Γιατρέ μου, είμαι καλά;

Παίρνει το αυτί μου _ διότι να τους ακούσω συστηματικά, με τίποτα δεν κάθομαι… _ τους διάφορους υποψήφιους _ ειδικά τους «Αρχηγούς» _, όλο και κάτι διαβάζω, όλο και κάποιο προεκλογικό τρέιλερ πετυχαίνω κι έχω χάσει κάθε αίσθηση χρόνου και τόπου. Στο 1977 ζω; Στο 1985; Στο ’96; Στο 2007; Ζω στην Ελλάδα των μνημονίων και των αυτοκτονιών και της πλήρους αποσύνθεσης; Ή σε κάποια άλλη χώρα; Τότε πώς τους ακούω και τους διαβάζω να λένε αυτά που λένε; Πως θα επανιδρύσουν _ πάλι; _ το κράτος, πως θα κάνουν ανοιχτές προεκλογικέ ςσυγκεντρώσεις στο Σύνταγμα _ πάλι; Τώρα; Σε ποιο Σύνταγμα; Εκεί που τίναξε τα μυαλά του στον αέρα Εκείνος ο άνθρωπος; _, πως… πως… Έως και το «κοριτσάκι του ΠΑΣΟΚ» σε εκδοχή 2012, εξίσου πάντως «φωτογενή», είδα σε μια φωτογραφία. Μα καμία επαφή με την πραγματικότητα δεν έχουν; ΠΟΙΟΣ τους πιστεύει; ΠΟΙΟΣ θα τους ψηφίσει; Όλος ο κόσμος, μια σκηνή...