Η Κατερίνα Γώγου γίνεται έργο θεατρικό

Το Τέταρτο Κουδούνι / 25 Οκτωβρίου 2012 
 



Ήταν απ’ τις καλύτερες παραστάσεις του προηγούμενου χειμώνα και φέτος επαναλαμβάνεται: «Ψευδαισθήσεις», ένα καθηλωτικό κείμενο του Ιβάν Βιριπάγεφ στο θέατρο «Οδού Κυκλάδων» που γιορτάζει τα τριάντα του χρόνια. Η Κατερίνα Ευαγγελάτου ποιεί μουσικήν δωματίου μ’ ένα κουαρτέτο εξαιρετικών ερμηνευτών _ Παντελής Δεντάκης, Αλεξία Καλτσίκη, Βασίλης Κουκαλάνι, Καλλιόπη Σίμου _ τιμώντας την ανάθεση του Λευτέρη Βογιατζή και της νέας Σκηνής του. Μην το χάσετε!


Τελικά, με σκηνοθεσία που υπογράφει ο ίδιος κι όχι ο Σταύρος Τσακίρης, όπως σας έγραφα στο «Τέταρτο Κουδούνι» στις 19 Ιουλίου, ανέβασε το μονόλογο «Γαλιλαίο», του οποίου υπογράφει και τη δραματουργική απόδοση, ο Άγγελος Αντωνόπουλος στο «Τριανόν». Συμβαίνουν αυτά…


«Όταν ακούω Κατερίνα τρομάζω» είναι ο ευφυής τίτλος του καινούργιου θεατρικού έργου που έγραψε η δημοσιογράφος / συγγραφέας Σοφία Αδαμίδου, εμπνευσμένη απ’ την ποίηση της Κατερίνας Γώγου και στηριγμένη στην ποίηση αυτή. Και το οποίο θ’ ανεβεί τον Ιανουάριο στο θέατρο «Τζένη Καρέζη» σε σκηνοθεσία Κοραή Δαμάτη, με την Τζένη Κόλλια στο ρόλο της ηθοποιού που έγραφε ποίηση και που τόσο ταλαιπωρήθηκε στη ζωή της για να χαθεί πρόωρα, στα πενήντα τρία της χρόνια, το 1993, όταν αυτοκτόνησε με υπερβολική δόση χαπιών και αλκοόλ.
Άνθρωπος ασυμβίβαστος, που μέσα απ’ τους στίχους της καταδίκαζε τον πόνο και την αθλιότητα τα οποία έβλεπε γύρω της, η Κατερίνα Γώγου συνεχίζει να εμπνέει και να συγκινεί καθώς η ποίησή της παραμένει επίκαιρη _ «Άνθρωποι πηδάνε από τα μπαλκόνια τους ανεμίζοντας την κάρτα ανεργίας. Ζήσαμε σκυμμένοι αιώνες αδικίας. Αιώνες μοναξιάς» έγραφε. Δεν είναι, ίσως τυχαίο, ότι φέτος επανέρχεται στο προσκήνιο όχι μόνο μέσα απ’ το θεατρικό της Σοφίας Αδαμίδου αλλά και με το ντοκιμαντέρ του Αντώνη Μποσκοΐτη «Κατερίνα Γώγου – Για την αποκατάσταση του μαύρου» που ’κανε την πρεμιέρα του στις «Νύχτες Πρεμιέρας».
Δεν είναι, βέβαια, η πρώτη φορά που η ποίηση της Γώγου παρουσιάζεται στο σανίδι _ ήδη απ’ το 1981 / ’82 η Μαρία Ξενουδάκη είχε συμπεριλάβει ποιήματά της στην παράσταση «Κρούταλα αμπρ» που παρουσίασε με το «Αντιθέατρό» της στο θεατράκι της οδού Κοδριγκτώνος. Έκτοτε πολλές φορές οι στίχοι της ακούστηκαν σε θεατρικές παραστάσεις.
Το «Όταν ακούω Κατερίνα τρομάζω», που θα παίζεται τα Δευτερότριτα, ανεβαίνει με μουσική του Διονύση Τσακνή. Στη διανομή, επίσης, Μελίνα Βαμβακά, Στέλιος Γεράνης, Κατερίνα Φωτιάδη.
Σημειώστε πως το πρώτο έργο της Σοφίας Αδαμίδου «Σωτηρία Μπέλλου – Η ζωή μιας περιπλανώμενης ρεμπέτισσας», στο δεύτερο ανέβασμά του απ’ την Αθανασία Καραγιαννοπούλου, με την Ντίνα Κώνστα στο ρόλο της Μπέλλου _ το πρώτο έγινε, με τον τίτλο «Σωτηρία με λένε», απ’ τον Κωνσταντίνο Κωνσταντόπουλο στην «Στοά», με την Λήδα Πρωτοψάλτη στον κεντρικό ρόλο _ συνεχίζει φέτος την πορεία του στο θέατρο «Κάππα» για δεύτερη σεζόν.


Έρχονται σε μέιλ, το ’να μετά το άλλο, απανωτά, τα δελτία Τύπου με το ρεπερτόριο των διαφόρων Θεάτρων. Και φοβάμαι πια _ κάτι παθαίνω _ να τ’ ανοίξω, μη γνωρίζοντας _ ή γνωρίζοντας… _ τι θα πεταχτεί από μέσα ή, μάλλον, πόσες παραστάσεις θα πεταχτούν από μέσα…
«Θέατρο Τέχνης»: φέτος, δέκα παραστάσεις. «Θέατρο του Νέου Κόσμου» του Βαγγέλη Θεοδωρόπουλου: 16 (δεκάξι) _ μανούλα μου! _ συν ένα φεστιβάλ βίντεο ντανς. Θέατρο «Άβατον» _ νεόκοπο, στο Γκάζι: επτά παραστάσεις. «Κέντρο Ελέγχου Τηλεοράσεων» _ και γαμώ το όνομα, πολύ γουστάρω, νεόκοπο κι αυτό, στην Κυψέλη: επτά θεατρικές και χορευτικές παραστάσεις συν ένα φεστιβάλ θεατρικών αναγνώσεων συν… συν… Μέχρι και το Πανελλήνιο Φεστιβάλ Ερασιτεχνικού Θεάτρου της Νέας Ορεστιάδας, που το οργανώνει το ντόπιο Θεατρικό Εργαστήρι «Διόνυσος», κατέβηκε _ και το καθιερώνει για κάθε Οκτώβριο _ στην Αθήνα, στο «Αργώ», όχι με μία _ την πρώτη βραβευμένη ας πούμε _ αλλά με τέσσερις παραστάσεις.


Δεν έχει ανάγκη κανέναν. Ούτε επιχορηγήσεις, ούτε υπουργεία και άσχετους υπουργούς, ούτε επιτροπές και τα παρασκήνιά τους, ούτε καλλιτεχνικά γραφεία και τα συμφέροντά τους, ούτε κριτικούς και τις τυχόν διαπλοκές τους… Η Στέγη Γραμμάτων και Τεχνών του Ιδρύματος Ωνάση. Έχει τους εκλεκτούς ανθρώπους της στις κατάλληλες θέσεις, έχει ένα πνεύμα ανοιχτό, έχει έναν αέρα κοσμοπολίτικο χωρίς _ ενώ θα μπορούσε… _ σηκωμένη μύτη, προβάλλει τον ελληνικό πολιτισμό και τους νέους σε απόλυτη ισορροπία με εκλεκτά εισαγόμενα πολιτιστικά προϊόντα, προσεκτικά επιλεγμένα κι όχι από ατζέντηδες… Και δεν τη νοιάζει τίποτα. Να παράγει έργο ουσιαστικό μόνο.
Σ’ αυτό έχω καταλήξει. Και νομίζω πως σ’ αυτό έχουμε καταλήξει όλοι. Οι καλοπροαίρετοι τουλάχιστον. Πως ξοδεύει σωστά και δημιουργικά τα λεφτά που διαθέτει _ τα δικά της τα λεφτά. Εκείνο λοιπόν το του συνθέτη Τζον Κέιτζ «Δεν καταλαβαίνω γιατί οι άνθρωποι φοβούνται τις νέες ιδέες. Εγώ φοβάμαι τις παλιές», που διάλεξε φέτος ως μότο για το πλούσιο _ ένας πακτωλός! _ πρόγραμμά της, το φχαριστήθηκα. Σα να το πετάει στα μούτρα _ κατάμουτρα! _ σ’ όλη αυτή τη συντήρηση που ενέδρευε κι ορμάει τώρα, με νύχια και με δόντια, αν και ξεδοντιασμένη πια, εναντίον οτιδήποτε καινούργιου, φρέσκου και προοδευτικού έχει επιτευχθεί τα τελευταία χρόνια στο χώρο του ελληνικού πολιτισμού _ και δεν είναι πολλά, μετρημένα στα δάχτυλα είναι…. _, μπας κι αρπάξει, μέσα απ’ το ναυάγιο, κανένα ξεροκόμματο, κανένα κόκαλο εξουσίας.


Θεατρικό εργαστήρι με θέμα «Σπουδή 3. Στρίντμπεργκ» θα πραγματοποιήσει το «Διάχρονο Θέατρο» της Μαίρης Βιδάλη. Τα έργα του συγγραφέα που θα μελετηθούν, διαβάζω στο σχετικό δελτίο Τύπου, είναι «Η πιο δυνατή», η «Δεσποινίς Τζούλια» και η «Λεσβιακή νύχτα». Έχει γράψει «Λεσβιακή νύχτα» ο Στρίντμπεργκ; Τολμηρός αλλά τόοοοοσο πολύ πια; Συγχυσμένος με την άγνοιά μου ψάχνω, ψάχνω…, πουθενά «Λεσβιακή νύχτα» ή κάτι παραπλήσιο του Στρίντμπεργκ.
Και ξαφνικά, φλασιά: Μάλλον για την «Νύχτα των τριβάδων» του επίσης Σουηδού Περ Όλοφ Ένκβιστ θα πρόκειται. Ο οποίος εμπνέεται απ’ τη θυελλώδη σχέση του συγγραφέα με την πρώτη του σύζυγο, την Σίρι φον Έσεν. Έργο το οποίο στην Ελλάδα το πρωτόδαμε το 1989 σε σκηνοθεσία Ζαννή Ψάλτη στο ΔΗΠΕΘΕ Καλαμάτας ενώ αργότερα το ανέβασαν στην Αθήνα το 2000 ο Στέλιος Παυλίδης και το 2003 η Λένα Φιλίπποβα.
Μα καλά, ολόκληρο εργαστήρι – σεμινάριο οργανώνουν στο «Διάχρονο», όπου μάλιστα, όπως διαβάζω, «το αποτέλεσμα του σεμιναρίου θα παρουσιαστεί σε παράσταση και η ηθοποιός που θα ερμηνεύσει την Τζούλια θα επιλεχθεί μέσα από το σεμινάριο», και δεν ξέρουν πάνω σε ποια έργα το κάνουν;


«Το Τέταρτο Κουδούνι» το διαβάζετε σήμερα για τελευταία φορά. Στις 25 Νοεμβρίου θα έκλεινε τα δεκατρία του χρόνια στα «Νέα». Ένα μεγάλο ευχαριστώ σ’ όσους το υποστήριξαν και σε Σας που το _ με _ διαβάζατε. Ραντεβού διαδικτυακά: totetartokoudouni.blogspot.com

Προ 50ετίας 
Τα Θεατρικά Νέα

Ο θεατρικός συνεργάτης των «Νέων» γράφει τα εξής: Μια κολώνα του υπογείου Θεάτρου της Έλσας Βεργή μ’ εμπόδιζε χθες να δω το «Μπαλκόνι». Θα το παρακολουθήσω μια άλλη βραδιά, χωρίς την ευγενική πρόσκλησή της * 25 Οκτωβρίου 1962.


Σήμερα, εορτή του Αγίου Δημητρίου, προστάτου της Θεσσαλονίκης, και στο πλαίσιο των εορταστικών εκδηλώσεων της 50ετηρίδος από την απελευθερώσεως της Μακεδονικής πρωτευούσης, το Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδος εγκαινιάζει το νεόδμητο θέατρο της Εταιρείας Μακεδονικών Σπουδών με την «Σίβυλλα» του Άγγελου Σικελιανού. Την αποψινή εναρκτήρια παράστασι, που αναμένεται με εξαιρετικό ενδιαφέρον, θα τιμήσουν με την παρουσία τους οι Βασιλείς, ο Διάδοχος, ο πρωθυπουργός, μέλη της κυβερνήσεως και άλλοι επίσημοι. Η «Σίβυλλα» ανεβάζεται κατά σκηνοθεσίαν του διευθυντού του Κρατικού Θεάτρου Β. Ελλάδος Σωκράτη Καραντινού […] και με την Θάλεια Καλλιγά στον επώνυμο ρόλο […]. 26 Οκτωβρίου 1962.

Απόψε στο θέατρο «Ακροπόλ» δίδεται η επίσημη «πρώτη» της επιθεωρήσεως των Γιώργου Γιαννακόπουλου – Κώστα Νικολαΐδη «Κολασμένος Παράδεισος». Στο έργο πρωταγωνιστούν οι Χρήστος Ευθυμίου, Νίκος Σταυρίδης, Γιάννης Γκιωνάκης, Ρένα Ντορ, Σπεράντζα Βρανά και άλλοι. 30 Οκτωβρίου 1962.

Δημοσιεύτηκε στα «Νέα».