August 23, 2015

Απογοήτευση με κινέζικη ετικέτα


Απογοητευτικό το φαινόμενο. Περίμενα από μία εντυπωσιακά ανερχόμενη δύναμη, όπως η Λαϊκή Δημοκρατία της Κίνας, το αντιπροσωπευτικό πολιτιστικό προϊόν που εξάγει στο χώρο της μουσικής να είναι εξίσου εντυπωσιακό. Αλλά η συναυλία της Φιλαρμονικής Ορχήστρας της Κίνας -ιδρύθηκε, βασισμένη στην προϋπάρχουσα Συμφωνική Ορχήστρα της Ραδιοτηλεόρασης της Κίνας, το 2000, με καλλιτεχνικό διευθυντή τον Γιου Λονγκ που παραμένει επικεφαλής της- με τον τίτλο
«Ο Δρόμος του Μεταξιού», η οποία, στο πλαίσιο της περιοδείας της, εντάχθηκε εκ των υστέρων στο πρόγραμμα του Φεστιβάλ Αθηνών που έχει όμως λήξει (!) -πολιτικές και οικονομικές σκοπιμότητες, κάνει μπαμ-, δεν είχε ουσιαστικό, κατά τη γνώμη μου, καλλιτεχνικό αντίκρισμα.
Το πρόγραμμα, με τον Γιου Λονγκ στο πόντιουμ, άνοιξε με τους ελκυστικούς (Πολοβτσιανούς) Χορούς από την Όπερα «Πρίγκιπας Ίγκορ» (1869-1887, συμπληρώθηκε μετά το θάνατο του συνθέτη από τον Νικολάι Ρίμσκι-Κόρσακοφ, πρώτη εκτέλεση 1890) του Αλεξάντερ Μποροντίν. Η πρώτη δυσάρεστη έκπληξη. Ήχος οξύς, που τον έκανε οξύτερο η χρήση μικροφωνικής ενίσχυσης, καλού επιπέδου ομάδες οργάνων με κορυφαία την εντυπωσιακή ομάδα των χάλκινων αλλά χωρίς δέσιμο μεταξύ τους -σαν η μία να αντιπάλευε την άλλη για να κυριαρχήσει.
Στο Κοντσέρτο για βιολί και ορχήστρα των Τσεν Γκανγκ και Χε Ζχανχάο «Οι εραστές της πεταλούδας» (1959), εμπνευσμένο από έναν δημοφιλέστατο κινεζικό θρύλο που χρονολογείται περίπου από τον 4ο μ.Χ. αιώνα, ένα έργο μελίρρυτο, που συνδυάζει παραδοσιακές κινεζικές τεχνικές στα σολιστικά μέρη με δυτικές απηχήσεις -από Τσικόφσκι και Κοντσέρτο του Αρανχουέθ του Χοακίν Ροδρίγο μέχρι αναμνήσεις από ουγγαρέζικες τσιγγάνικες μελωδίες αλλά με, τελικά, ενδιαφέροντα αποτελέσματα, η ορχήστρα, χωρίς, να χάσει την οξύτητα του ήχου της, βρήκε -στα χωρικά της ύδατα πια - έναν καλύτερο εαυτό πλαισιώνοντας τον πολύ καλό σολίστα βιολονίστα Τσενγκ Ζενγκ.
Η «ιδιόμορφη» εκτέλεση της Συμφωνίας αρ 9 «Του Νέου Κόσμου» του Αντονίν Ντβορζάκ, που έκλεισε τη συναυλία, επιβεβαίωσε τις αρνητικές εντυπώσεις μου από ορχήστρα -σκληρή, χωρίς ισορροπίες, άνιση- και μαέστρο.
Κρίμα γιατί ήταν το μόνο ξένο συμφωνικό σύνολο που μας έδωσε την ευκαιρία να ακούσουμε φέτος το Φεστιβάλ Αθηνών.

Ωδείο Ηρώδου του Αττικού, Φιλαρμονική Ορχήστρα της Κίνας, Φεστιβάλ Αθηνών, 19 Αυγούστου 2015.

No comments:

Post a Comment