Εκθαμβωτικός Κουρεντζής

Χαρισματικός μάεστρος! Ο Θεόδωρος Κουρεντζής. Κάθε φορά που έρχεται στην Αθήνα και τον ακούω τόσο σιγουρεύομαι.
Έχει δημιουργήσει από το 2004, με έδρα το Νοβοσιμπίρσκ της Ρωσίας _ Σιβηρία _ μία ορχήστρα, την «MusicAeterna», που την αποτελούν νέοι μουσικοί και την οποία έχει καταφέρει να δέσει τόσο καλά, σαν να πρόκειται για προέκταση των χεριών του. Και, ναι, ο Κουρεντζής παίρνει στις εκτελέσεις του ελευθερίες _ μέχρις αυθαιρεσίας ενίοτε _ αλλά εκεί δεν βρίσκεται και η γοητεία των ερμηνειών του;Η συναυλία που έδωσε με την «MusicAeterna» του στο πλαίσιο του Φεστιβάλ Αθηνών 2013 _ στο πολύ ενδιαφέρον και καλά δεμένο πρόγραμμα, μουσικές του 20ου αιώνα _ άνοιξε με το Τρίτο Κοντσέρτο για Πιάνο και Ορχήστρα (1921) του Σεργκέι Προκόφιεφ. Η ορχήστρα έδωσε τον ρώσο συνθέτη με το δυναμισμό που του πρέπει, σχεδόν λαχανιαστά, συνοδεύοντας, σε αγαστή συνεργασία μαζί του, τον έξοχο ρώσο πιανίστα Αλεξάντερ Μέλνικοφ που αρμονικά κινήθηκε στο ανάλογο ύφος με απαράμιλλη δεξιοτεχνία. Για να δείξει μία άλλη, πιο λυρική πλευρά της πιανιστικής προσωπικότητάς του στο ανκόρ του, το Ιντερμέτζο έργο 116, αρ 2 (1892) του Γιοχάνες Μπραμς, του οποίου έδωσε μία ερμηνεία – λεπτοδουλεμένη δαντέλα, ονειροπόλα, απογειωτική.

Το Κοντσέρτο για Ορχήστρα (1943) του Μπέλα Μπάρτοκ βρήκε ιδεώδη ερμηνευτή στον Θεόδωρο Κουρεντζή: μία δυναμική, σφιχτή, ασταρφτερή, εκθαμβωτική εκτέλεση του έργου του ούγγρου συνθέτη, στην οποία η ομοιογένεια της ορχήστρας και η δεινότητα των πνευστών _ των χάλκινων κυρίως _ με άφησαν εμβρόντητο. Τι λαμπρός ήχος! Ένας θρίαμβος! Που συμπληρώθηκε με την εκτέλεση ως ανκόρ του συμφωνικού ποίηματος του Ρίχαρντ Στράους «Ντον Χουάν» (1889).
Ο Θεόδωρος Κουρεντζής μας επιφυλάσσει πολλές εκπλήξεις στο μέλλον. Το πιστεύω ακράδαντα.

Μέγαρο Μουσικής Αθηνών / Αίθουσα «Χρήστος Λαμπράκης», Φεστιβάλ Αθηνών, 10 Ιουνίου 2013