Το Τέταρτο Κουδούνι / Τέτοιες Μέρες, Τέτοια Λόγια… 260
Οι δυο τελευταίες χρονιές είναι του Θεόδωρου Τερζόπουλου. Παρά την περιπέτεια που είχε με την υγεία του, η «Ορέστειά» του, παραγωγή του Εθνικού Θεάτρου, είχε θριαμβευτικά αποτελέσματα και τεράστια αποδοχή: θερμότατη υποδοχή από την κριτική αλλά κι απ’ το μεγάλο -απ’ το πολύ μεγάλο- κοινό με το οποίο, για πρώτη φορά, συναντήθηκε ο σκηνοθέτης Θεόδωρος Τερζόπουλος. Η «Ορέστειά» του γέμισε τέσσερις φορές -δυο πέρσι, δυο φέτος- ολόκληρη Επίδαυρο κι άλλα πολλά μεγάλα θέατρα ανά την επικράτεια και την Κύπρο.
Ποτέ δεν είχαν γραφτεί τόσο θερμά λόγια για τον Θεόδωρο Τερζόπουλο στα 60 χρόνια που κάνει θέατρο. Απ’ το 1965, όταν ξεκίνησε, ως σπουδαστής της δραματικής «Σχολής Θεάτρου» του Κωστή Μιχαηλίδη -της σημερινής Δραματικής Σχολής «Βεάκη»-, παίζοντας, στη συνέχεια, σε εμπορικά θέατρα, με σπουδές, κατόπιν, στο μπρεχτικό «Μπερλίνερ Ανσάνμπλ» του Ανατολικού Βερολίνου έως ότου γύρισε στην Ελλάδα κι άρχισε να σκηνοθετεί, έγινε διευθυντής της δραματικής σχολής του ΚΘΒΕ, το 1985 διευθυντής των Διεθνών Συναντήσεων Αρχαίου Δράματος στους Δελφούς, για να ιδρύσει, την ίδια χρονιά, τη θεατρική ομάδα του «Άττις» -40 χρόνια φέτος!- η οποία πρωτοεμφανίστηκε το 1986 με τις «Βάκχες» του Ευριπίδη που σημάδεψαν το ελληνικό θέατρο, πολύ γρήγορα αναγνωρίστηκε και στο εξωτερικό, αποκτώντας διεθνή φήμη και περιοδεύοντας με το «Άτις», ενώ ο ίδιος ο Θεόδωρος Τερζόπουλος άρχισε, εφαρμόζοντας μια δική του μέθοδο, να σκηνοθετεί -και συνεχίζει- σε μεγάλα Θέατρα του εξωτερικού.
Το Φεστιβάλ των Δήμων Βύρωνα και Δάφνης - Υμηττού στην «Σκιά των Βράχων είναι το αγαπημένο μου. Έστω κι αν δεν είναι το πιο άνετο -οι σανίδες του έχουν αποτυπωθεί στα οπίσθιά μου. Αλλά καθώς είναι μπλεγμένα τα πράγματα και μάλιστα δικαστικά για το ιδιοκτησιακό καθεστώς του χώρου με ιδιώτες, δεν μπορούν, δυστυχώς, να κάνουν βελτιώσεις στα δυο θέατρα. Αλλά, πέραν του επιβλητικού έως συναρπαστικού χώρου με τα φαγωμένα βράχια του παλιού νταμαριού που ο Μίνως Βολανάκηςς, τη δεκαετία του ’70, μετέτρεψε, μαζί μ’ άλλα νταμάρια, σε θέατρο, στο πρόγραμμα του Φεστιβάλ υπάρχουν, κάθε χρόνο, όλες, σχεδόν, οι παραστάσεις του Φεστιβάλ Επιδαύρου, όπου δεν πηγαίνω πια, ενώ και η κ. Τασία Σαρρίδου, καλλιτεχνική διευθύντρια του «Στη Σκιά των Βράχων» και η κ. Ειρήνη Λαγουρού, υπεύθυνη επικοινωνίας, τις οποίες, ελεύθερες κι ωραίες και χαλαρές, ως δημοσιογράφος γνωρίζω εδώ και αιώνες, ποτέ δε σε κάνουν να αισθανθείς αμήχανα κι άσχημα -το αντίθετο.
Φέτος, με πρωτοβουλία κι ενέργειες της κ. Σαρρίδου, το Φεστιβάλ, που, πλέον, κάθε χρόνο, κάνει ένα Aφιέρωμα σε κάποιον διακεκριμένο άνθρωπο του θεάτρου, επέλεξε τον Θεόδωρο Τερζόπουλο -aφιέρωμα τρανταχτό: αφιέρωμα στο πρόγραμμα - βιβλίο του φετινού Φεστιβάλ, σε επιμέλεια Μιχαέλας Αντωνίου και με φωτογραφίες της Johanna Weber, έκδοση πολυτελούς τόμου απ’ τις Εκδόσεις «Ινστιτούτο του Βιβλίου - Καρδαμίτσα» με πλούσιο φωτογραφικό υλικό, με εισαγωγή και σε επιστημονική επιμέλεια της Μιχαέλας Αντωνίου (ΕΔΙΠ Τμήματος Θεατρικών Σπουδών, ΕΚΠΑ), με πρωτότυπα κείμενα των Ελένης Βαροπούλου, Σάββα Πατσαλίδη, Γιώργου Σαμπατακάκη, Μαρίας Σικιτάνο και Πηνελόπης Χατζηδημητρίου, καθώς και κείμενα των Freddy Decreus και Erika Fischer - Lichte, τα οποία μεταφράζονται και τυπώνονται για πρώτη φορά στα ελληνικά. Τίτλος του, «Σκότος, Εμόν Φάος. Αφιέρωμα στον Θεόδωρο Τερζόπουλο».
Το Αφιέρωμα περιλάμβανε και εκδήλωση, μ’ ελεύθερη είσοδο, στις 10 Ιουνίου, στην αρχή του Φεστιβάλ, σε δυο μέρη: στο πρώτο, οι Ελένη Βαροπούλου, Σάββας Πατσαλίδης, Γιώργος Σαμπατακάκης, Μαρία Σικιτάνο και Πηνελόπη Χατζηδημητρίου συζήτησαν για το έργο του σκηνοθέτη με συντονίστρια την Μιχαέλα Αντωνίου. Στο δεύτερο, ο Θεόδωρος Τερζόπουλος συνομίλησε με τους συντελεστές της «Ορέστειας» -η οποία έδωσε φέτος δυο παραστάσεις στο Θέατρο «Μελίνα Μερκούρη» των Βράχων εγκαινιάζοντας τη φετινή περιοδεία της- Τάσο Δήμα, Σοφία Χιλλ, Αγλαΐα Παππά και Σάββα Στρούμπο καθώς και με ηθοποιούς απ’ τον Χορό της παράστασης.
Αλλά το βασικότερο, κατά τη γνώμη μου, και πιο ελκυστικό του Αφιερώματος στον Θεόδωρο Τερζόπουλο -Αφιερώματος που στόχευε στην ανάδειξη της πολυετούς
συστηματικής εργασίας του σκηνοθέτη στην αρχαία τραγωδία και πραγματοποιήθηκε με την οικονομική υποστήριξη της Περιφέρειας Αττικής- ήταν η φωτογραφική εγκατάσταση με υλικό απ’ την «Ορέστειά» του, ήτοι στιγμές της, όπως συναρπαστικά τις αποτύπωσε ο φακός της διεθνούς φήμης φωτογράφου Johanna Weber -σχεδόν σαράντα χρόνια μετράει η συνεργασία τους, όσο σχεδόν ο «Άττις». Η σύνθεση του υλικού πραγματοποιήθηκε απ’ τον Θεόδωρο Τερζόπουλο και τη Johanna Weber, με διευθυντή παραγωγής τον Μανώλη Σάρδη. Η εγκατάσταση -αυτά τα σταντ τα στημένα σαν σαλιγκάρι, φιδωτά- αναδεικνύει τη διακριτική γοητεία των υπέροχων γιγαντοφωτογραφιών της Weber. Μια προσφορά του Φεστιβάλ «Στη Σκιά των Βράχων» μοναδική. Μπράβο! (Φωτογραφίες: 2,3,4 Johanna Weber, 5,6 NDP Photo Agency).
Αλλά το βασικότερο, κατά τη γνώμη μου, και πιο ελκυστικό του Αφιερώματος στον Θεόδωρο Τερζόπουλο -Αφιερώματος που στόχευε στην ανάδειξη της πολυετούς
συστηματικής εργασίας του σκηνοθέτη στην αρχαία τραγωδία και πραγματοποιήθηκε με την οικονομική υποστήριξη της Περιφέρειας Αττικής- ήταν η φωτογραφική εγκατάσταση με υλικό απ’ την «Ορέστειά» του, ήτοι στιγμές της, όπως συναρπαστικά τις αποτύπωσε ο φακός της διεθνούς φήμης φωτογράφου Johanna Weber -σχεδόν σαράντα χρόνια μετράει η συνεργασία τους, όσο σχεδόν ο «Άττις». Η σύνθεση του υλικού πραγματοποιήθηκε απ’ τον Θεόδωρο Τερζόπουλο και τη Johanna Weber, με διευθυντή παραγωγής τον Μανώλη Σάρδη. Η εγκατάσταση -αυτά τα σταντ τα στημένα σαν σαλιγκάρι, φιδωτά- αναδεικνύει τη διακριτική γοητεία των υπέροχων γιγαντοφωτογραφιών της Weber. Μια προσφορά του Φεστιβάλ «Στη Σκιά των Βράχων» μοναδική. Μπράβο! (Φωτογραφίες: 2,3,4 Johanna Weber, 5,6 NDP Photo Agency).
No comments:
Post a Comment