (!) που γράφτηκαν την πρώτη χρονιά 2019/2020 μετάγγισαν φρέσκο αίμα στο ελληνικό θέατρο.

Και δε γράφτηκαν απλώς για να γραφτούν. Ο Δημήτρης Τάρλοου γενναιόδωρα τα παρουσίασε, για ένα μήνα -μ’ όλες τις δυσκολίες που προέκυψαν λόγω covid-, στο «Πορεία» του, σ’ ένα Φεστιβάλ Νέου Ελληνικού Θεατρικού Έργου με τον καίριο τίτλο «Νέο Αίμα», όχι ως «αναλόγια» ή σε πρόχειρα ανεβάσματα ως πτωχούς συγγενείς. Αλλά δόξη και τιμή. Τους επιφύλαξε τις καλύτερες συνθήκες -μια μεταχείριση ισάξια με τ’ άλλα έργα του ρεπερτορίου του. 

Είδα και τα δυο μέσα σε μια βραδιά: «Νυχιάνγκ» της Ευαγγελίας Γατσωτή και «Labor» της Ανθής Τσιρούκη -και

τα δυο γυναικών συγγραφέων. Το πανέξυπνο πρώτο σκηνοθέτησε, με βογιατζιδική προσοχή στη λεπτομέρεια ο ίδιος ο Δημήτρης Τάρλοου, με την πάντα εξαιρετική Αλεξία Καλτσίκη και την πολύ ταλαντούχα, ευφυή νέα ηθοποιό Θάλεια Σταματέλου, απόφοιτη της δραματικής σχολής του Εθνικού αλλά και αρχιτεκτόνισσα, στους δυο ρόλους.

Το ιδιαίτερο δεύτερο -έργο συμβολικό με τον μανδύα της επιστημονικής φαντασίας, κάτι από «Φρανκενστάιν»-

ανέβασε η, επίσης, νεαρή Έμιλυ Λουίζου, Ελληνίδα που έχει ξεκινήσει να διαπρέπει ως σκηνοθέτρια στο Λονδίνο -μια 

 

 

παράσταση στιλιζαρισμένη, όπως ταίριαζε στο κείμενο, με την -άλλη εξαιρετική- Ιωάννα Παππά, τον Στέλιο Μάινα και τον πολλά υποσχόμενο νεαρό Ορέστη Χαλκιά.

Μια βραδιά απ’ τις κερδισμένες της φετινής χειμωνιάτικης/ανοιξιάτικης σεζόν. Αλλά, πάνω απ’ όλα, που τιμά τον Δημήτρη Τάρλοου και αυξάνει την εκτίμησή μου στο θέατρο «Πορεία» και τους ανθρώπους του. Μακάρι να συνεχίσουν έτσι. Και θα ευχόμουν τα καινούργια έργα του «Νέου Αίματος» να τυπωθούν. Τους αξίζει συνέχεια -κι ας είναι πρωτόλεια (Φωτογραφίες: 3 Πάτροκλος Σκαφίδας, 5 Μαρίσα Καψαμπέλη).