«Αχαριστία, συ λάμια μαρμαρόκαρδη, πόσο φριχτότερη κι από θαλάσσιο δράκοντα είσαι...» (Ουίλιαμ Σέξπιρ, «Βασιλιάς Λιρ», μετάφραση Βασίλης Ρώτας). Μέρος 2ο.

«La Vita Nuova (Η νέα ζωή)» της Κλάουντια Καστελούτσι / Σύλληψη-σκηνοθεσία: Ρομέο Καστελούτσι. 

Μην εκπλαγείτε για το κενό. Δεν πρόκειται για τεχνικό λάθος. Πρόκειται απλώς για μία παράσταση που δεν την είδα γιατί με απέκλεισε το Γραφείο Τύπου του Φεστιβάλ Αθηνών/Επιδαύρου, οργανισμού εποπτευόμενου από το Δημόσιο, που την περιλάμβανε στο πρόγραμμά του.

Την Πέμπτη 4 Ιουλίου, προπαραμονή της πρεμιέρας της παράστασης του Ρομέο Καστελούτσι και ΟΤΑΝ ΤΑ ΕΙΣΙΤΉΡΙΑ ΕΙΧΑΝ ΑΠΟ ΕΒΔΟΜΑΔΩΝ ΕΞΑΝΤΛΗΘΕΙ, στις 5:17 μ.μ., μου στάλθηκε από το Γραφείο Τύπου και Επικοινωνίας του Φεστιβάλ Αθηνών-Επιδαύρου το ακόλουθο μέιλ: «Γεια σας. Θα θέλαμε να σας ενημερώσουμε ότι δυστυχώς δεν θα μπορέσουμε να καλύψουμε το αίτημά σας (σ.σ. δεν υπήρξε «αίτημα», απλώς προσδιορισμός ημερομηνίας σε πάγια τακτική) για πρόσκληση, για την παράσταση La vita nuova του Romeo Castellucci, καθώς ο αριθμός των θεατών είναι μικρός (μόλις 80 άτομα) και οι προσκλήσεις ελάχιστες. Ευχαριστούμε». Την επομένη, σε άσχετο τηλεφώνημα που μου έγινε από το Γραφείο, ρωτήθηκα, παρεμπιπτόντως, αν έλαβα το μέιλ. Με την ευκαιρία ρώτησα τι ακριβώς συμβαίνει. Μου απάντησαν ότι ο κ. Καστελούτσι ήταν που ζήτησε «να είναι ένας-δύο δημοσιογράφοι σε κάθε μία από τις επτά παραστάσεις του». Ρώτησα πώς έκαναν την επιλογή και μου απάντησαν «επιλέξαμε τις εφημερίδες μεγάλης κυκλοφορίας».

Στο Φεστιβάλ Αθηνών πήγα για πρώτη φορά στις 22 Σεπτεμβρίου 1968, πριν από 51 χρόνια. Το παρακολουθώ, έκτοτε, εκτός από το 1970, συστηματικά. Από το 1985 μέχρι το 2012 ήμουν διαπιστευμένος στο Φεστιβάλ από «Τα Νέα» και από το 2013 για το ιστολόγιό μου totetartokoudouni.blogspot.com. Δηλαδή ήμουν ο μακράν αρχαιότερος συντάκτης που παρακολουθούσε και κάλυπτε το Φεστιβάλ Αθηνών -αλλά και της Επιδαύρου. Αυτό σήμαινε ότι έπαιρνα πρόσκληση ενός ατόμου -και αν δεν υπήρχε μεγάλη ζήτηση δύο ατόμων- για τις εκδηλώσεις στην «Πειραιώς 260» και σε άλλους χώρους περιορισμένης χωρητικότητας και δύο ατόμων για τις εκδηλώσεις του Φεστιβάλ στο Ηρώδειο, στην Επίδαυρο και στο Μέγαρο. Φέτος, για τρεις εκδηλώσεις του Ηρωδείου και για μία στο Μέγαρο, ειδοποιήθηκα ότι «λόγω αυξημένου δημοσιογραφικού ενδιαφέροντος» δικαιούμαι πρόσκληση ενός ατόμου. Να αποκλειστώ εντελώς, και μάλιστα με τον τρόπο αυτό, δεν μου είχε συμβεί έως τώρα.

Θα είχα πολλά να πω για τη συγκεκριμένη στάση του Γραφείου Τύπου, με τους ανθρώπους του οποίου συνδεόμουν, μάλιστα, και φιλικά (!) αλλά θα περιοριστώ, πριν τους αποχαιρετήσω, σε μία μόνο λέξη: «ντροπή!».

Είναι η δεύτερη φορά που μου συμβαίνει φέτος αυτό, μετά τον αναλόγου μεθόδευσης αποκλεισμό που μου έκανε το Γραφείο Τύπου του Μεγάρου Μουσικής Αθηνών από τη συναυλία της MusicAeterna και του Θεόδωρου Κουρεντζή (Βλέπε: totetartokoudouni.blogspot.com, 17 Απριλίου 2019).

ΥΓ1. Προς ενημέρωση και προς αποφυγή παρεξηγήσεων και παρερμηνειών: ο καλλιτεχνικός διευθυντής του Φεστιβάλ Βαγγέλης Θεοδωρόπουλος, που ενημερώθηκε, είχε την ευγένεια να μου τηλεφωνήσει προσωπικά την Κυριακή 7 Ιουλίου για να με προσκαλέσει στην παράσταση του Καστελούτσι. Τον ευχαρίστησα και αρνήθηκα. Όπως δεν θα παρακολουθήσω καμία άλλη εκδήλωση του Φεστιβάλ που συνδέεται με το Γραφείο Τύπου του.

ΥΓ2. Θα ήθελα οποιοσδήποτε πρόσκειται στον Ρομέο Καστελούτσι να τον ρωτήσει αν όντως ΕΚΕΙΝΟΣ ζήτησε την παρουσία μόνο «ενός-δύο δημοσιογράφων» στις παραστάσεις του.

ΥΓ3. Δεν θα είχα ασχοληθεί με το θέμα αν, σιγά-σιγά, δεν μάθαινα πως, τελικά, τις παραστάσεις του Καστελούτσι παρακολούθησαν πολλοί δημοσιογράφοι και όχι μόνον των «εφημερίδων μεγάλης κυκλοφορίας»...