Ευτυχισμένες μέρες ή Ω, οι ωραίες μέρες

 

Το Τέταρτο Κουδούνι / Τέτοιες Μέρες, Τέτοια Λόγια... 36

 

Άλλη μια ευτυχισμένη μέρα...

Δεν τις ξεχωρίζω πια. Τις μέρες. Ο δεύτερος υποχρεωτικός εγκλεισμός τις έχει πια ισοπεδώσει. Έχει πια ισοπεδώσει τις μέρες μου. Πότε είναι Πέμπτη; Πότε είναι Κυριακή; Πότε είναι Δευτέρα;... Ίδιες είναι όλες. Δεν είναι βαρετές, είναι ίδιες.

«Οδόσημό» μου, η κυρία Λουλιέτα. Όταν έρχεται για τις δουλειές του σπιτιού, είναι Τρίτη ή Σάββατο. Είναι δεύτερη μέρα μετά την Τρίτη της Λουλιέτας -άρα Πέμπτη. Είναι παραμονή του Σαββάτου της Λουλιέτας -άρα Παρασκευή. Πότε όμως ήταν Τρίτη; Πότε Σάββατο; Σάββατο είναι όταν πάμε και στη λαϊκή. Τετάρτη είναι γιατί χτες ήταν στο σπίτι η Λουλιέτα αλλά δεν είχε λαϊκή. Αύριο έρχεται η Λουλιέτα. Είναι Δευτέρα; Ή μήπως Παρασκευή; Έχει λαϊκή ή όχι;

Ένας οδοστρωτήρας έχει περάσει πάνω απ’ τις μέρες, τις βδομάδες, τους μήνες... Μια μάσκα έχει φράξει το στόμα τους. Ο χρόνος διαστέλλεται ή συστέλλεται κατά βούλησιν.

Χτες είδαμε άλλη μια ταινία στο Cinobo -δε θυμάμαι ποια. Αύριο θα δούμε το πρώτο επεισόδιο μιας καινούργιας σειράς στο Netflix -δε θυμάμαι ποιας. Αλλά είμαστε καλά, άρα ευτυχείς.

Ξημερώνει. Χαράζει πέρα απ’ το παράθυρο ο Υμηττός. Ο γατούλης είναι στα πόδια μας και χουρχουρίζει. Έχω το χέρι σου στο χέρι μου. Τι μέρα είναι; Πότε ήρθε η Λουλιέτα; Μήπως σήμερα είναι Χριστούγεννα; Ή, μήπως, Δεύτερη Μέρα; Δε βήχω, δεν πονάει το κεφάλι μου, δεν έχω καταρροή... Άλλη μια ευτυχισμένη μέρα, Γουίνι... Άλλη μια ευτυχισμένη μέρα, Γουίλι... Ο Σαμ Μπέκετ είναι εδώ. Μαζί μας.

Όλος ο κόσμος, μια σκηνή...