Παράσταση άνευ λόγου και αιτίας

 

Το Τέταρτο Κουδούνι / Τέτοιες Μέρες, Τέτοια Λόγια... 172 

 

Μιμείται πάρα πολύ καλά τον Τσάρλι Τσάπλιν -τον κινηματογραφικό Σαρλό-, με προσοχή στις λεπτομέρειες, ο Προκόπης Αγαθοκλέους, η Αλεξάνδρα Αϊδίνη κομίζει τη φινέτσα και την ευαισθησία της στο Τυφλό Κορίτσι, στιλάτος ο Μπάτλερ του Κώστα Μπερικόπουλου, ευέλικτα τα σκηνικά της

Τίνας Τζόκα, κομψά τα κοστούμια του Άγγελου Μέντη αλλά δεν κατάλαβα το λόγο για τον οποίο έγινε θεατρική παράσταση -που παρουσιάζεται απ’ το Εθνικό Θέατρο στην Σκηνή «Μαρίκα Κοτοπούλη» του «Rex»- η βουβή ταινία  του Τσάπλιν «Τα φώτα της πόλης» (1931, ο Τσάπλιν ακόμα αρνιόταν τον επελαύνοντα ομιλούντα...) και τι προσφέρει αυτό, όταν έχουμε πάντα, ενεργό, σπαρταριστό αριστούργημα την ίδια την ταινία. 

Το αλλιώτικο είναι ότι παρουσιάζεται ως «ένα διαφορετικό μιούζικαλ»: βουβό, χωρίς διαλόγους, όπως η ταινία, αλλά πάνω σε μια ενδιαφέρουσα μουσική πλατφόρμα του Θοδωρή Οικονόμου -με ζωντανή ορχήστρα και τραγουδιστές, μεταξύ των οποίων η πάντα αηδονόλαλη, άνευρη, όμως, και άχρωμη Σαβίνα Γιαννάτου, επί σκηνής. Αλλά, επίσης, δεν κατάλαβα γιατί τα  

τραγούδια δεν τα τραγουδούν οι ίδιοι οι ηθοποιοί αλλά τραγουδιστές που είναι οι «φωνές» των ρόλων. Θα μου πείτε ότι θέλησαν να τηρήσουν τη σύμβαση των βουβών ηθοποιών αλλά, τότε, και πάλι δεν κατάλαβα γιατί εξαιρέθηκε και τραγουδάει η Υβόννη Μαλτέζου ως Γιαγιά του Τυφλού Κοριτσιού.

Ίσως, αν, γι αυτή την παράσταση παντομίμας που έχει σκηνοθετήσει και χορογραφήσει -μάλλον μουτζουρωμένα- η Αμάλια Μπένετ η οποία συνυπογράφει με τον Νικίτα Μιλιβόγιεβιτς και τον Θοδωρή Οικονόμου τη

διασκευή, είχαν  βρεθεί άλλες λύσεις, λιγότερο κοινότοπες από το make off της ταινίας, ιδέα πάνω στην οποία έχει στηθεί η παράσταση και που, όσο αυτή προχωράει, ξεχνιέται ή την παρουσία του Τσάπλιν-παιδιού, θα μπορούσαν να προσδώσουν μεγαλύτερο ενδιαφέρον στο άνευ λόγου και αιτίας εγχείρημα (Φωτογραφίες: Κάρoλ Γιάρεκ).