Το Τέταρτο Κουδούνι / Τέτοιες Μέρες, Τέτοια Λόγια… 229
Δόθηκε η συνέντευξη Τύπου για το 30ο Διεθνές Φεστιβάλ Χορού Καλαμάτας. Τριάντα (30) χρόνια! Τριάντα! Τριάντα! Η συγκίνησή μου δεν περιγράφεται. Ήμουν, ξέρετε, από τα μπουσουλίσματά του εκεί. Έως και τα γεράματά μου. Κι αν μερικά καλοκαίρια απίστησα με την απουσία μου, τα τελευταία χρόνια δε λείπω. Το Φεστιβάλ είναι που μ’ κανε ν’ αγαπήσω ακόμα περισσότερο την Καλαμάτα. Δεν ήμουν στη συνέντευξη Τύπου αλλά απ’ το υλικό -κείμενα και φωτογραφίες- που μου ’στειλε η απολύτως υπεύθυνη Υπεύθυνη Επικοινωνίας του Φεστιβάλ Λήδα Καρανικολού θα ‘θελα να συνοψίσω:
Απογοητεύτηκα. Ήλπιζα στη γενναιοδωρία του υπουργείου Πολιτισμού. Ότι το Φεστιβάλ δε θα γιορτάσει την 30ή επέτειό του με την -μεταξύ μας, πενιχρή- τακτική επιχορήγηση αλλά και μ’ ένα έκτακτο κονδύλι που θα του επέτρεπε να εκτινάξει το -πάντα ενδιαφέρον, έτσι κι αλλιώς- πρόγραμμά του. Κυρία Μενδώνη, δεν αρκούν τα καλά και τα μεγάλα λόγια. Τώρα, ξέρετε πια άριστα τι δημιουργείται, τι ΕΧΕΙ δημιουργηθεί στην Καλαμάτα. Αναπτύξτε το!
Συγκινήθηκα. Όταν είδα τη φωτογραφία αυτή: οι τρεις που διετέλεσαν καλλιτεχνικές διευθύντριες του Φεστιβάλ και πρόσφεραν όσα μπορούσαν, παρούσες στη συνέντευξη Τύπου. Η Βίκυ Μαραγκοπούλου, η ιδρύτριά του το 1995 και ψυχή του επί 21 χρόνια, αριστερά της η Κατερίνα Κασιούμη, επί κεφαλής του στις δυο επόμενες διοργανώσει,ς και δεξιά της η Λίντα Καπετανέα, η νυν καλλιτεχνική διευθύντρια -εδώ κι έξι χρόνια, που, φέτος, θα πραγματώσει το έβδομο Φεστιβάλ της. Θεωρώ μεγάλο επίτευγμα και σπουδαία χειρονομία της να καλέσει τις δυο προκατόχους της και να τις έχει πλάι της, Πιστεύω αυτό να γίνει και μεταξύ 12 και 21 Ιουλίου, μέρες διεξαγωγής του φετινού Φεστιβάλ, στο Μέγαρο Χορού της Καλαμάτας.
Σκέφτηκα. Και το γράφω γι άλλη μια φορά. Το Διεθνές Φεστιβάλ Χορού υλοποιείται επί 30 χρόνια χάρη στις καλλιτεχνικές διευθύντριές του αλλά και χάρη στους ανθρώπους του, διοικητικούς και τεχνικούς, που ξέρουμε, ειδικά όσοι το παρακολουθούμε συστηματικά, τι δουλειά ρίχνουν. Αλλά οι οφειλές στην Βίκυ Μαραγκοπούλου δεν συγκρίνονται. Επανέρχομαι, λοιπόν, γι άλλη μια φορά: ακράδαντα πιστεύω ότι τ’ όνομά της, τιμητικά, πρέπει να δοθεί στην Κεντρική Σκηνή του Μεγάρου Χορού. Είναι το ελάχιστο που μπορεί να πράξει το Φεστιβάλ για την Κυρία Μαραγκοπούλου. Όσο είναι παρούσα.
Απογοητεύτηκα. Ήλπιζα στη γενναιοδωρία του υπουργείου Πολιτισμού. Ότι το Φεστιβάλ δε θα γιορτάσει την 30ή επέτειό του με την -μεταξύ μας, πενιχρή- τακτική επιχορήγηση αλλά και μ’ ένα έκτακτο κονδύλι που θα του επέτρεπε να εκτινάξει το -πάντα ενδιαφέρον, έτσι κι αλλιώς- πρόγραμμά του. Κυρία Μενδώνη, δεν αρκούν τα καλά και τα μεγάλα λόγια. Τώρα, ξέρετε πια άριστα τι δημιουργείται, τι ΕΧΕΙ δημιουργηθεί στην Καλαμάτα. Αναπτύξτε το!
Συγκινήθηκα. Όταν είδα τη φωτογραφία αυτή: οι τρεις που διετέλεσαν καλλιτεχνικές διευθύντριες του Φεστιβάλ και πρόσφεραν όσα μπορούσαν, παρούσες στη συνέντευξη Τύπου. Η Βίκυ Μαραγκοπούλου, η ιδρύτριά του το 1995 και ψυχή του επί 21 χρόνια, αριστερά της η Κατερίνα Κασιούμη, επί κεφαλής του στις δυο επόμενες διοργανώσει,ς και δεξιά της η Λίντα Καπετανέα, η νυν καλλιτεχνική διευθύντρια -εδώ κι έξι χρόνια, που, φέτος, θα πραγματώσει το έβδομο Φεστιβάλ της. Θεωρώ μεγάλο επίτευγμα και σπουδαία χειρονομία της να καλέσει τις δυο προκατόχους της και να τις έχει πλάι της, Πιστεύω αυτό να γίνει και μεταξύ 12 και 21 Ιουλίου, μέρες διεξαγωγής του φετινού Φεστιβάλ, στο Μέγαρο Χορού της Καλαμάτας.
Σκέφτηκα. Και το γράφω γι άλλη μια φορά. Το Διεθνές Φεστιβάλ Χορού υλοποιείται επί 30 χρόνια χάρη στις καλλιτεχνικές διευθύντριές του αλλά και χάρη στους ανθρώπους του, διοικητικούς και τεχνικούς, που ξέρουμε, ειδικά όσοι το παρακολουθούμε συστηματικά, τι δουλειά ρίχνουν. Αλλά οι οφειλές στην Βίκυ Μαραγκοπούλου δεν συγκρίνονται. Επανέρχομαι, λοιπόν, γι άλλη μια φορά: ακράδαντα πιστεύω ότι τ’ όνομά της, τιμητικά, πρέπει να δοθεί στην Κεντρική Σκηνή του Μεγάρου Χορού. Είναι το ελάχιστο που μπορεί να πράξει το Φεστιβάλ για την Κυρία Μαραγκοπούλου. Όσο είναι παρούσα.
No comments:
Post a Comment