Το Τέταρτο Κουδούνι / 26 Απριλίου 2012
Ήταν απ’ τις καλύτερες παραστάσεις του χειμώνα _ εξαιρετική: «Όταν έκλαψε ο Νίτσε». Το δυνατό μυθιστόρημα του Ίρβιν Γιάλομ όπως το ανέβασαν στη σκηνή _ στο «Θησείον» _, σε διασκευή της _ μεταφράστριάς του, άλλωστε, στα ελληνικά _ Ευαγγελίας Ανδριτσάνου, ο Ακύλλας Καραζήσης (φωτογραφία) κι ο Νίκος Χατζόπουλος που ερμήνευσαν και τους ρόλους μαζί με τον νεαρό Χάρη Φραγκούλη. Μια παράσταση που το κοινό την τίμησε όπως της άξιζε. Μακάρι να ξαναπαιχτεί.
Δεν το αντέχω άλλο. Αυτό το «ανεβαίνει για περιορισμένες παραστάσεις» _ χωρίς να ορίζεται ημερομηνία λήξης. Που ’γινε μόδα _ έως και το ΚΘΒΕ την ακολουθεί για την «Μαντάμ Σουσού» του με την Φωτεινή Μπαξεβάνη και τον Κώστα Σαντά, που ’φερε στην Αθήνα, στο «Θέατρον» του «Ελληνικού Κόσμου». Εάν θεωρείται κόλπο επικοινωνιακό, επιτρέψτε μου, αλλά, εγώ, πολύ φτηνιάρικο κόλπο το βρίσκω.
Η Καρυοφυλλιά Καραμπέτη θα 'ναι η Κριστίν Μάνον στην τριλογία του Γιουτζίν Ο’ Νιλ «Το πένθος ταιριάζει στην Ηλέκτρα» (1931) που θ’ ανεβάσει την επόμενη χειμερινή θεατρική περίοδο στην Κεντρική Σκηνή του Εθνικού Θεάτρου, μετά την «Οδύσσεια» του Ρόμπερτ Γουίλσον, ο Γιάννης Χουβαρδάς σε μετάφραση Ερρίκου Μπελιέ και δραματουργική επεξεργασία του ίδιου του καλλιτεχνικού διευθυντή του Εθνικού και του Σάββα Κυριακίδη. Στην _ πολύ καλή _ διανομή, επίσης, απ’ όσα έμαθα, μεταξύ άλλων, Μαρία Πρωτόπαππα (Λαβίνια Μάνον), Χρήστος Λούλης (Όριν Μάνον), Ακύλλας Καραζήσης, Μάγια Λυμπεροπούλου.
Η τριλογία του Ο’ Νιλ, ο οποίος θέλησε να μεταφέρει την «Ορέστεια» του Αισχύλου στις ΗΠΑ, στις αμέσως μετά τη λήξη του Αμερικάνικου Εμφύλιου (1861 – 1865) μέρες _ η κολασμένη οικογένεια του στρατηγού των Βορείων Μάνον δεν είναι παρά οι Ατρείδες της αρχαίας τραγωδίας _, δεν έχει παρουσιαστεί ποτέ πλήρης στο Εθνικό. Μόνον τη σεζόν 1971 – ’72 ο Τάκης Μουζενίδης ανέβασε, εναρκτήριο της Κεντρικής Σκηνής, τον «Γυρισμό», το πρώτο απ’ τα τρία έργα _ «Οι κυνηγημένοι» κι «Οι στοιχειωμένοι» είναι τ’ άλλα δυο, κατ’ αντιστοιχία προς τις τραγωδίες «Αγαμέμνων», «Χοηφόροι» και «Ευμενίδες» της αισχυλικής τριλογίας, της μόνης σωζόμενης πλήρους απ’ τα αρχαίο ελληνικό δραματολόγιο _ με Κριστίν (Κλυταιμνήστρα) την Μαίρη Αρώνη, Λαβίνια (Ηλέκτρα) την Βάσω Μανωλίδου και Άνταμ / Αίγισθο τον Νίκο Τζόγια.
Σημειώστε πως το 1947 «Το πένθος ταιριάζει στην Ηλέκτρα» _ έχει γίνει απ’ τον Μάρτιν Ντέιβιντ Λίβι και όπερα η οποία ανέβηκε το 1967 στην «Μετροπόλιταν Όπερα» της Νέας Υόρκης _ μεταφέρθηκε στον κινηματογράφο απ’ τον Ντάντλεϊ Νίκολς με Ρόζαλιντ Ράσελ (Λαβίνια), Μάικλ Ρεντγκρέιβ (Όριν) _ οι οποίοι προτάθηκαν και οι δυο για Όσκαρ Ερμηνείας Πρώτου, Γυναικείου και Ανδρικού, αντίστοιχα, Ρόλου _, Λιο Γκεν, Ρέιμοντ Μάσεϊ, Κερκ Ντάγκλας… Το ιδιαίτερο είναι πως την Κριστίν Μάνον ερμήνευε η δικιά μας Κατίνα Παξινού που ’κανε τότε καριέρα στο Χόλιγουντ.
Η τριλογία στην Ελλάδα ανέβηκε πλήρης, με περικοπές βέβαια λόγω διάρκειας, μόνον απ’ τον Σπύρο Ευαγγελάτο το 1994 – ’95 στο «Αμφι-Θέατρο» με Νόνικα Γαληνέα, Λήδα Τασοπούλου, Στράτο Τζώρτζογλου, Νίκο Χαραλάμπους και το 2003 – 2004 απ’ τον Ανδρέα Βουτσινά στο ΚΘΒΕ, στην Σκηνή «Σωκράτης Καραντινός» της Μονής Λαζαριστών, με Αλεξάνδρα Λαδικού, Βάσια Παναγοπούλου, Μάνο Ζαχαράκο, Στέφανο Κυριακίδη.
Όλο και κατεβαίνουν οι τιμές εισιτηρίων στα θέατρα, όλο και νωρίτερα μετακινούνται οι ώρες έναρξης των παραστάσεων… Εν μέσω δηλώσεων ότι «το θέατρο κατανοεί τις δυσκολίες του κοινού». Θετικότατο το βλέπω. Αλλά πόσο περισσότερο θα το εκτιμούσα και πόσο πιο ειλικρινές θα το ’βρισκα αν όλα αυτά τα μέτρα τα ’παιρναν οι θίασοί μας ΠΡΙΝ εκδηλωθεί η κρίση, και ΠΡΙΝ σφίξουν για όλους τους (μας) τα λουριά, και ΠΡΙΝ φτάσει ο κόμπος στο χτένι…
Η Λυδία Φωτοπούλου θα ερμηνεύσει την Λέιντι Τόρανς κι ο Ανδρέας Κωνσταντίνου τον Βαλ Ξαβιέρ _ οι δυο πρωταγωνιστικοί ρόλοι _, με τον Μηνά Χατζησάββα ως Τζέιμπ Τόρανς, στο έργο του Τενεσί Γουίλιαμς «Ο Ορφέας στον Άδη» που θ’ ανεβάσει η συνδιευθύντρια του Θεάτρου «Νόιμαρκτ» της Ζυρίχης Μπάρμπαρα Βέμπερ στο Εθνικό Θέατρο. Κατά πάσα πιθανότητα στην Νέα Σκηνή, τον Φεβρουάριο του 2013. Και γράφω, κατά πάσα πιθανότητα, γιατί το ρεπερτόριο του Εθνικού για το 2012 – 2013, που ’χε ανακοινωθεί, ήδη απ’ τον περσινό Μάιο, μαζί με της τρέχουσας χρονιάς, τροποποιείται εν μέρει _ οι παραστάσεις «Μικρά Ασία», σύνθεση του Νίκου Μαστοράκη σε σκηνοθεσία του και «Όνειρο καλοκαιρινής νύχτας» του Σαίξπηρ σε σκηνοθεσία Δημήτρη Μαυρίκιου ματαιώνονται, οι αλλαγές θ’ ανακοινωθούν σύντομα.
Το έργο _ «Orpheus Descending» στο πρωτότυπο _ που ’κανε, με μέτρια επιτυχία, την πρεμιέρα του στο Μπρόντγουέι το 1957 σε σκηνοθεσία Χάρολντ Κλέρμαν, με Μορίν Στέιπλτον και Κλιφ Ρόμπερτς στους δυο βασικούς ρόλους, για να γίνει γνωστότερο μέσω της μεταφοράς του στον κινηματογράφο το 1959 απ’ τον Σίντνεϊ Λουμέτ με τον τίτλο, κατά τη μετάφραση στα ελληνικά, «Ο φυγάς» και με την Άννα Μανιάνι και τον Μάρλον Μπράντο, πρωτοπαρουσιάστηκε στην Ελλάδα, με τον ίδιο τίτλο, το 1963. Απ’ την Έλσα Βεργή στο φερώνυμο θέατρό της σε σκηνοθεσία Γιώργου Θεοδοσιάδη, με Λέιντι την ίδια και Βαλ τον Νίκο Βασταρδή.
Στο Εθνικό πρωτοανέβηκε τη σεζόν 1980 – ’81, απ’ τον Γιώργο Θεοδοσιάδη και πάλι, με την Μαίρη Αρώνη και τον πριν από λίγες μέρες εκλιπόντα Τάκη Βουλαλά, αλλά οι παραστάσεις του διακόπηκαν απότομα λόγω του μεγάλου σεισμού της 24ης Φεβρουαρίου 1981 και των ζημιών που προκάλεσε στην Κεντρική Σκηνή όπου το έργο παιζόταν. Το πιο πρόσφατο ελληνικό ανέβασμα του «Ορφέα στον Άδη» χρονολογείται απ’ τη σεζόν 2005 – 2006: στο θέατρο «Μαίρη Αρώνη» με σκηνοθέτη τον Κοραή Δαμάτη και πρωταγωνιστές την Κοραλία Καράντη και τον Στράτο Τζώρτζογλου.
Φίλη πιστή της στήλης δειλά μου υπενθύμισε πως οι «Γυναίκες» που «κατηγορούνται» του Ρομπέρ Τομά είναι οκτώ κι όχι επτά, όπως έγραψα στο «Τέταρτο Κουδούνι» στις 5 Απριλίου _ ακολουθώντας τα χνάρια των παιδιών του Ζεβεδαίου και των «Δέκα μικρών νέγρων» που σταδιακά ελαττώνονται… Όταν όμως οι δεκαετίες που κουβαλάς είναι έξι προς επτά, σίγουρα κάποια απ’ τις γυναίκες του αστυνομικού έργου _ που τον τίτλο του «Οκτώ γυναίκες κατηγορούνται τον ξέρουν πια κι οι γάτες _ μπορεί και να τη χάσεις στο δρόμο…
Ξανάρχεται! Παίχτηκε στην Στέγη Γραμμάτων και Τεχνών του Ιδρύματος Ωνάση _ φυσικά. Ήταν μια απ’ τις εξαιρετικές φετινές παραστάσεις: «Οι έμποροι των εθνών», το μυθιστόρημα του Αλέξανδρου Παπαδιαμάντη, όπως το ’κανε παράσταση θεατρική ο Θοδωρής Αμπαζής σε δραματουργική επεξεργασία Έλσας Ανδριανού και το παρουσίασε με την Ομάδα του «Όπεrα» σε συμπαραγωγή με το ΔΗΠΕΘΕ Καβάλας του οποίου ο Αμπαζής είναι καλλιτεχνικός διευθυντής.
Η παράσταση, αφού ταξίδεψε Καβάλα, Θεσσαλονίκη, Σέρρες και Λαμία, επανέρχεται στην Αθήνα. Αλλά στο Θέατρο του Νέου Κόσμου πια, 2 με 20 Μαΐου. Μην τη χάσετε!
Προ 50ετίας
Τα Θεατρικά Νέα
Από τις 10 Απριλίου παίζονται στο θέατρο «Die Arche» της Βιέννης, δυο μονόπρακτες κωμωδίες του Βασίλη Ζιώγα «Η σταφίδα» και «Οι μπριζόλες» σε μετάφρασι Όττο Στάινιγκερ, μαζί με δυο μονόπρακτα του Αυστριακού ποιητή Άρτμαν, με μεγάλη επιτυχία. Η πρώτη κριτική που δημοσιεύθηκε μετά την επίσημη πρεμιέρα των έργων, είναι της «Αρμπάιτερ Τσάιτουγκ» κι έχει τον τίτλο «Άρτμαν, διάνα – Ζιώγας, αποκάλυψι». Αξίζει να σημειωθή ότι μονόπρακτο του Βασίλη Ζιώγα έχει ανεβασθή από την «Δωδέκατη Αυλαία». 27 Απριλίου 2010.
Η Τζένη Καρέζη εώρτασε το Πάσχα στην Γενική Ασφάλεια. Η εκλεκτή πρωταγωνίστρια ετσούγκρισε αυγά με τους αξιωματικούς και αστυφύλακας και εχόρευσε εθνικούς χορούς, τους οποίους έσυρε ο διοικητής της Γενικής Ασφαλείας κ. Καραχάλιος. 2 Μαΐου 1962.
Κατά πληροφορίες από το Λονδίνο, η 24έτις ηθοποιός Βανέσσα Ρέντγκραιηβ, κόρη του επίσης ηθοποιού σερ Μάικλ Ρέντγκραιηβ ετέλεσε το περασμένο Σάββατο τους γάμους της με τον νεαρό θεατρικό παραγωγό Τόνυ Ρίτσαρντσον και ανεχώρησαν αμέσως σε ταξίδι μέλιτος στην Αθήνα. Θα παραμείνουν στην Ελλάδα επί έξη ημέρες. 2 Μαΐου 1962.
Δημοσιεύτηκε στα «ΝΕΑ».
Ήταν απ’ τις καλύτερες παραστάσεις του χειμώνα _ εξαιρετική: «Όταν έκλαψε ο Νίτσε». Το δυνατό μυθιστόρημα του Ίρβιν Γιάλομ όπως το ανέβασαν στη σκηνή _ στο «Θησείον» _, σε διασκευή της _ μεταφράστριάς του, άλλωστε, στα ελληνικά _ Ευαγγελίας Ανδριτσάνου, ο Ακύλλας Καραζήσης (φωτογραφία) κι ο Νίκος Χατζόπουλος που ερμήνευσαν και τους ρόλους μαζί με τον νεαρό Χάρη Φραγκούλη. Μια παράσταση που το κοινό την τίμησε όπως της άξιζε. Μακάρι να ξαναπαιχτεί.Δεν το αντέχω άλλο. Αυτό το «ανεβαίνει για περιορισμένες παραστάσεις» _ χωρίς να ορίζεται ημερομηνία λήξης. Που ’γινε μόδα _ έως και το ΚΘΒΕ την ακολουθεί για την «Μαντάμ Σουσού» του με την Φωτεινή Μπαξεβάνη και τον Κώστα Σαντά, που ’φερε στην Αθήνα, στο «Θέατρον» του «Ελληνικού Κόσμου». Εάν θεωρείται κόλπο επικοινωνιακό, επιτρέψτε μου, αλλά, εγώ, πολύ φτηνιάρικο κόλπο το βρίσκω.
Η Καρυοφυλλιά Καραμπέτη θα 'ναι η Κριστίν Μάνον στην τριλογία του Γιουτζίν Ο’ Νιλ «Το πένθος ταιριάζει στην Ηλέκτρα» (1931) που θ’ ανεβάσει την επόμενη χειμερινή θεατρική περίοδο στην Κεντρική Σκηνή του Εθνικού Θεάτρου, μετά την «Οδύσσεια» του Ρόμπερτ Γουίλσον, ο Γιάννης Χουβαρδάς σε μετάφραση Ερρίκου Μπελιέ και δραματουργική επεξεργασία του ίδιου του καλλιτεχνικού διευθυντή του Εθνικού και του Σάββα Κυριακίδη. Στην _ πολύ καλή _ διανομή, επίσης, απ’ όσα έμαθα, μεταξύ άλλων, Μαρία Πρωτόπαππα (Λαβίνια Μάνον), Χρήστος Λούλης (Όριν Μάνον), Ακύλλας Καραζήσης, Μάγια Λυμπεροπούλου.
Η τριλογία του Ο’ Νιλ, ο οποίος θέλησε να μεταφέρει την «Ορέστεια» του Αισχύλου στις ΗΠΑ, στις αμέσως μετά τη λήξη του Αμερικάνικου Εμφύλιου (1861 – 1865) μέρες _ η κολασμένη οικογένεια του στρατηγού των Βορείων Μάνον δεν είναι παρά οι Ατρείδες της αρχαίας τραγωδίας _, δεν έχει παρουσιαστεί ποτέ πλήρης στο Εθνικό. Μόνον τη σεζόν 1971 – ’72 ο Τάκης Μουζενίδης ανέβασε, εναρκτήριο της Κεντρικής Σκηνής, τον «Γυρισμό», το πρώτο απ’ τα τρία έργα _ «Οι κυνηγημένοι» κι «Οι στοιχειωμένοι» είναι τ’ άλλα δυο, κατ’ αντιστοιχία προς τις τραγωδίες «Αγαμέμνων», «Χοηφόροι» και «Ευμενίδες» της αισχυλικής τριλογίας, της μόνης σωζόμενης πλήρους απ’ τα αρχαίο ελληνικό δραματολόγιο _ με Κριστίν (Κλυταιμνήστρα) την Μαίρη Αρώνη, Λαβίνια (Ηλέκτρα) την Βάσω Μανωλίδου και Άνταμ / Αίγισθο τον Νίκο Τζόγια.
Σημειώστε πως το 1947 «Το πένθος ταιριάζει στην Ηλέκτρα» _ έχει γίνει απ’ τον Μάρτιν Ντέιβιντ Λίβι και όπερα η οποία ανέβηκε το 1967 στην «Μετροπόλιταν Όπερα» της Νέας Υόρκης _ μεταφέρθηκε στον κινηματογράφο απ’ τον Ντάντλεϊ Νίκολς με Ρόζαλιντ Ράσελ (Λαβίνια), Μάικλ Ρεντγκρέιβ (Όριν) _ οι οποίοι προτάθηκαν και οι δυο για Όσκαρ Ερμηνείας Πρώτου, Γυναικείου και Ανδρικού, αντίστοιχα, Ρόλου _, Λιο Γκεν, Ρέιμοντ Μάσεϊ, Κερκ Ντάγκλας… Το ιδιαίτερο είναι πως την Κριστίν Μάνον ερμήνευε η δικιά μας Κατίνα Παξινού που ’κανε τότε καριέρα στο Χόλιγουντ.
Η τριλογία στην Ελλάδα ανέβηκε πλήρης, με περικοπές βέβαια λόγω διάρκειας, μόνον απ’ τον Σπύρο Ευαγγελάτο το 1994 – ’95 στο «Αμφι-Θέατρο» με Νόνικα Γαληνέα, Λήδα Τασοπούλου, Στράτο Τζώρτζογλου, Νίκο Χαραλάμπους και το 2003 – 2004 απ’ τον Ανδρέα Βουτσινά στο ΚΘΒΕ, στην Σκηνή «Σωκράτης Καραντινός» της Μονής Λαζαριστών, με Αλεξάνδρα Λαδικού, Βάσια Παναγοπούλου, Μάνο Ζαχαράκο, Στέφανο Κυριακίδη.
Όλο και κατεβαίνουν οι τιμές εισιτηρίων στα θέατρα, όλο και νωρίτερα μετακινούνται οι ώρες έναρξης των παραστάσεων… Εν μέσω δηλώσεων ότι «το θέατρο κατανοεί τις δυσκολίες του κοινού». Θετικότατο το βλέπω. Αλλά πόσο περισσότερο θα το εκτιμούσα και πόσο πιο ειλικρινές θα το ’βρισκα αν όλα αυτά τα μέτρα τα ’παιρναν οι θίασοί μας ΠΡΙΝ εκδηλωθεί η κρίση, και ΠΡΙΝ σφίξουν για όλους τους (μας) τα λουριά, και ΠΡΙΝ φτάσει ο κόμπος στο χτένι…
Η Λυδία Φωτοπούλου θα ερμηνεύσει την Λέιντι Τόρανς κι ο Ανδρέας Κωνσταντίνου τον Βαλ Ξαβιέρ _ οι δυο πρωταγωνιστικοί ρόλοι _, με τον Μηνά Χατζησάββα ως Τζέιμπ Τόρανς, στο έργο του Τενεσί Γουίλιαμς «Ο Ορφέας στον Άδη» που θ’ ανεβάσει η συνδιευθύντρια του Θεάτρου «Νόιμαρκτ» της Ζυρίχης Μπάρμπαρα Βέμπερ στο Εθνικό Θέατρο. Κατά πάσα πιθανότητα στην Νέα Σκηνή, τον Φεβρουάριο του 2013. Και γράφω, κατά πάσα πιθανότητα, γιατί το ρεπερτόριο του Εθνικού για το 2012 – 2013, που ’χε ανακοινωθεί, ήδη απ’ τον περσινό Μάιο, μαζί με της τρέχουσας χρονιάς, τροποποιείται εν μέρει _ οι παραστάσεις «Μικρά Ασία», σύνθεση του Νίκου Μαστοράκη σε σκηνοθεσία του και «Όνειρο καλοκαιρινής νύχτας» του Σαίξπηρ σε σκηνοθεσία Δημήτρη Μαυρίκιου ματαιώνονται, οι αλλαγές θ’ ανακοινωθούν σύντομα.
Το έργο _ «Orpheus Descending» στο πρωτότυπο _ που ’κανε, με μέτρια επιτυχία, την πρεμιέρα του στο Μπρόντγουέι το 1957 σε σκηνοθεσία Χάρολντ Κλέρμαν, με Μορίν Στέιπλτον και Κλιφ Ρόμπερτς στους δυο βασικούς ρόλους, για να γίνει γνωστότερο μέσω της μεταφοράς του στον κινηματογράφο το 1959 απ’ τον Σίντνεϊ Λουμέτ με τον τίτλο, κατά τη μετάφραση στα ελληνικά, «Ο φυγάς» και με την Άννα Μανιάνι και τον Μάρλον Μπράντο, πρωτοπαρουσιάστηκε στην Ελλάδα, με τον ίδιο τίτλο, το 1963. Απ’ την Έλσα Βεργή στο φερώνυμο θέατρό της σε σκηνοθεσία Γιώργου Θεοδοσιάδη, με Λέιντι την ίδια και Βαλ τον Νίκο Βασταρδή.
Στο Εθνικό πρωτοανέβηκε τη σεζόν 1980 – ’81, απ’ τον Γιώργο Θεοδοσιάδη και πάλι, με την Μαίρη Αρώνη και τον πριν από λίγες μέρες εκλιπόντα Τάκη Βουλαλά, αλλά οι παραστάσεις του διακόπηκαν απότομα λόγω του μεγάλου σεισμού της 24ης Φεβρουαρίου 1981 και των ζημιών που προκάλεσε στην Κεντρική Σκηνή όπου το έργο παιζόταν. Το πιο πρόσφατο ελληνικό ανέβασμα του «Ορφέα στον Άδη» χρονολογείται απ’ τη σεζόν 2005 – 2006: στο θέατρο «Μαίρη Αρώνη» με σκηνοθέτη τον Κοραή Δαμάτη και πρωταγωνιστές την Κοραλία Καράντη και τον Στράτο Τζώρτζογλου.
Φίλη πιστή της στήλης δειλά μου υπενθύμισε πως οι «Γυναίκες» που «κατηγορούνται» του Ρομπέρ Τομά είναι οκτώ κι όχι επτά, όπως έγραψα στο «Τέταρτο Κουδούνι» στις 5 Απριλίου _ ακολουθώντας τα χνάρια των παιδιών του Ζεβεδαίου και των «Δέκα μικρών νέγρων» που σταδιακά ελαττώνονται… Όταν όμως οι δεκαετίες που κουβαλάς είναι έξι προς επτά, σίγουρα κάποια απ’ τις γυναίκες του αστυνομικού έργου _ που τον τίτλο του «Οκτώ γυναίκες κατηγορούνται τον ξέρουν πια κι οι γάτες _ μπορεί και να τη χάσεις στο δρόμο…
Ξανάρχεται! Παίχτηκε στην Στέγη Γραμμάτων και Τεχνών του Ιδρύματος Ωνάση _ φυσικά. Ήταν μια απ’ τις εξαιρετικές φετινές παραστάσεις: «Οι έμποροι των εθνών», το μυθιστόρημα του Αλέξανδρου Παπαδιαμάντη, όπως το ’κανε παράσταση θεατρική ο Θοδωρής Αμπαζής σε δραματουργική επεξεργασία Έλσας Ανδριανού και το παρουσίασε με την Ομάδα του «Όπεrα» σε συμπαραγωγή με το ΔΗΠΕΘΕ Καβάλας του οποίου ο Αμπαζής είναι καλλιτεχνικός διευθυντής.
Η παράσταση, αφού ταξίδεψε Καβάλα, Θεσσαλονίκη, Σέρρες και Λαμία, επανέρχεται στην Αθήνα. Αλλά στο Θέατρο του Νέου Κόσμου πια, 2 με 20 Μαΐου. Μην τη χάσετε!
Προ 50ετίας
Τα Θεατρικά Νέα
Από τις 10 Απριλίου παίζονται στο θέατρο «Die Arche» της Βιέννης, δυο μονόπρακτες κωμωδίες του Βασίλη Ζιώγα «Η σταφίδα» και «Οι μπριζόλες» σε μετάφρασι Όττο Στάινιγκερ, μαζί με δυο μονόπρακτα του Αυστριακού ποιητή Άρτμαν, με μεγάλη επιτυχία. Η πρώτη κριτική που δημοσιεύθηκε μετά την επίσημη πρεμιέρα των έργων, είναι της «Αρμπάιτερ Τσάιτουγκ» κι έχει τον τίτλο «Άρτμαν, διάνα – Ζιώγας, αποκάλυψι». Αξίζει να σημειωθή ότι μονόπρακτο του Βασίλη Ζιώγα έχει ανεβασθή από την «Δωδέκατη Αυλαία». 27 Απριλίου 2010.
Η Τζένη Καρέζη εώρτασε το Πάσχα στην Γενική Ασφάλεια. Η εκλεκτή πρωταγωνίστρια ετσούγκρισε αυγά με τους αξιωματικούς και αστυφύλακας και εχόρευσε εθνικούς χορούς, τους οποίους έσυρε ο διοικητής της Γενικής Ασφαλείας κ. Καραχάλιος. 2 Μαΐου 1962.
Κατά πληροφορίες από το Λονδίνο, η 24έτις ηθοποιός Βανέσσα Ρέντγκραιηβ, κόρη του επίσης ηθοποιού σερ Μάικλ Ρέντγκραιηβ ετέλεσε το περασμένο Σάββατο τους γάμους της με τον νεαρό θεατρικό παραγωγό Τόνυ Ρίτσαρντσον και ανεχώρησαν αμέσως σε ταξίδι μέλιτος στην Αθήνα. Θα παραμείνουν στην Ελλάδα επί έξη ημέρες. 2 Μαΐου 1962.
Δημοσιεύτηκε στα «ΝΕΑ».
No comments:
Post a Comment