Η Λεία Βιτάλη μετακομίζει το Φεστιβάλ Ελληνικού Έργου στο «Έαρ Βικτώρια»: αφιέρωμα στον Καμπανέλλη

Το Τέταρτο Κουδούνι / Είδηση

Το Φεστιβάλ Ελληνικού Θεατρικού Έργου του 21ου Αιώνα, που το εμπνεύστηκε κι είχε την καλλιτεχνική διεύθυνσή του επί τρία χρόνια, με γόνιμα αποτελέσματα, η συγγραφέας Λεία Βιτάλη, μετακομίζει φέτος στο θέατρο «Έαρ Βικτώρια» -στην Β΄ Σκηνή του- απ’ το «Αγγέλων Βήμα» όπου ξεκίνησε την πορεία του τη σεζόν 2014/2015. Η τέταρτη διοργάνωση, στην οποία θα παιχτούν πέντε έργα, προβλέπει νέες δράσεις κι ένα μεγάλο αφιέρωμα στον Ιάκωβο Καμπανέλλη.

Ο θεσμός που στηρίζει με μεράκι κι αγάπη το σύγχρονο ελληνικό έργο έχοντας παρουσιάσει μέχρι τώρα 15 ελληνικά έργα, φρεσκογραμμένα από 15 νέους αλλά και καταξιωμένους συγγραφείς, θα συνεχίσει να σκοπεύει με τόλμη καινούργιους στόχους διευρύνοντας τις δράσεις του για να γνωρίσει στο κοινό βαθύτερα την ελληνική δραματουργία.

Οι νέες δράσεις που εγκαινιάζει για την καλλιτεχνική περίοδο 2017/2018 είναι το άνοιγμα, με ειδικά αφιερώματα, σ’ έλληνες συγγραφείς που άφησαν δυνατό το στίγμα τους στη νεοελληνική δραματουργία και που δεν είναι πια μαζί μας. Η αρχή, φέτος, γίνεται μ’ ένα μεγάλο αφιέρωμα στον Ιάκωβο Καμπανέλλη, σε συνεργασία με το Θεατρικό Μουσείο Ιάκωβου Καμπανέλλη της Νάξου -ομιλίες σημαντικών πανεπιστημιακών, θεατρολόγων, σκηνοθετών, προβολές ντοκιμαντέρ για τη ζωή και τη συγγραφική δουλειά του ενώ θα παρουσιαστεί στη σκηνή το σχεδόν άγνωστο έργο του «Ο γορίλας και η Ορτανσία» το οποίο ευγενικά παραχώρησε η κόρη του, σκηνογράφος/ενδυματολόγος Κατερίνα Καμπανέλλη.

Εκτός αυτού, το Φεστιβάλ θα παρουσιάσει άλλα τέσσερα έργα, νέων αλλά και καταξιωμένων συγγραφέων του 21ου αιώνα, για δώδεκα παραστάσεις το καθένα, κάθε Δευτέρα και Τρίτη από 9 Οκτωβρίου μέχρι 29 Μαΐου:

Μια σύγχρονη ομοερωτική ιστορία μεταξύ ενός διάσημου σκηνογράφου κι ενός νέου τενόρου, στους απόηχους της όπερας «Αλιείς μαργαριταριών» του Μπιζέ, είναι το βραβευμένο έργο του νέου συγγραφέα Γιάννη Φίλια «Φωτιά στις πιρόγες» που θ’ ανοίξει το Φεστιβάλ (9 Οκτωβρίου έως 14 Νοεμβρίου), σε σκηνοθεσία του συγγραφέα.

Θ’ ακολουθήσει το «Γορίλας και Ορτανσία», μεγάλο μονόπρακτο του Ιάκωβου Καμπανέλλη (που πρωτοπαρουσιάστηκε -η μόνη φορά-, σε μια πρώτη μορφή, μαζί με τα μονόπρακτα «Σύντομη συνάντηση» του Νόελ Κάουαρντ και «Μάσκες για αγγέλους» του Νότη Περγιάλη, απ’ το θίασο Έλσας Βεργή, στο ομώνυμο θέατρο της και σε σκηνοθεσία Μήτσου Λυγίζου, τη σεζόν 1958/1959) -σε μια νεότερη, διαδραστική εκδοχή του συγγραφέα, με τρία φινάλε, που για πρώτη φορά ανεβαίνει στη σκηνή κι όπου παρακολουθούμε την ανατρεπτική εισβολή ενός γορίλα στη ζωή ενός επιστήμονα και της οικογένειάς του. Τη σκηνοθεσία έχει αναλάβει η Κατερίνα Πολυχρονοπούλου (20 Νοεμβρίου έως 26 Δεκεμβρίου).

«Ερυθρό» είναι ο τίτλος του πρόσφατου έργου του νέου συγγραφέα Παναγιώτη Μπαρμπαγιάννη: μια ιστορία για την κρυφή βία μέσα στη σύγχρονη οικογένεια, όπου όλα γίνονται πίσω από κλειδωμένες πόρτες που, αν κάποιος μια μέρα τις αφήσει ανοιχτές, τι μπορεί να συμβεί; Τη σκηνοθεσία έχει επωμιστεί ο Στέλιος Καλαϊτζής (1 Ιανουαρίου έως 13 Φεβρουαρίου).

Το Φεστιβάλ θα συνεχιστεί (19 Φεβρουαρίου έως 2 Απριλίου) με την «Τέταρτη εποχή», το πρώτο θεατρικό έργο που ’γραψε ο καταξιωμένος ως πεζογράφος και συγγραφέας βιβλίων για παιδιά κι έφηβους Μάνος Κοντολέων και το οποίο τυπώθηκε, χωρίς να ’χει παιχτεί μέχρι τώρα, το 2005, απ’ τις Εκδόσεις Πατάκη. «Αν η πρώτη εποχή στη ζωή ενός σύγχρονου ζευγαριού ήταν η εποχή του έρωτα, η δεύτερη της οικογένειας, η τρίτη της κρίσης, πώς θα χαρακτηριστεί η τέταρτη εποχή του -της διάλυσης ή του συμβιβασμού; Ή, μήπως, υπάρχει κι άλλη εκδοχή;» αναρωτιέται ο συγγραφέας. Το έργο θα σκηνοθετήσει ο Μενέλαος Καραντζάς (19 Φεβρουαρίου έως 2 Απριλίου).

Η φετινή διοργάνωση θα κλείσει (9 Απριλίου έως 29 Μαΐου) με την «Αναζήτηση», άπαιχτο έργο του, επίσης, καταξιωμένου αλλά ως θεατρικού συγγραφέα Παναγιώτη Μέντη, μια «μπουρλέσκ-φελινική κωμωδία», όπως χαρακτηρίζεται. Και στην οποία «δυο πλάσματα ανθρώπινα -ένας άνδρας και μια γυναίκα- ανυποψίαστα, χωρίς την παραμικρή ενοχή, ακολουθώντας τα ένστικτά τους, θα τορπιλίσουν το ‘κανονικό’. Αιμομίκτες ή επαναστάτες; Ποιος θα το κρίνει σ’ έναν αυτιστικό πολιτισμό που ονομάζει ζωή την πανωλεθρία του;» σημειώνεται. Σκηνοθετεί ο Νίκος Σακαλίδης.

Παράλληλα με τις παραστάσεις, το Φεστιβάλ, στην προσπάθειά του να στηρίξει με νέες δράσεις την παραγωγή ελληνικής δραματουργίας, εγκαινιάζει ένα supporting studio για τη συγγραφή νέων έργων από νέους αλλά και δόκιμους συγγραφείς, με ομαδική εργασία κι ιδιαίτερη υποστήριξη στο rewriting των έργων τους. Στόχος, το ανέβασμά τους στο πλαίσιο του Φεστιβάλ.

«Πιστεύοντας πάντα στη ρήση του μεγάλου θεατρανθρώπου Κάρολου Κουν, ότι δεν μπορεί να υπάρξει ελληνικό θέατρο χωρίς ελληνικό έργο, παρ’ όλες τις αντιξοότητες της εποχής, μπαίνουμε με το θεσμό του Φεστιβάλ μας, δυναμικά και με κέφι, στη νέα καλλιτεχνική περίοδό του ελπίζοντας ότι και πάλι θα τα καταφέρουμε» σημειώνει η Λεία Βιτάλη.

Το θέατρο «Έαρ Βικτώρια» (που δημιουργήθηκε ως «Βικτώρια» απ’ την ηθοποιό Μαίρη Γκότση κι εγκαινιάστηκε με τον «Πρωτομάστορα Σόλνες» του Ίψεν τη σεζόν 1989/1990 για να περάσει, ύστερα από μερικά χρόνια, στα χέρια του σκηνοθέτη Γιώργου Θεοδοσιάδη, μετά το θάνατό του στον ηθοποιό Κώστα Κοντογιάννη και, στη συνέχεια, στο σκηνοθέτη Δημήτρη Κομνηνό) λειτουργεί από πέρσι -σεζόν 2016/2017-, ανακαινισμένο, με δυο Σκηνές και με το όνομα «Έαρ Βικτώρια», απ’ την Εταιρεία Θεάτρου «Ωκέα-Ίρις», σε αρχιτεκτονική ανάπλαση της αρχιτεκτόνισσας και ηθοποιού Γεωργίας Ζώη και κάτω απ’ την καλλιτεχνική διεύθυνση του ηθοποιού Γιώργου Χριστοδούλου -που πριν από μερικά χρόνια είχε δημιουργήσει, στην ίδια γειτονιά της πλατείας Βικτωρίας, το θέατρο «Μέλι», νυν «Πόλη» του Δάνη Κατρανίδη.