Θεσσαλονίκη, πόλη ερωτική…

Το Τέταρτο Κουδούνι / 7 Φεβρουαρίου 2013 

Πάω στο Εθνικό, στο «Κοτοπούλη», να δω «Όνειρο καλοκαιρινής νύχτας» του Μιχαήλ Μαρμαρινού, πριν απ’ την παράσταση μας ανακοινώνουν πως το ρόλο της Ελένης λόγω ασθένειας της Ιωάννας Τσιριγκούλη που τον έπαιζε τον έχει αναλάβει η Θεοδώρα Τζήμου _ η οποία παίζει και στα «Κόκκινα φανάρια» που συγκατοικούν στην ίδια Σκηνή, σε εναλλασσόμενο ρεπερτόριο. Εξαίρετη ηθοποιός, βγήκε με το κείμενο στο χέρι _ προφανώς η αντικατάσταση έγινε εκ των ενόντων _ και τα ’βγαλε πέρα. Αλλά αυτό δεν ήταν για μια μέρα μόνο _ εκείνη τη μέρα που πήγα. Συνεχίζεται, μαθαίνω, διότι συνεχίζεται κι η ασθένεια της Ιωάννας Τσιριγκούλη. 

Κλείνω χτες να πάω στην ίδια Σκηνή του Εθνικού να δω τα «Κόκκινα φανάρια». Ένα τυχαίο τηλεφώνημα λίγο πριν ξεκινήσω και τι ακούω; Πως η Άλκηστις Πουλοπούλου που παίζει την Άννα είναι άρρωστη με ίωση. Και πως εκλήθη να την αντικαταστήσει, εκ των ενόντων και πάλι _ με τα χαρτιά στα χέρια, υποθέτω, και σ’ αυτή την περίπτωση _ η Διώνη Κουρτάκη που παίζει στο «Όνειρο». 

Εξυπηρετικές, βέβαια, αυτές οι αλλαξοκωλιές _ δεν πειράζει, ας γίνω χυδαίος _ για να μη χαθεί ούτε ένα εισιτήριο στους οικονομικά δύσκολους αυτούς καιρούς. Αλλά εγώ αναρωτιέμαι: ολόκληρο Εθνικό Θέατρο δεν έχει καταφέρει ακόμα να ’χει στις παραστάσεις του για τους βασικούς ρόλους έτοιμους αντικαταστάτες _ ντουμπλίρ δηλαδή; Απαράδεκτο! Κι αφού δεν το ’χει καταφέρει γιατί δεν ανακοινώνει την αντικατάσταση εκ των προτέρων μ’ ένα δελτίο Τύπου. Έστω με μια αναφορά στον ιστότοπό του. Έστω μ’ ένα χαρτί κολλημένο στο ταμείο του θεάτρου. Το θέαμα της ηθοποιού η οποία αγωνίζεται να κάνει την κίνηση που πρέπει και παράλληλα να γυρίζει τις σελίδες είναι από μειωτικό έως φαιδρό κι αφήνει μια αίσθηση πρόβας. Κι ο θεατής που πλήρωσε εισιτήριο δεν είναι υποχρεωμένος να το λούζεται. Όταν μάλιστα τον ενημερώνουν δευτερόλεπτα μόνο πριν αρχίσει η παράσταση έως και απάτη θα μπορούσα να το χαρακτηρίσω. Σίγουρα, πάντως, όχι σεβασμό προς το κοινό. 

Με το Θέατρο «Νόιμαρκτ» της Ζιρίχης θα συνεργαστεί το καλοκαίρι του 2014 ο δικός μας σκηνοθέτης Δημήτρης Κουρτάκης, μετά τον Γιάννη Χουβαρδά που ανέβασε εκεί τον περασμένο Μάρτιο τον «Βόιτσεκ» του Μπίχνερ στη μιούζικαλ εκδοχή των Ρόμπερτ Γουίλσον – Τομ Γουέιτς.

Ο Δημήτρης Κουρτάκης θ’ ανεβάσει για το «Νόιμαρκτ», στο πλαίσιο του Φεστιβάλ Θεάτρου της Ζιρίχης, τη δική του σύνθεση «Αμόκ (Ορέστης)» στην οποία ο Ορέστης απ’ την ομώνυμη τραγωδία του Ευριπίδη, ένας κατεξοχήν θανάσιμος τιμωρός, γίνεται η προβολή των δυο εφήβων που στις 20 Απριλίου του 1999, σε αμόκ, σκοτώνουν στο λύκειο «Kολουμπάιν» του Kολοράντο, δώδεκα συμμαθητές τους κι έναν καθηγητή. Δυο παιδιών «εγκλωβισμένων στο μεταίχμιο της εφηβείας, τα οποία κάνουν το φόνο διαβατήριο για μια ταυτότητα που μπορούν να κατοχυρώσουν μόνο σκοτώνοντας και αυτοκτονώντας», όπως σημειώνει ο σκηνοθέτης που συνυπογράφει με τον Ραλφ Φίντλερ και το κείμενο της παράστασης. «Τα ημερολόγια κι οι βιντεοταινίες τους στα οποία περιγράφουν μια διαδρομή σ’ ένα λαβύρινθο νεκρών και που μαρτυρούν την απόλυτη αποξένωση» ήταν το υλικό, σε συνδυασμό με το κείμενο της ευριπίδειας τραγωδίας, για «μια μυθοπλασία ικανή να επενδύσει τη βία τους με μυθικά σχήματα ενοχής, εκδίκησης και παροξυσμού».

Τη δραματουργική επεξεργασία έκαναν η Ελένη Παπάζογλου κι η Αναστασία Τζέλλου ενώ το ήδη σχεδιασμένο σκηνικό θα ’ναι της Μάρσα Γκίνσμπεργκ. Η παράσταση γίνονται συζητήσεις να παρουσιαστεί πρώτα στην Αθήνα με ελληνική διανομή.

Τ' όνομα του εκλεκτικού Δημήτρη Κουρτάκη συνδέεται στην Ελλάδα με δυο μόνο αλλά εξαίρετες παραστάσεις μέσα σε εννιά χρόνια. Τη σεζόν 2003 – 2004 πρωτοεμφανίστηκε στο «Αμόρε» ανεβάζοντας για το «Θέατρο του Νότου» την «Αραβική νύχτα» του πρωτοπαρουσιαζόμενου στην Ελλάδα σημαντικού Γερμανού Ρόλαντ Σίμελπφένιχ ενώ το 2008 έκλεισε το Φεστιβάλ Αθηνών στην «Πειραιώς 260» με το έξοχο «Καφενείο» του. 

Σημειώστε, επίσης, πως η συνδιευθύντρια του Θεάτρου «Νόιμαρκτ» Μπάρμπαρα Βέμπερ ανέβασε φέτος στην Νέα Σκηνή του Εθνικού σε μια ενδιαφέρουσα παράσταση το έργο του Τενεσί Γουίλιαμς «Ο Ορφέας στον Άδη». 

Επιτέλους! Η αρχιμουσικός Ευγενία Μανωλίδου μπαίνει με την μπαγκέτα της και σε Μέγαρο Μουσικής. Της Θεσσαλονίκης. Στα πόδια της η 25μελής ορχήστρα που συνοδεύει την Νίνα Λοτσάρη _ «Δύο αστέρια μαζί στη σκηνή!» τιτλοφορείται το σχετικό δελτίο Τύπου. Άντε, και δεν αργεί κι η Φιλαρμονική του Βερολίνου.
Όλος ο κόσμος, μια σκηνή...

Ε, ρε γλέντια εκεί πάνω, στη συμπρωτεύουσα, στο ΚΘΒΕ… Μετά τις συγκρούσεις ηθοποιών και εργαζομένων με τον πρόεδρο του Δ.Σ. Μάκη Τρικούκη, μετά τα ΜΑΤ που μπήκαν στο θέατρο προ μηνών, μετά το κλείσιμο των δυο Σκηνών του Θεάτρου στους Λαζαριστές κι αφού ο κ. Τρικούκης την έπεσε άγρια στον καλλιτεχνικό διευθυντή Σωτήρη Χατζάκη με αφορμή το θέμα της καλοκαιρινής κλοπής χρημάτων του ταμείου του Θεάτρου, ιδού τώρα που του την πέφτει του Σωτήρη Χατζάκη μετωπικά κι άλλος πρόεδρος: ο Νικόλαος Μέρτζος, πρόεδρος της Εταιρείας Μακεδονικών Σπουδών στο θέατρο της οποίας στεγάζεται με ενοίκιο η Κεντρική Σκηνή του ΚΘΒΕ. 

Ποιος είναι ο κ. Μέρτζος; Δικηγόρος, δημοσιογράφος και συγγραφέας, μέλος, και μάλιστα με αξιώματα, της αλήστου μνήμης (1970 – 1973) Συμβουλευτικής Επιτροπής, της διορισμένης παρά του αειμνήστου προέδρου τότε της «κυβερνήσεως» Γεωργίου Παπαδοπούλου, εκδότης της _ εθνικόφρονος _ εφημερίδος «Ελληνικός Βορράς» αλλά και σύμβουλος κατά καιρούς, απ’ ό,τι διάβασα σε παλαιότερο, εκτεταμένο σχόλιο του «Ιού» της «Ελευθεροτυπίας», των Κωνσταντίνου Καραμανλή, Ευάγγελου Αβέρωφ και Κωνσταντίνου Μητσοτάκη, μεταξύ των διοργανωτών του επίσης αλήστου μνήμης συλλαλητηρίου «Η Μακεδονία Είναι Ελληνική» το 1992 στην Θεσσαλονίκη και εκ των πρωταγωνιστών του πολέμου κατά του βιβλίου Ιστορίας της Στ΄ Δημοτικού _ αυτές είναι περγαμηνές!

Με επιστολή του στην «Καθημερινή» της περασμένης Κυριακής και με αφορμή συνέντευξη του Σωτήρη Χατζάκη που προηγήθηκε στην ίδια εφημερίδα, ο πρόεδρος της Εταιρείας γράφει για το διευθυντή πως «δηλώνει αναίσχυντα (σ.σ. η υπογράμμιση του συντάκτη) ότι κατασκευάζει ‘μια καινούργια σκηνή, «Σκηνή στο Πλάι» 200 θέσεων στον χώρο αναμονής της Εταιρείας Μακεδονικών Σπουδών’». Έξαλλος ο πρόεδρος, αφού ξεμπροστιάσει το ΚΘΒΕ ότι χρωστάει τα νοίκια δέκα μηνών, καταγγέλλει πως δεν ενημερώθηκε για το θέμα της καινούργιας Σκηνής η Εταιρεία, μιλάει για «αυθαίρετο κτίσμα» (σ. σ. λέτε πια να γκρεμίσουν τοίχους για την καινούργια Σκηνή;), μιλάει για αδιαφορία προς τη στατική και την αισθητική (ποιαααα;;;;) του κτιρίου, μιλάει για «νομικά μέτρα που επισύρουν ποινικές και αστικές ευθύνες των υπεύθυνων προσώπων» και το κρεσέντο καταλήγει με την κορόνα: «Εδώ κατάντησαν την Ελλάδα οι σπουδαρχίδες της! Να κράτος, να μάλαμα! Να κρατικοί λειτουργοί!» (σ. σ. όπερ εστί, υποθέτω, μεθερμηνευόμενον: Ε, ρε, ένας Παπαδόπουλος που μας χρειάζεται…). 

Αλλά το πιο νόστιμο είναι πως μέσα στη σύγχυσή του ο _ 77χρονος, άλλωστε _ πρόεδρος αποκαλεί τον Σωτήρη Χατζάκη και Κώστα!

Ερωτική πόλη η Θεσσαλονίκη… Αγαπιούνται πολύ εκεί πάνω. Ειδικά οι περί το ΚΘΒΕ πνευματικοί άνθρωποι.

Ε, λοιπόν, το μυριζόμουνα αλλά σιγά - σιγά σιγουρεύομαι. Για τη στάση του υπουργείου Πολιτισμού και του _ εκ της συγκυβερνώσης Νέα Δημοκρατίας _ ΑΥΠΑΙΘΠΑ κ. Τζαβάρα ως προς το ακέφαλο Ελληνικό Φεστιβάλ: συστηματική υπονόμευση. Χωρίς Διοικητικό Συμβούλιο απ’ τον Ιούνιο, χωρίς πρόεδρο – καλλιτεχνικό διευθυντή απ’ τον Αύγουστο _ έληξαν οι θητείες τους _ , έστειλαν στο Φεστιβάλ, μετά από επερώτηση του βουλευτή του _ συγκυβερνώντος _ ΠΑΣΟΚ κ. Καρχιμάκη περί «κακοδιαχείρισης», οικονομικό Εισαγγελέα _ «άντε να ρίξουμε και λίγη λάσπη για σιγουριά»… _, φήμες να ρίχνονται στην πιάτσα επί μήνες «to Loukos or not to Loukos», ονόματα πιθανών «διαδόχων» _ πιθανά και απίθανα _ να ρίχνονται στην πιάτσα επί μήνες, διαρκής αδικαιολόγητη (;) χρονοτριβή στις αποφάσεις, καμιά ανακοίνωση κι ας έχει φτάσει 7 Φεβρουαρίου οπότε πρόγραμμα αξιόλογο αδύνατον να καταρτιστεί από οποιοδήποτε φεστιβάλ, ο προϋπολογισμός του για το 2013 να παραμένει terra incognita ακόμα, οπότε, ωσαύτως, πρόγραμμα αξιόλογο αδύνατον να καταρτιστεί από οποιοδήποτε φεστιβάλ, ο ΑΥΠΑΙΘΠΑ να ρίχνει δώθε - κείθε διάφορα αλληλοσυγκρουόμενα για να θολώσει την ατμόσφαιρα μέχρι και χαριτωμενιές _ εν ου παικτοίς… _ του τύπου «η ΔΗΜΑΡ θα βγάλει τώρα τα κάστανα απ’ τη φωτιά», η _ επίσης συγκυβερνώσα _ βασίλισσα του ήξεις αφήξεις ΔΗΜΑΡ να βγάζει ανακοινώσεις «υποστηρίζουμε τον Λούκο» αλλά η ανικανότητα κι η αβουλία της κι εδώ να γίνονται εμφανείς _ διότι βρώμισε η ανακοίνωση και τίποτα ακόμα… _ και ως κερασάκι στην τούρτα ο _ γεμάτος ενέργεια _ ΑΥΠΑΙΘΠΑ να εξαγγέλλει νεότευκτο «λαμπρό και ακτινοβόλο» Διεθνές Φεστιβάλ Αρχαίου Δράματος στην Επίδαυρο _ λες και δεν υπάρχει _ και να εξορμά σε συνεντεύξεις από… χωρίου εις χωρίον για να διευκρινίσει τα αδιευκρίνιστα. Και τώρα άρχισαν ξαφνικά ν’ αναγγέλλονται, ερήμην του Φεστιβάλ, σε ημερομηνίες και χώρους που είχε το Φεστιβάλ, εκδηλώσεις όπως η συναυλία της Νταϊάνα Κρολ _ στο Ηρώδειο για την 1 Ιουλίου _ για την οποία ήδη έδωσε, λέει, την άδεια το Κεντρικό Αρχαιολογικό Συμβούλιο. 

Ε, αν αυτό δε λέγεται συστηματική υπονόμευση... Ως τώρα το ’λεγα βλακεία, αδιαφορία, ασχετοσύνη, ανικανότητα. Τώρα όχι πια. Ζήτω η _ συγκυβερνωμένη _ Ελλάς! Η οποία ποτέ δεν πεθαίνει. Η πατασσόμενη, λέει (γέλια, γέλια, γέλια), διαφθορά ζει και βασιλεύει και τον _ ελληνικό _ κόσμο κυριεύει. Ακόμα κι η αντιπολίτευση, τουμπεκί. Ε, βέβαια, ο Λούκος δεν «είναι» κανενός… 

Δεν είναι που χρωστάει / χρωστούσε πολλά λεφτά. Είναι που γράφει πολλά λόγια. Πάρα πολλά. Μα πάααρα πολλά.