May 10, 2012

«Να απαγορευτούν οι μονόλογοι»!


Το Τέταρτο Κουδούνι / 10 Μαΐου 2012

Στις 16 Φεβρουαρίου έγραφα στο «Τέταρτο Κουδούνι», στην είδηση που ’χα για τη διανομή της παράστασης «Ψευδαισθήσεις», πως ο συγγραφέας Ιβάν Βιριπάγιεφ στην Ελλάδα μάς είναι γνωστός «μόνο» απ’ το έργο του «Οξυγόνο» και την ταινία του «Ευφορία». Και βέβαια όχι. Έργο του _ το «Γένεσις Νο 2» _ έχει ανεβάσει τη σεζόν 2008 – ’09 κι ο Γιάννης Λεοντάρης με την Ομάδα «Κανιγκούντα» σε συμπαραγωγή με το «Θέατρο Τέχνης» στο θέατρο του τελευταίου στην Πλάκα.
 

 

 Πιο σημαντικό, όμως, είναι πως η παράσταση που εμψύχωσε και δίδαξε στο θέατρο «Οδού Κυκλάδων» η Κατερίνα Ευαγγελάτου με το _ εξαιρετικά ενδιαφέρον _ έργο του Βιριπάγιεφ που αναφέρω παραπάνω, δένοντας τους τέσσερις ηθοποιούς της σ’ ένα αστραφτερό, άμεσο, απολύτως αποτελεσματικό κουαρτέτο, καταγράφεται ως ίση προς ίσες στην τριακονταετή ιστορία του θεάτρου αυτού το οποίο τιμά τον πολιτισμό μας. Και η νέα σκηνοθέτρια τιμά την νέα Σκηνή του Λευτέρη Βογιατζή που την φιλοξενεί.


Αξιέπαινο! Η Στέγη Γραμμάτων και Τεχνών του Ιδρύματος Ωνάση _ που μέσα σε δυο χρόνια έχει αναδειχθεί σε στυλοβάτη του πολιτισμού μας στις δύσκολες αυτές μέρες, έχοντας επιπλέον, ευτυχώς, το πλεονέκτημα να μην εξαρτάται απ’ τα ελληνικά δημοσιονομικά _ προωθεί στο εξωτερικό, σε συνεργασία με το γαλλικό «Τεάτρ ντε λα Βιλ», τρεις σχετικά νέες ελληνικές θεατρικές ομάδες προσφέροντας την οικονομική της στήριξη. Για να παρουσιάσουν, στο φεστιβάλ «Εργοτάξια» της Ευρώπης που οργανώνει το παρισινό Θέατρο τον Ιούνιο, τρεις παραγωγές τους εκ των οποίων οι δυο είναι συμπαραγωγές με την Στέγη όπου και παίχτηκαν φέτος ενώ η παλαιότερη τρίτη παίχτηκε στο Εθνικό αλλά η συγκεκριμένη ομάδα πρόκειται να εμφανιστεί με την καινούργια της δουλειά την επόμενη σεζόν στην Στέγη.
Αυτό που πίστευε και δήλωνε ο Γιώργος Λούκος του Ελληνικού Φεστιβάλ, πως οφείλουμε όχι μόνο να εισάγουμε ξένα πολιτιστικά προϊόντα αλλά και να εξάγουμε ελληνικά, πράγμα, όμως, που μόνο με μια παραγωγή του Φεστιβάλ, το «Πεθαίνω σα χώρα» του Μιχαήλ Μαρμαρινού και του «Theseum Ensemble» πάνω στο έργο του Δημήτρη Δημητριάδη, κατάφερε, υλοποιείται ευρύτερα. Μακάρι να καρποφορήσει και να συνεχιστεί.
Το αστείο είναι, βέβαια, πως απ’ τις τρεις ελληνικές θεατρικές ομάδες που θα εμφανιστούν στο Παρίσι εκπροσωπώντας το ελληνικό θέατρο καμιά δεν έχει ελληνικό όνομα: «Blitz», «Κανιγκούντα», «Pequod»! Η παράσταση μάλιστα των «Blitz» έχει και αγγλόφωνο τίτλο: «Guns! Guns! Guns!». Αλλά αυτό είναι το λιγότερο, ας μην κολλήσω εκεί.


Αντίγραφο της επιστολής του
προς τον Δήμο Αθηναίων και την  ΔΕΗ με την οποία δηλώνει την αδυναμία του να πληρώσει το χαράτσι _ 4.580 ευρώ! _ που του επεβλήθη _ όπως και σε όλους μας _ για το θέατρο «Άλφα» που του ανήκει μου ’στειλε ο Στέφανος Ληναίος _ φανταστείτε τι θα πρέπει να πληρώσουν ή να πλήρωσαν άλλα θέατρα που ’ναι κεντρικότερα και μεγαλύτερα…
Λογική αντίδραση. Και συνεπής. Στο «Άλφα» ο Στέφανος Ληναίος με την Έλλη Φωτίου παρουσίαζαν από πέρσι_ γι’ άλλη μια φορά _ την _ εξαιρετικά επίκαιρη _ σάτιρα / φάρσα του Ντάριο Φο «Δεν πληρώνω, δεν πληρώνω». Και μάλιστα με τον τίτλο «Δεν πληρώνω… Δεν πληρώνω τίποτα». Αυτό θα πει η ζωή μιμείται την τέχνη!
Ελπίζω πως ο Στέφανος Ληναίος δε θα κηρυχτεί «Ένας εχθρός του λαού» όπως κι ο τίτλος του έργου του Ίψεν που αναγγέλλει για την επόμενη σεζόν στο «Άλφα».


Οι τέσσερις παραστάσεις με έργα Θανάση Παπαθανασίου – Μιχάλη Ρέππα που παρουσιάζονταν _ εν Αθήναις _ τη φετινή σεζόν, όπως σας έγραφα στις 22 Μαρτίου στο Τέταρτο Κουδούνι, συμπληρώνονται με μια πέμπτη. Η οποία όμως παίζεται στην Νέα Υόρκη. Στο εκεί Greek Cultural Center (Ελληνικό Πολιτιστικό Κέντρο). Όπου οι μακροημερεύσαντες _ τέσσερις σεζόν στην Αθήνα συν η περσινή καλοκαιρινή περιοδεία _ «Συμπέθεροι από τα Τίρανα» παίζονται σε σκηνοθεσία Ιωάννας Κατσαρού στα ελληνικά από έλληνες ηθοποιούς.


Ο φίλος μου είναι απόλυτος:
«Πρέπει», επιμένει, «διά νόμου να σταματήσουν οι μονόλογοι τουλάχιστον για μία διετία». Ως προς το θέμα των δεκάδων μονολόγων που _ (οικονομική) ανάγκα και οι θεοί πείθονται.. _ έχουν ενσκήψει ως τσουνάμι στο θέατρό μας. Δεν συμφωνώ. Διότι έχω δει _ και φέτος _ σε μονολόγους μερικές εξαιρετικές παραστάσεις και μερικές εξαιρετικές ερμηνείες. Αλλά το ομολογώ: έχω νοσταλγήσει τον πολύ επί σκηνής κόσμο. Όπως έχω νοσταλγήσει _ ειδικά στο Εθνικό με την, όλο και συχνότερα πια, γυμνή σκηνή _ τα σκηνικά. Τα πολλά, σύνθετα, βαριά, φορτωμένα, ασήκωτα σκηνικά _ του είδους εκείνου που κάποιος της συντεχνίας είχε πει για συγκεκριμένο: «Έχουνε βάλει και κουνούπια;». Με τα οποία σκηνικά κάποτε είχα πάθει κορεσμό…


Ήταν ό,τι καλύτερο κράτησα
απ’ την παράσταση «Όνειρα» της Ομάδας «Αρένα» _ μια σύνθεση απ’ τον Σέξπιρ σε σκηνοθεσία Αλέξανδρου Σωτηρίου: η μουσική. Και το ηχητικό περιβάλλον που δημιούργησε στο ατμοσφαιρικό πάρκινγκ του Ιδρύματος Κακογιάννης όπου παίχτηκε ο Γιώργος Διαμαντόπουλος. Έως και τους ογκώδεις αεραγωγούς εκμεταλλευόταν, μόνος, άλλωστε, επί σκηνής _ επί μπετόν θα ’ταν το σωστότερο _ εκτελεστής της μουσικής του και με ενεργή συμμετοχή στην παράσταση.
Στο πρόγραμμα διάβασα στο βιογραφικό του _ έψαξα πληροφορίες και στο διαδίκτυο _ πως είναι απόφοιτος της δραματικής σχολής του Βασίλη Διαμαντόπουλου αλλά καριέρα στη μουσική κάνει. Έχει δημιουργήσει με δυο κοπέλες το συγκρότημα «Τρίηχο» κι είναι, επίσης, μέλος του μουσικού σχήματος «Chaostar» αλλά και σταθερό μέλος της Αρένας _ στο ΥouTube, μάλιστα τον άκουσα να τραγουδάει με μια πολύ αισθαντική φωνή.
Κατόπιν έμαθα πως είναι γιος δυο ηθοποιών που τίμησαν το ελληνικό θέατρο: του Βασίλη Διαμαντόπουλου και της Μαρίνας Γεωργίου η οποία _ εξαιρετικό τάλαντο _ έφυγε πρόσφατα απ’ τη ζωή εντελώς αθόρυβα. Άξιος γιος άξιων γονιών.

Προ 50ετίας
Τα Θεατρικά Νέα

 
Κατά πληροφορίες από την Θεσσαλονίκη απόψε αρχίζει τις παραστάσεις του στο εκεί «Στρατιωτικό θέατρο» ο θίασος Δημήτρη Μυράτ με το έργο του Λουίτζι Πιραντέλλο «Απόψε αυτοσχεδιάζουμε». Αντί της Ζωής Φυτούση που λόγω ασθενείας δεν μπόρεσε να ακολουθήσει τον θίασο το «Φέρτε μου ένα μαντολίνο» θα το τραγουδήση η Ζωή Κουρούκλη […]. 15 Μαΐου 1962.


Η Κατίνα Παξινού επέστρεψε χθες από την Κροατία, όπου έλαβε μέρος σε σκηνές της νέας ταινίας του Όρσον Ουέλλες «Η δίκη». Η διακεκριμένη τραγωδός λαμβάνει από σήμερα μέρος στις δοκιμές της τραγωδίας του Ευριπίδου «Βάκχαι» με την οποία θα εγκαινιασθή το εφετεινό Φεστιβάλ Αρχαίου Δράματος στην Επίδαυρο. 16 Μαΐου 1962.


Η Τζένη Ρουσέα υπέγραψε συμβόλαιο συνεργασίας με την Βίλμα Κύρου για την καλοκαιρινή περίοδο και θα εμφανισθή σε έναν από τους βασικούς ρόλους της κωμωδίας των Ν. Τσιφόρου – Πολ. Βασιλειάδη «Ροζ αμαρτία» με την οποία, ως γνωστόν, ο Λάμπρος Κωνσταντάρας με τον θίασο της Βίλμας Κύρου θα εγκαινιάσουν το επί των οδών Πατησίων και Κοδριγκτώνος καινούργιο θερινό «Αττικό Θέατρο». […]. 16 Μαΐου 1962.

Δημοσιεύτηκε στα «ΝΕΑ».

No comments:

Post a Comment