Ένα ερμητικό έργο του Χένρικ Ίψεν -το ύστατο-, μακριά από τον ρεαλιστή Ίψεν και πιο κοντά στον συμβολιστή Στρίντμπεργκ, αλλά όμως τόσο Ίψεν! Ένας στοχασμός πάνω στην ύπαρξη και στο θάνατο: «Όταν ξυπνήσουμε εμείς οι νεκροί». Ο σκηνοθέτης Δημήτρης Καραντζάς, αν και μακριά από την ηλικία που προκαλεί τους στοχασμούς αυτούς, στοχάζεται («Θέατρο Τέχνης«/«Υπόγειο») με τον τρόπο του, τον άκρως στιλιζαρισμένο αλλά και άκρως, κατά τη γνώμη μου, αποτελεσματικό, μουσικήν ποιών -ένα μουσικοχορευτικό ποίημα-, αποφασιστικά στηριγμένος από την ηχητική δραματουργία του Δημήτρη Καμαρωτού.
Και με ένα εξαίρετο σεξτέτο ηθοποιών: η εκτός συναγωνισμού Ρένη Πιττακή, Περικλής Μουστάκης, Μαρία Κεχαγιόγλου, Αλεξία Καλτσίκη, Μενέλαος Χαζαράκης και ο έξοχος Μιχάλης Σαράντης. Ξέρω ότι κάποιοι θα διαφωνήσουν, εγώ, πάντως, οφείλω να σας συστήσω την παράσταση.
No comments:
Post a Comment