Το τέλος μιας εποχής: Κουδούνι Τέταρτο και τελευταίο στα «Νέα»

Μια εποχή τελειώνει για μένα σήμερα. Μετά από 28 σχεδόν χρόνια διαρκούς παρουσίας στα «Νέα» _ από τα «Νέα» ξεκίνησα, στις 15 Ιανουαρίου του 1984 _, σταματώ να γράφω στην εφημερίδα. Από την 1η Μαρτίου του 2011 είχα ήδη πάψει να διατηρώ τη σχέση συντάκτη που είχα με τα «Νέα» γιατί αποφάσισα να καταθέσω τα χαρτιά μου για συνταξιοδότηση. Aλλά από τότε είχα κρατήσει τη σχέση εξωτερικού συνεργάτη με τη στήλη «Το Τέταρτο Κουδούνι» που δημοσιευόταν κάθε Πέμπτη. Και η οποία δημοσιεύεται σήμερα για τελευταία φορά. Συνέπεια της κρίσης και των περικοπών…
Αυτά τα 28 χρόνια προσπάθησα να είμαι τίμιος με τον εαυτό μου. Βάζοντας πάνω απ’ όλα την αγάπη μου για το θέατρο. Έπραξα και έγραψα αυτό που πίστευα εφόσον μου το επέτρεπε ο χώρος όπου έγραφα. Τράβηξα πολλά αυτά τα χρόνια. Ειδικά από τη στιγμή που άρχισα να μην κάνω μόνο ρεπορτάζ αλλά να γράφω και τη γνώμη μου _ στα «Νέα» και παράλληλα, για αρκετά χρόνια, στα περιοδικά «Πάνθεον», «Marie Claire» και «Ταχυδρόμος» ή, σποραδικά, σε κάποια άλλα έντυπα. Πολεμήθηκα εκ των ένδον από ανθρώπους που θέλοντας να κρατούν τα ηνία της εξουσίας στο χώρο ή εξυπηρετώντας συμφέροντά τους με πολέμησαν εμφανώς και αφανώς, ρουφιανεύοντας, και έφτασαν να με οδηγήσουν στο χείλος της απόλυσης. Πολεμήθηκα από ανθρώπους του χώρου που δεν εκτιμούσα ή που είχα στηρίξει αλλά, όταν εκείνοι έδειξαν ένα διαφορετικό πρόσωπο, δεν τους χαρίστηκα. Πολεμήθηκα και από ανθρώπους που ύμνησα, τους έκανα συνεντεύξεις αλλά όταν δεν μου άρεσε η δουλειά τους και το έγραψα ή έγραψα ένα αρνητικό σχόλιο που τους αφορούσε ξαφνικά έγιναν εχθροί ή μου έκοψαν την καλημέρα. Μηνύθηκα, λοιδωρήθηκα δημοσίως με τον χυδαιότερο τρόπο και μάλιστα με την υποστήριξη συναδέλφων άλλων εντύπων, υβρίστηκα, πήρα ανώνυμες επιστολές, επιστολές εναντίον μου έφταναν στη διεύθυνση από διευθυντές κρατικών Θεάτρων έως ακόμα και από… ταβερνιάρηδες, έως και στο υπουργείο Προστασίας του Πολίτη καταγγέλθηκα! Εν ολίγοις έκανα πολλούς εχθρούς _ ανάμεσά τους και κάποιους που ποτέ δεν κατάλαβα το γιατί.
Δεν θέλω να παραστήσω τον ήρωα δράματος ούτε τον εις Γολγοθάν σταυρωθέντα _ όλα αυτά μέσα στη ζωή είναι και πολλά τα περίμενα. Απλώς εκθέτω γεγονότα τα οποία συνέβησαν. Δεν ενδημεί η ωριμότητα και το χιούμορ, όπως απατηλά δείχνουν τα φαινόμενα, στο χώρο του θεάτρου… Δεν κρατώ κακία. Ούτε εκδικητικός είμαι. Η σκηνή αλλοιώνει τους ανθρώπους και οι ναρκισσισμοί και οι εγωισμοί και οι φιλοδοξίες και η ανασφάλεια που ενδημούν στο θέατρο πολλές φορές με κάνουν να κατανοώ τις αντιδράσεις τους. Αλλά δεν ξεχνώ κιόλας.
Η έκπληξη, και για μένα τον ίδιο, είναι ότι, παρά τις αλλεπάλληλες απομυθοποιήσεις και απογοητεύσεις, συνεχίζω να αγαπάω το θέατρο. Όσο κι αν προσπάθησαν πολλοί άνθρωποί του να με κάνουν να το σιχαθώ. Ίσως γιατί αυτά τα χρόνια βρήκα στο θέατρο και κάποιους ανθρώπους που εκτίμησα και στη σκηνή αλλά και εκτός σκηνής _ ναι, και όμως υπάρχουν! Ίσως γιατί κάποιοι με στήριξαν σε ώρες δύσκολες. Ίσως γιατί το θέατρο συνεχίζει να ασκεί, όταν μου αρέσει, απερίγραπτη γοητεία πάνω μου.
Εκείνο που μπορώ να σας διαβεβαιώσω είναι πως «Το Τέταρτο Κουδούνι» κλείνει τον κύκλο του στα «Νέα» αλλά totetartokoudouni.blogspot.com θα συνεχίσει. Η ανταπόκριση που είχε από τη στιγμή που ξεκίνησε _ ένας χρόνος τώρα _, με ενθαρρύνει και με πεισμώνει. Κάθε Πέμπτη, λοιπόν, θα έχετε εδώ «Το Τέταρτο Κουδούνι» όπως το ξέρατε _ και πιο ελεύθερο ίσως _, χωρίς τη στήλη «Προ 50ετίας» για την οποία αντλούσα από το Ιστορικό Αρχείο του Δημοσιογραφικού Οργανισμού Λαμπράκη _ και η οποία προσωπικά θα μου λείψει πολύ. Και ανάμεσα οτιδήποτε μου προκύπτει.
Ε, δεν νοιώθω και Σκάρλετ Ο’ Χάρα αλλά ας παραφράσω: Από σήμερα ξημέρωσε μια άλλη μέρα.
Θέλω να ευχαριστήσω από 'δω όσους με οδήγησαν στη δημοσιογραφία. Την Αθηνά Γλυνού που δεν υπάρχει πια και που πρώτη με υποδέχτηκε στα «Νέα», τον Βασίλη Αγγελικόπουλο που μου έδωσε την ιδέα και με πρότεινε, τον Λέοντα Καραπαναγιώτη που επίσης δεν υπάρχει πια και που με δέχτηκε εν λευκώ. Αλλά και όσους με τα γραπτά τους και τις θέσεις τους μου έδωσαν το παράδειγμα για τη συνέχεια.
Να ευχαριστήσω ξεχωριστά και όλους όσοι στήριξαν «Το Τέταρτο Κουδούνι» με πρώτο τον Κώστα Ρεσβάνη. Περισσότερο, όμως, εσάς που το διαβάζατε αυτά τα χρόνια και συνεχίζετε να το διαβάζετε και να συμμετέχετε.

ΠΡΟΣΟΧΗ! Το e-mail μου θα είναι πια totetartokoudouni@gmail.com