Τσέχοφ for ever: μέχρι τον κορεσμό

 

Το Τέταρτο Κουδούνι / Τέτοιες Μέρες, Τέτοια Λόγια... 219

 

Ο Αντόν Τσέχοφ είναι απ’ τους ευνοούμενους της φετινής θεατρικής χρονιάς -μέχρι κορεσμού δηλαδή. Ειδικά δυο απ’ τα έργα του: ο νεανικός -άτιτλος, που του πρόσθεσαν εκ των υστέρων τον τίτλο- «Πλατόνοφ» και το πρώτο απ’ τα τέσσερα κορυφαία του, «Ο γλάρος» -ανάρπαστα .

«Γλάρο» ήδη είδαμε στο Μέγαρο Μουσικής:  

μέσω της πλατφόρμας «National Theatre Live», μαγνητοσκοπημένη παράσταση του θιάσου του Τζέιμι Λόιντ, σε σκηνοθεσία του, στο θέατρο «Χάρολντ Πίντερ» του Λονδίνου.

Αλλά, προσεχώς, έχουμε και τρεις ακόμα «Γλάρους», αυτούς «ζωντανούς»: «Γλάρο» απ’ τον Δημήτρη Καραντζά

στο «Προσκήνιο», «Γλάρο» απ’ τον Αλέξανδρο Διαμαντή στο «Σημείο» και «Γλάρο» απ’ το σκηνοθέτη Σάββα Στρούμπο και την Ομάδα του «Σημείο Μηδέν», που το επαναλαμβάνουν, για δεύτερη χρονιά, στο «Άττις / Νέος Χώρος».

Όσο για τον «Πλατόνοφ» τον έχει ήδη ανεβάσει στο «Θησείον» η 

νεαρή Δανάη Σπηλιώτη ενώ με «Πλατόνοφ» πρόκειται ν’ ασχοληθεί κι ο ρόσος σκηνοθέτης Αντόλφ Σαπίρο που ’χει μετακληθεί για ν’ ανεβάσει το έργο στο Δημοτικό Θέατρο του Πειραιά, με «Πλατόνοφ» κι ο δικός μας Νίκος Καμτσής που το ετοιμάζει στο θέατρό του «Τόπος Αλλού».

Να μην παραλείψω τον «Βυσσινόκηπο» που ’χει ανεβάσει από πέρσι ο Βασίλης Πλατάκης και παίζεται, για δεύτερη σεζόν, στο «Μικρό Broadway». Απ’ τον Αργύρη Ξάφη μαθαίνω, όμως, πως θα 'χουμε και δεύτερο «Βυσσινόκηπο»: στο «Θησείον», μετά τον «Πλατόνοφ», σε σκηνοθεσία Δέσποινας-Ντορίνας

Ρεμεδιάκη. 

Κι αν κάποιος άλλος Τσέχοφ που σχεδιάζεται ή ετοιμάζεται μου ’χει διαφύγει, η μισή ντροπή δική μου -εκτός κι αν δεν έχει ανακοινωθεί.

Χρειάζονται αντοχές ακόμα κι οι σκληροτράχηλοι θεατρόφιλοι. Ελπίζω να δικαιωθούν. Όπως κι οι καλλιτέχνες (Φωτογραφία 4: Greg Panagopoulos).