June 24, 2013

Μακρύ ταξίδι από την Ελισάβετ στον Νικολάκη



Αυτή η συναυλία είχε όντως κάτι το εντελώς διαφορετικό. Μόνο που όταν έληξε καθόλου δεν σκέφτηκα πως έγινε με ζητούμενο την πρωτοτυπία για την πρωτοτυπία. Ο βιολονίστας, ειδικευμένος στην βιόλα ντα γκάμπα και στην παλαιά μουσική αλλά και σε λόγιες μουσικές παραδόσεις, Ανδρέας Λινός και ο τσεμπαλίστας, επίσης ειδικευμένος στην μπαρόκ μουσική, Μάρκελλος Χρυσικόπουλος είχαν την ιδέα: «Ένας άγγλος ταξιδευτής στο Λεβάντε» ο τίτλος της συναυλίας της οποίας υπέγραφαν τη σύλληψη και για την οποία έσμιξαν μουσικές του αγγλικού μπαρόκ _ Τζον Ντάουλαντ και Άντονι Χόμπορν _ με μουσικές ρωμιών συνθετών της Τουρκίας _ Ζαχαρίας Χανεντές, Νικολάκης _ του 18ου και του 19ου αιώνα _ και του Τούρκου Γκαζί Γκιράι Χαν του 16ου αιώνα. Μουσικές οι οποίες αγκάλιαζαν κείμενα άγγλων ταξιδιωτών ή περιηγητών του 16ου – 17ου αιώνα. Πολύ τολμηρή ιδέα. Θα μπορούσε να προκύψει τερατογένεση. Προέκυξε ένα γοητευτικό ταξίδι.
Η ιδιόμορφη συναυλία άνοιξε με κείμενο του νεαρού κατασκευαστή οργάνων Τόμας Ντάλαμ που μπαρκάρει το 1599 για Κωνσταντινούπολη, ως πρέσβυς καλής θελήσεως, συνοδεύοντας ένα εκκλησιαστικό όργανό του _ ακόμα και το όργανο έδενε με την ιδέα της συναυλίας! _, δώρο της βασίλισσας Ελισάβετ Α΄ στον τούρκο σουλτάνο Μεχμέτ Γ΄. Και συνεχίστηκε με κείμενα περιγραφών του τόπου και της εποχής άλλων άγγλων περιηγητών, που έδεναν, συμπλήρωναν ή κάποιες στιγμές γίνονταν το χαλί για εναλλασσόμενες, δυτικές και ανατολίτικες μουσικές. Για να κλείσει με ένα κείμενο (του Ντάλαμ;) στο οποίο ο ταξιδιώτης ταλαιπωρημένος, εξασθενημένος από μια βαριά αρρώστια που πέρασε, μπαρκάρει και πάλι για να γυρίσει στην  πατρίδα του. Και με ένα κοινό αυτοσχεδιασμό δυτικών και ανατολίτικων αργάνων.
Η κυκλικότητα που έδωσαν στη «συναυλία μετά αφηγήσεως» οι δύο εμπνευστές της _ ένα πλήρες ταξίδι με αρχή, μέση και τέλος _, εκφρασμένη και σκηνικά, με τα καθίσματά τους τοποθετημένα κυκλικά, έδωσε μία εικόνα συγκροτημένης σύλληψης η οποία βέβαια θα παρέμενε ανολοκλήρωτη χωρίς την ανάλογη εκτέλεση. Το σύνολο «Latinitas Nostra» που έχει ιδρύσει ο Μάρκελλος Χρυσικόπουλος απέδειξε πως είναι ένα συγκρότημα με άξιους σολίστες καλά δεμένους, οι τόσο διαφορετικές μουσικές έρρεαν απρόσκοπτα ενώ ο Σπύρος Σακκάς, που είχε αναλάβει την  αφήγηση, μπορεί να έχει μια τάση στο στόμφο και μπορεί κάποιες στιγμές να μην έλεγχε απόλυτα τα κείμενα αλλά ο τρόπος που έχει να τα κατεβάζει στο κοινό είναι τόσο χαρισματικός ώστε, μαζί με το χιούμορ και την πείρα του, να καλύπτει τα τυχόν ελαττώματά του. Ο κοντρατενόρος Νίκος Σπανός έξοχος στο τραγούδι του Ντάουλαντ «Τρέξτε, δάκρυά μου».
Το συμπέρασμα. Μια βραδιά όχι μόνο ιδιαίτερη. Μια βραδιά γοητευτική που με καθήλωσε.

«Πειραιώς 260», «Latinitas Nostra», Φεστιβάλ Αθηνών, 23 Ιουνίου 2013.

No comments:

Post a Comment