Το Τέταρτο Κουδούνι / 16 Φεβρουαρίου 2012
«Ε! τι καθόσαστε λοιπόν ποιητές / βγήτε στους δρόμους, καβαλήστε στα λεωφορεία, ανεβήτε στις αμαξοστοιχίες / να δήτε καθώς θ' απαγγέλετε τα τραγούδια σας / ν’ ανθίζει μες στην καρβουνόσκονη σαν έν’ άσπρο τριαντάφυλλο / το γέλιο των μηχανοδηγών./ Πηγαίντε στη λαϊκή αγορά / ανάμεσα στις φωνές και τη μυρουδιά των λαχανικών. / Είναι εκεί μια αντρογυναίκα με ξυλοπάπουτσα / που αν χαμογελάσει με τους στίχους σας / σημαίνει πως κάτι φτιάξατε στη ζωή σας. / Γιατί αυτή η αντρογυναίκα με το πλατύ, βλογιοκομένο πρόσωπο / έχει τρία παιδιά σκοτωμένα / και δεν τόχει σκοπό να γελάσει με μυξάρικους στίχους. / Ανεβήτε με τα πριονοπέδιλα πάνω στους στύλους του τηλέγραφου / και τραγουδήστε και ξανατραγουδήστε / και κουνώντας σαν ένα τσαλακωμένο κασκέτο την καρδιά σας / χαιρετήστε / το μέλλον».
«Κριτική της ποίησης» του Τάσου Λειβαδίτη, απ’ την ενότητα «Στίχοι γραμμένοι σε πακέτα τσιγάρα» της συλλογής «Ο άνθρωπος με το ταμπούρλο» (1956). Αφιερωμένο στη διανόησή μας, μέρες που ’ναι… Με την ελπίδα πως δε θα το θεωρήσουν «πασέ».
Όλος ο κόσμος, μια σκηνή…
Έκπληξη, για μένα, η πρώτη σκηνοθετική δουλειά του Ρενάτο Τζανέλα πάνω στον «Φάουστ» του Γκουνό που παρουσίασε η Λυρική στο Μέγαρο. Μια όπερα – μπαλέτο, α λα Μπεζάρ και Πίνα Μπάους, όπου, αν κι ο Τζανέλα χορογράφος είναι, ο χορός δεν καπέλωσε την όπερα. Αλλά συμπορεύτηκε διακριτικά, καλόγουστα και καίρια μαζί της. Σε υψηλότατου αισθητικού και λειτουργικού επιπέδου σκηνικά του Αλεσάντρο Κάμερα και με μια εξαιρετικά δεμένη, υπό τον Μύρωνα Μιχαηλίδη, ορχήστρα να συνοδεύει. Η Λυρική στα καλύτερά της! 
Κι αν ο πρωταγωνιστής Έρικ Κάτλερ μου φάνηκε φωνητικά επαρκέστατος αλλά υποκριτικά ζορισμένος κι άχαρα πανύψηλος, κι αν η κάποτε συγκλονιστική φωνή του Παάτα Μπουρσουλάτζε - Μεφιστοφελή μου ήχησε απογοητευτικά στεγνή, ήταν εκεί η Αλεξία Βουλγαρίδου, φωνητικά και υποκριτικά άψογη, κι η καταπληκτική φωνή _ έχει φτάσει σε επίπεδο Κώστα Πασχάλη πια _ του, σκηνικά, δυστυχώς όμως, πολύ δύσκαμπτου, Δημήτρη Πλατανιά - Βαλεντίνου να μ’ αποζημιώσουν.
Ροντρίγκο Γκαρσία, τον τολμηρό, προκλητικό έως και ανατρεπτικό αργεντινό, εγκατεστημένο στην Ισπανία, συγγραφέα αλλά και σκηνοθέτη και σκηνογράφο _ με το έργο του «Είστε όλοι σας καθάρματα» που θ’ ανεβάσει στο θέατρο «Όρα» της Θεσσαλονίκης _ θα παρουσιάσει για πρώτη, όπως ανακοινώνεται, φορά στην Ελλάδα, τον Μάρτιο, ο καλός σκηνοθέτης Δαμιανός Κωνσταντινίδης με την ομάδα του «Angelus Novus». Να διευκρινίσω, όμως: για πρώτη φορά στα ελληνικά και με πλήρη θεατρική μορφή.
Διότι το ίδιο, μάλιστα, έργο έχει ήδη παρουσιαστεί με τη μορφή της σκηνικής ανάγνωσης απ’ τον ίδιο σκηνοθέτη, με την Ομάδα «3L – Logi, Ludi, Loci», στο πλαίσιο του τριήμερου «Χορικότητες - Σύγχρονες Θεατρικές Γραφές» που είχε οργανωθεί στο πλαίσιο του Φεστιβάλ Αθηνών το καλοκαίρι του 2007. Ενώ στο ίδιο Φεστιβάλ είχε εμφανιστεί κι ο ίδιος ο Γκαρσία με την ιδιόμορφη παράστασή του «Λίαν αιμάσσον. Αιμάσσον. Μισοψημένο. Καμένο».
Αμ’ οι άλλοι, πάλι; Που μοίραζαν με το κυριακάτικο φύλλο cd με ηχογράφηση λειτουργίας στην οποία χοροστατούσε ο μακαριστός… Μέγας είσαι, Κύριε, και θαυμαστά τα έργα Σου!
Όλος ο κόσμος, μια σκηνή…
Ο Παντελής Δεντάκης, η Αλεξία Καλτσίκη, ο Βασίλης Κουκαλάνι κι η Ηλέκτρα Νικολούζου θα κρατήσουν τους τέσσερις ρόλους στο έργο (2011) του Ρώσου Ιβάν Βιριπάγιεφ «Ψευδαισθήσεις» που θ’ ανεβάσει η Κατερίνα Ευαγγελάτου στο θέατρο «Οδού Κυκλάδων», παραγωγή της «νέας Σκηνής» του Λευτέρη Βογιατζή. Και που θα παρουσιαστεί σε μετάφραση Ελένης Μπακοπούλου, με σκηνικά και κοστούμια Εύας Μανιδάκη, μουσική Σταύρου Γασπαράτου και σχεδιασμό φωτισμών Λευτέρη Παυλόπουλου.
Σημειώστε πως ο Βιριπάγιεφ, εδώ, ως θεατρικός συγγραφέας, μάς είναι γνωστός μόνο απ’ το έργο του «Οξυγόνο». Το οποίο πρωτοπαρουσιάστηκε στο Φεστιβάλ Αθηνών, επίσης στον κύκλο των σκηνοθετημένων αναγνώσεων «Χορικότητες - Σύγχρονες Θεατρικές Γραφές» σε σκηνοθεσία Μαρίας – Λουίζας Παπαδοπούλου η οποία τον επόμενο χειμώνα 2007 – 2008 ανέβασε το έργο, κανονικά πια, στον Εξώστη του «Αμόρε» ως παραγωγή του «Θεάτρου του Νότου». Το «Οξυγόνο» ανέβηκε και το καλοκαίρι στο χώρο Ανάμεσα _ για να συνεχιστεί και στην αρχή της φετινής σεζόν _ απ’ την ομάδα «A Bailar» σε συνεργασία με το μουσικό σχήμα «Unterwegs».
Στην Ελλάδα, πάντως, έχει προβληθεί το 2008/2009 και η ταινία του Ιβάν Βιριπάγιεφ _ σενάριο και σκηνοθεσία _ «Ευφορία».
Εντάξει, πρεμιέρα κάνουν _ επίσημη ή ανεπίσημη. Εντάξει, δημόσιες σχέσεις κάνουν. Και πρέπει να μας ενημερώσουν. Με δελτία Τύπου. Αλλά γιατί να υμνολογούν έτσι την παράσταση περί ης ο λόγος; Πόσω μάλλον όταν πρόκειται για κρατικά Θέατρα. Σχεδόν κριτική τής γράφουν. Από μόνοι τους.
Να ξεχειλίζουν τα αμετροεπή: «Με τον καλύτερο τρόπο ξεκίνησε η καλλιτεχνική περίοδος», «καταχειροκροτήθηκαν», «ενθουσίασε», «υπέροχο», «εξαιρετικά δεμένο σύνολο», «εμπνευσμένοι και ταλαντούχοι, με συνέπεια και ρυθμό», «να αποδώσουν εξαιρετικά», «ακολούθησαν με συνέπεια», «σε πλήρη εγρήγορση… απέδωσε… με εξαιρετική λεπτότητα», «κράτησε μια καλή ισορροπία ανάμεσα στην στιβαρότητα και την ευαισθησία που απαιτούσε ο ρόλος του», «ερμηνεία πολύ υψηλού επιπέδου», «καθήλωσε», «ιδιαιτέρως εμπνευσμένα σκηνικά», «υπέροχα κοστούμια», «εξαιρετική επίδοση», «σε πολύ υψηλό επίπεδο», «συγκλονιστική ερμηνεία», «ερμήνευσαν με πάθος και δύναμη»…
Καλά, κόψτε κάτι, κόψτε κάτι. Κι αφήστε να τα διαπιστώσουμε όλ’ αυτά τα θαυμαστά μόνοι μας. Ιδίοις όμμασι. Και να χαρούμε εξ ιδίων. Μην προσπαθείτε να μας προκαταλάβετε. Διότι μπορεί και να προκαταληφθούμε δυσμενώς. Δεν έχετε ακούσει το «βλογάνε τα γένια τους»; Εκτός κι αν έχετε σιγουρευτεί _ που δεν είναι και αβάσιμο… _ πως η δημοσιογραφία έτσι ασκείται πλέον. Δι’ αντιγραφής δελτίων Τύπου.
Πολύ τον έχω εκτιμήσει. Τον Χιου Γκραντ. Που μου ’κανε ξενέρωτος αλλά, μετά τη στάση του στο θέμα των υποκλοπών τις οποίες διαπίστωσε ότι γίνονταν στο τηλέφωνό του απ’ τα δημοσιογραφικά κα(ω)λόπαιδα της βρετανικής φυλλάδας «News of the World» και την κατάθεσή του στην επιτροπή που ερευνά το σκάνδαλο των υποκλοπών, με την «κατάρριψη των δέκα μύθων γύρω απ’ τις σκανδαλοθηρικές εφημερίδες» που υπέβαλε _ και, φυσικά, το φαινόμενο δεν είναι μόνο βρετανικό… _, θαύμασα το θάρρος του και την ειλικρίνειά του.
Να επαναλάβω μόνο, απ’ την κατάθεσή του, την κατάρριψη του δέκατου μύθου: «Οι δημοσιογράφοι των σκανδαλοθηρικών εφημερίδων είναι απλώς συμπαθητικοί αχρείοι. Λάθος. Είναι δειλοί και ψευτοτσαμπουκαλήδες». Γεια στο στόμα σου, Χιου!
Προ 50ετίας
Τα Θεατρικά Νέα
Αύριον ο θίασος Ντίνου Ηλιόπουλου παρουσιάζει στο «Κοτοπούλη» την νέα κωμωδία του Χρ. Γιαννακόπουλου «Τι σου λείπει;…». Απόψε, σε ρυθμό κανονικής παραστάσεως, θα γίνη η γενική δοκιμή του έργου στο οποίο συμπρωταγωνιστεί η Άννα Φόνσου. 20 Φεβρουαρίου 1962.
Στο Φεστιβάλ Επιδαύρου θα δοθούν τρία νέα έργα εκ του αρχαίου ελληνικού δραματολογίου, πρώτην φοράν ερμηνευόμενα, ήτοι οι «Βάκχες» του Ευριπίδου (κατά σκηνοθεσίαν Αλέξη Μινωτή), η «Ελένη» του Ευριπίδου (κατά σκηνοθεσία Τάκη Μουζενίδη) και η κωμωδία «Σφήκες» του Αριστοφάνους, (κατά σκηνοθεσία Αλέξη Σολομού). 22 Φεβρουαρίου 1962.
Απόψε στο «Κεντρικό» ο θίασος Δημήτρη Χορν παρουσιάζει το νέο έργο του Άγγελου Τερζάκη «Θωμάς ο δίψυχος».. Την πρεμιέρα, όπως έχει ήδη αναγγελθή, θα παρακολουθήση ο Διάδοχος συνοδευόμενος από τον πρίγκιπα Μιχαήλ και αξιωματούχους της Αυλής. Στο έργο, που ανεβάζεται με σκηνοθεσία Δημ. Χορν, σκηνογραφίες Γιάννη Στεφανέλλη, μουσική Μίμη Πλέσσα και κοστούμια Μαρ. Καρέλλα, εκτός από τον διακεκριμένο πρωταγωνιστή που ενσαρκώνει τον Θωμά, λαμβάνουν επίσης μέρος η Βέρα Ζαβιτσιάνου, η Μάρω Κοντού, καθώς και οι Σπύρος Μουσούρης, Ζώρας Τσάπελης, Γιάννης Μιχαλόπουλος, Γιάννης Μαλλούχος και άλλοι. 22 Φεβρουαρίου 1962.
Κατά πληροφορίες από την Λευκωσία ο κρατικός θεατρικός οργανισμός ΟΘΑΚ ανέβασε το έργο της Αγκάθα Κρίστι «Δέκα μικρά αραπάκια», κατά σκηνοθεσίαν Γιώργου Μιτσίδη. 22 Φεβρουαρίου 1962.
Δημοσιεύτηκε στα «ΝΕΑ».
Ροντρίγκο Γκαρσία, τον τολμηρό, προκλητικό έως και ανατρεπτικό αργεντινό, εγκατεστημένο στην Ισπανία, συγγραφέα αλλά και σκηνοθέτη και σκηνογράφο _ με το έργο του «Είστε όλοι σας καθάρματα» που θ’ ανεβάσει στο θέατρο «Όρα» της Θεσσαλονίκης _ θα παρουσιάσει για πρώτη, όπως ανακοινώνεται, φορά στην Ελλάδα, τον Μάρτιο, ο καλός σκηνοθέτης Δαμιανός Κωνσταντινίδης με την ομάδα του «Angelus Novus». Να διευκρινίσω, όμως: για πρώτη φορά στα ελληνικά και με πλήρη θεατρική μορφή.
Διότι το ίδιο, μάλιστα, έργο έχει ήδη παρουσιαστεί με τη μορφή της σκηνικής ανάγνωσης απ’ τον ίδιο σκηνοθέτη, με την Ομάδα «3L – Logi, Ludi, Loci», στο πλαίσιο του τριήμερου «Χορικότητες - Σύγχρονες Θεατρικές Γραφές» που είχε οργανωθεί στο πλαίσιο του Φεστιβάλ Αθηνών το καλοκαίρι του 2007. Ενώ στο ίδιο Φεστιβάλ είχε εμφανιστεί κι ο ίδιος ο Γκαρσία με την ιδιόμορφη παράστασή του «Λίαν αιμάσσον. Αιμάσσον. Μισοψημένο. Καμένο».
Αμ’ οι άλλοι, πάλι; Που μοίραζαν με το κυριακάτικο φύλλο cd με ηχογράφηση λειτουργίας στην οποία χοροστατούσε ο μακαριστός… Μέγας είσαι, Κύριε, και θαυμαστά τα έργα Σου!
Όλος ο κόσμος, μια σκηνή…
Ο Παντελής Δεντάκης, η Αλεξία Καλτσίκη, ο Βασίλης Κουκαλάνι κι η Ηλέκτρα Νικολούζου θα κρατήσουν τους τέσσερις ρόλους στο έργο (2011) του Ρώσου Ιβάν Βιριπάγιεφ «Ψευδαισθήσεις» που θ’ ανεβάσει η Κατερίνα Ευαγγελάτου στο θέατρο «Οδού Κυκλάδων», παραγωγή της «νέας Σκηνής» του Λευτέρη Βογιατζή. Και που θα παρουσιαστεί σε μετάφραση Ελένης Μπακοπούλου, με σκηνικά και κοστούμια Εύας Μανιδάκη, μουσική Σταύρου Γασπαράτου και σχεδιασμό φωτισμών Λευτέρη Παυλόπουλου.
Σημειώστε πως ο Βιριπάγιεφ, εδώ, ως θεατρικός συγγραφέας, μάς είναι γνωστός μόνο απ’ το έργο του «Οξυγόνο». Το οποίο πρωτοπαρουσιάστηκε στο Φεστιβάλ Αθηνών, επίσης στον κύκλο των σκηνοθετημένων αναγνώσεων «Χορικότητες - Σύγχρονες Θεατρικές Γραφές» σε σκηνοθεσία Μαρίας – Λουίζας Παπαδοπούλου η οποία τον επόμενο χειμώνα 2007 – 2008 ανέβασε το έργο, κανονικά πια, στον Εξώστη του «Αμόρε» ως παραγωγή του «Θεάτρου του Νότου». Το «Οξυγόνο» ανέβηκε και το καλοκαίρι στο χώρο Ανάμεσα _ για να συνεχιστεί και στην αρχή της φετινής σεζόν _ απ’ την ομάδα «A Bailar» σε συνεργασία με το μουσικό σχήμα «Unterwegs».
Στην Ελλάδα, πάντως, έχει προβληθεί το 2008/2009 και η ταινία του Ιβάν Βιριπάγιεφ _ σενάριο και σκηνοθεσία _ «Ευφορία».
Εντάξει, πρεμιέρα κάνουν _ επίσημη ή ανεπίσημη. Εντάξει, δημόσιες σχέσεις κάνουν. Και πρέπει να μας ενημερώσουν. Με δελτία Τύπου. Αλλά γιατί να υμνολογούν έτσι την παράσταση περί ης ο λόγος; Πόσω μάλλον όταν πρόκειται για κρατικά Θέατρα. Σχεδόν κριτική τής γράφουν. Από μόνοι τους.
Να ξεχειλίζουν τα αμετροεπή: «Με τον καλύτερο τρόπο ξεκίνησε η καλλιτεχνική περίοδος», «καταχειροκροτήθηκαν», «ενθουσίασε», «υπέροχο», «εξαιρετικά δεμένο σύνολο», «εμπνευσμένοι και ταλαντούχοι, με συνέπεια και ρυθμό», «να αποδώσουν εξαιρετικά», «ακολούθησαν με συνέπεια», «σε πλήρη εγρήγορση… απέδωσε… με εξαιρετική λεπτότητα», «κράτησε μια καλή ισορροπία ανάμεσα στην στιβαρότητα και την ευαισθησία που απαιτούσε ο ρόλος του», «ερμηνεία πολύ υψηλού επιπέδου», «καθήλωσε», «ιδιαιτέρως εμπνευσμένα σκηνικά», «υπέροχα κοστούμια», «εξαιρετική επίδοση», «σε πολύ υψηλό επίπεδο», «συγκλονιστική ερμηνεία», «ερμήνευσαν με πάθος και δύναμη»…
Καλά, κόψτε κάτι, κόψτε κάτι. Κι αφήστε να τα διαπιστώσουμε όλ’ αυτά τα θαυμαστά μόνοι μας. Ιδίοις όμμασι. Και να χαρούμε εξ ιδίων. Μην προσπαθείτε να μας προκαταλάβετε. Διότι μπορεί και να προκαταληφθούμε δυσμενώς. Δεν έχετε ακούσει το «βλογάνε τα γένια τους»; Εκτός κι αν έχετε σιγουρευτεί _ που δεν είναι και αβάσιμο… _ πως η δημοσιογραφία έτσι ασκείται πλέον. Δι’ αντιγραφής δελτίων Τύπου.
Πολύ τον έχω εκτιμήσει. Τον Χιου Γκραντ. Που μου ’κανε ξενέρωτος αλλά, μετά τη στάση του στο θέμα των υποκλοπών τις οποίες διαπίστωσε ότι γίνονταν στο τηλέφωνό του απ’ τα δημοσιογραφικά κα(ω)λόπαιδα της βρετανικής φυλλάδας «News of the World» και την κατάθεσή του στην επιτροπή που ερευνά το σκάνδαλο των υποκλοπών, με την «κατάρριψη των δέκα μύθων γύρω απ’ τις σκανδαλοθηρικές εφημερίδες» που υπέβαλε _ και, φυσικά, το φαινόμενο δεν είναι μόνο βρετανικό… _, θαύμασα το θάρρος του και την ειλικρίνειά του.
Να επαναλάβω μόνο, απ’ την κατάθεσή του, την κατάρριψη του δέκατου μύθου: «Οι δημοσιογράφοι των σκανδαλοθηρικών εφημερίδων είναι απλώς συμπαθητικοί αχρείοι. Λάθος. Είναι δειλοί και ψευτοτσαμπουκαλήδες». Γεια στο στόμα σου, Χιου!
Προ 50ετίας
Τα Θεατρικά Νέα
Αύριον ο θίασος Ντίνου Ηλιόπουλου παρουσιάζει στο «Κοτοπούλη» την νέα κωμωδία του Χρ. Γιαννακόπουλου «Τι σου λείπει;…». Απόψε, σε ρυθμό κανονικής παραστάσεως, θα γίνη η γενική δοκιμή του έργου στο οποίο συμπρωταγωνιστεί η Άννα Φόνσου. 20 Φεβρουαρίου 1962.
Στο Φεστιβάλ Επιδαύρου θα δοθούν τρία νέα έργα εκ του αρχαίου ελληνικού δραματολογίου, πρώτην φοράν ερμηνευόμενα, ήτοι οι «Βάκχες» του Ευριπίδου (κατά σκηνοθεσίαν Αλέξη Μινωτή), η «Ελένη» του Ευριπίδου (κατά σκηνοθεσία Τάκη Μουζενίδη) και η κωμωδία «Σφήκες» του Αριστοφάνους, (κατά σκηνοθεσία Αλέξη Σολομού). 22 Φεβρουαρίου 1962.
Απόψε στο «Κεντρικό» ο θίασος Δημήτρη Χορν παρουσιάζει το νέο έργο του Άγγελου Τερζάκη «Θωμάς ο δίψυχος».. Την πρεμιέρα, όπως έχει ήδη αναγγελθή, θα παρακολουθήση ο Διάδοχος συνοδευόμενος από τον πρίγκιπα Μιχαήλ και αξιωματούχους της Αυλής. Στο έργο, που ανεβάζεται με σκηνοθεσία Δημ. Χορν, σκηνογραφίες Γιάννη Στεφανέλλη, μουσική Μίμη Πλέσσα και κοστούμια Μαρ. Καρέλλα, εκτός από τον διακεκριμένο πρωταγωνιστή που ενσαρκώνει τον Θωμά, λαμβάνουν επίσης μέρος η Βέρα Ζαβιτσιάνου, η Μάρω Κοντού, καθώς και οι Σπύρος Μουσούρης, Ζώρας Τσάπελης, Γιάννης Μιχαλόπουλος, Γιάννης Μαλλούχος και άλλοι. 22 Φεβρουαρίου 1962.
Κατά πληροφορίες από την Λευκωσία ο κρατικός θεατρικός οργανισμός ΟΘΑΚ ανέβασε το έργο της Αγκάθα Κρίστι «Δέκα μικρά αραπάκια», κατά σκηνοθεσίαν Γιώργου Μιτσίδη. 22 Φεβρουαρίου 1962.
Δημοσιεύτηκε στα «ΝΕΑ».
No comments:
Post a Comment