Όπως στρώσεις, θα ζαλιστείς…

 

Το Τέταρτο Κουδούνι / Τέτοιες Μέρες, Τέτοια Λόγια… 225

 

Δεκάδες άτομα επί σκηνής σε συνεχή, ολόσωμη κίνηση/χορογραφία -μα συνεχή, ούτε μια ανάσα, τα χέρια να πηγαινοέρχονται σχεδόν σα στη νοηματική. Βίντεο διαρκές, ασταμάτητο, ακατάπαυστο, ακατάσχετο στη μεγάλη οθόνη του

βάθους. Κι ένα πυκνό, φλύαρο, όχι πάντα ουσιώδες κείμενο του Μπρεχτ, ν’ αγωνίζεσαι να προλάβεις τους ελληνικούς υπότιτλους στις μικρές οθόνες.

Πού να πρωτοκοιτάξεις; Τι να  πρωτοδείς στο κατά Γιάννη Χουβαρδά «Η άνοδος και η πτώση της πόλης Μαχαγκόνι» των Βάιλ/Μπρεχτ της Λυρικής; Επί τρεις ώρες και πέντε λεπτά -μαζί με το διάλειμμα; Και πώς να προλάβεις να

εκτιμήσεις τις καλές στιγμές; Μια σκηνοθετική ανασφάλεια έως αμηχανία μόνο πρόλαβα να διακρίνω. Διότι ζαλίστηκα -δηλαδή ίλιγγος. Και δεν ήμουν ο μόνος… (Φωτογραφίες: 1,2 Γιώργος Καλκανίδης, 3,4 Ανδρέας Σιμόπουλος).