Στο Φτερό / Όπου το τραγούδι γίνεται κίνηση και η κίνηση τραγούδι

 

«Η ωραία μυλωνού» του Φραντς Σούμπερτ, στίχοι Βίλχελμ Μίλερ: χορευτική φαντασία / Λένια Ζαφειροπούλου, μέτζο, χορός, Τάσος Καραχάλιος, χορός, Αντρέι Χόβριν, πιάνο. 

 

Το 1821 ο ελάσσων γερμανός ποιητής Βίλχελμ Μίλερ εξέδωσε τη συλλογή «Εβδομήντα επτά ποιήματα από τα κληροδοτημένα χαρτιά ενός περιοδεύοντος γάλου κορνίστα». Ανάμεσά τους, και ο κύκλος «Η ωραία μυλωνού», με στοιχεία αυτοβιογραφικά. Από τα 25 τραγούδια του ο Φραντς Σούμπερτ

μελοποίησε (1823) τα 20. Και τους πρόσφερε την αθανασία. Καθώς μας άφησε έναν κύκλο λίντερ, για φωνή τενόρου ή σοπράνο -που τραγουδιούνται, όμως, και από χαμηλότερες φωνές- με τη συνοδεία πιάνου, την «Ωραία μυλωνού», από τα σημαντικότερα που έχουν γραφτεί. Οι απλοί, κάποτε αφελείς αλλά με έντονο λυρισμό στίχοι του Μίλερ, που αποκτούν, μέσα

από τη μουσική του Σούμπερτ, κύρος, που αποκτούν βάθος και εύρος συνταρακτικό, αφηγούνται μία ιστορία, τα λίντερ δεν είναι ανεξάρτητα, πηγάζουν το ένα από το άλλο: ένας νεαρός μαθητευόμενος μυλωνάς που πεζοπορεί, κατά το συνήθιο της εποχής, αναζητώντας το μέλλον του, ακολουθεί ένα ρυάκι το οποίο τον φέρνει σε ένα μύλο. Εκεί θα βρει δουλειά αλλά θα συναντήσει και την κόρη

του μυλωνά -την «ωραία μυλωνού» του γενικού τίτλου- και θα την ερωτευτεί. Χωρίς αντίκρυσμα όμως -δεν έχει την αποφασιστικότητα, το σθένος να τη διεκδικήσει. Το κορίτσι θα προτιμήσει έναν κυνηγό -πιο σταθερό επάγγελμα, πιο 

δραστήριος, πιο αρρενωπός...- και θα απορρίψει τον νεαρό μυλωνά. Απελπισμένος εκείνος πέφτει στο ρυάκι και πνίγεται. Στο τελευταίο τραγούδι το ρυάκι τραγουδάει ένα λυπητερό νανούρισμα θανάτου. Και η ιστορία που ο κύκλος διηγείται, από τη χαρούμενη αισιοδοξία θα καταλήξει στην απόγνωση και την τραγωδία -απόγειο του ρομαντισμού. Η μέτζο Λένια Ζαφειροπούλου και ο χορευτής/χορογράφος Τάσος Καραχάλιος επέλεξαν να παρουσιάσουν τα λίντερ της «Ωραίας μυλωνούς» ως «χορευτική φαντασία»: η Λένια Ζαφειροπούλου τραγουδάει αλλά και χορεύει, με λεπτές, αρμονικές κινήσεις,

αποκαλύπτοντας ένα ακόμη ταλέντο της, ενώ ο Τάσος Καραχάλιος, που υπογράφει τη χορογραφία, συμμετέχει διακριτικά και ως χορευτής συμπλέοντας με τη μελωδική γραμμή του Σούμπερτ. Μία εξαιρετική ιδέα όπου η κίνηση, ο

χορός δεν καπέλωσαν το εξαιρετικό τραγούδι -την ερμηνεία, είναι το σωστότερο- της Λένιας Ζαφειροπούλου  -το τελευταίο τραγούδι «Το νανούρισμα του ρυακιού» είναι βαθιά συγκινητικό- αλλά την ανάδειξαν δίνοντας τον πρέποντα μελαγχολικό τόνο. Ο ρόσος πιανίστας Αντρέι Χόβριν εκφράζει άψογα το βάρος που δίνει ο Σούμπερτ στη συνοδεία της φωνής ενώ ο σκηνικός χώρος και, κυρίως, οι συναρπαστικοί, 

καθοριστικοί για το αποτέλεσμα, φωτισμοί που υπογράφει ο Κωνσταντίνος Σκουρλέτης είναι στα συν αυτής της πολύ ενδιαφέρουσας συναυλίας / παράστασης. Σας τη συνιστώ! (Φωτογραφίες: Βαλέρια Ισάεβα).

 

(Ικανοποιητικό το -δίγλωσσο, ελληνικά και αγγλικά, στα βασικά- πρόγραμμα της παράστασης -υπεύθυνος έκδοσης, επιμέλεια ύλης Χαράλαμπος Γωγιός).

 

Εθνική Λυρική Σκηνή / «Εναλλακτική Σκηνή», Κέντρο Πολιτισμού Ίδρυμα «Σταύρος Νιάρχος», 21 Απριλίου 2023.