Την ανάστησε ο Κάρολος Κουν. Και το «Θέατρο Τέχνης». Ο Κουν την έκανε πρωταγωνίστρια γιατί ΗΤΑΝ και ΕΙΝΑΙ από τη στόφα της πρωταγωνίστριας. Στο «Θέατρο Τέχνης» έδωσε τα νιάτα της τα χρυσά και 39 χρόνια της ζωής της: από το 1963 που μπήκε στη δραματική σχολή του μέχρι το 2002, όταν οι συνθήκες την ώθησαν να φύγει -η Αντιγόνη στον «Οιδίποδα επί Κολωνώ», στην Επίδαυρο, ήταν ο τελευταίος της ρόλος. Οστούν εκ των οστέων του, σαρξ εκ της σαρκός του.
Τι είδαμε από την Ρένη Πιττακή στο «Θέατρο Τέχνης» δεν θα το θυμίσω τώρα. Τι είδαμε από την Ρένη Πιττακή ΑΦΟΥ έφυγε από το «Θέατρο Τέχνης», με τον Λευτέρη Βογιατζή και με άλλους, δεν θα το θυμίσω τώρα. Εκείνο που θέλω να θυμίσω είναι ότι η Ρένη Πιττακή πρωτοπάτησε το σανίδι ως Ασθενής -φιγκιράν, δηλαδή, κομπάρσα- στην «Δολοφονία του Ζαν-Πολ Μαρά» του Πέτερ Βάις, δευτεροετής μαθήτρια της σχολής -υποβάσταζαν με την Κάτια Δανδουλάκη την κατατονική «Σαρλότ Κορντέ», την Μάγια Λυμπεροπούλου δηλαδή, την άλλη κορυφαία του «Θεάτρου Τέχνης».
Σήμερα είναι μια μέρα ιδιαίτερη. ΠΟΛΥ ιδιαίτερη. Η Ρένη Πιττακή -η Ρένη Πιττακή του Ήθους- επιστρέφει στο «Θέατρο Τέχνης» -μέσω Φεστιβάλ Αθηνών. Μετά από δεκατρία ολόκληρα χρόνια. Και δεν επιστρέφει απλώς. Επιστρέφει με έργο ενός νέου έλληνα συγγραφέα -«Θέλω μια χώρα» του Ανδρέα Φλουράκη-, επιστρέφει σκηνοθετημένη από μία μαθήτριά της στη δραματική σχολή του «Θεάτρου Τέχνης», όπου και δίδαξε επί πολλά χρόνια -την Μαριάννα Κάλμπαρη, καλλιτεχνική διευθύντρια σήμερα του «Θεάτρου Τέχνης», και -το βασικότερο- επιστρέφει πλαισιωμένη από ένα πλήθος νιάτα -απόφοιτοι και μαθητές της δραματικής σχολής του «Θεάτρου Τέχνης», δοσμένοι ψυχή τε και σώματι, όπως τον παλιό εκείνο καιρό γινόταν με τα «Κουνάκια».
Αλλά η σημερινή μέρα είναι και «αλλιώς» ιδιαίτερη. Εκείνο το «Μαρά-Σαντ» με το οποίο η Ρένη Πιττακή πρωτοπάτησε το σανίδι στο «Υπόγειο» ήταν τη σεζόν 1965/1966. Φέτος η Κυρία Ρένη Πιττακή κλείνει 50 ολόκληρα και στρογγυλά χρόνια που μας κάνει την τιμή να ανασαίνει στο Θέατρό μας -στο ελληνικό Θέατρο. Στο Θέατρο με το θήτα κεφαλαίο. Εγώ, αυτό, το γιορτάζω. Και θα είμαστε εκεί, Πειραιώς 260, απόψε. Για να το γιορτάσουμε μαζί. Για να τη χειροκροτήσουμε. Και για να την ευχαριστήσουμε.
Αλλά η σημερινή μέρα είναι και «αλλιώς» ιδιαίτερη. Εκείνο το «Μαρά-Σαντ» με το οποίο η Ρένη Πιττακή πρωτοπάτησε το σανίδι στο «Υπόγειο» ήταν τη σεζόν 1965/1966. Φέτος η Κυρία Ρένη Πιττακή κλείνει 50 ολόκληρα και στρογγυλά χρόνια που μας κάνει την τιμή να ανασαίνει στο Θέατρό μας -στο ελληνικό Θέατρο. Στο Θέατρο με το θήτα κεφαλαίο. Εγώ, αυτό, το γιορτάζω. Και θα είμαστε εκεί, Πειραιώς 260, απόψε. Για να το γιορτάσουμε μαζί. Για να τη χειροκροτήσουμε. Και για να την ευχαριστήσουμε.
No comments:
Post a Comment