Στο Φτερό / Οι Δέκα rave Εντολές

«Οξυγόνο» του Ιβάν Βιριπάγεφ / Σκηνοθεσία: Γιώργος Κουτλής

Ο παντρεμένος επαρχιώτης -από τη μικρή πόλη Σέρπουχοφ-  Σάσα ερωτεύεται την κοκκινομάλλα Μοσχοβίτισσα συνώνυμή του Σάσα. Τόσο σφόδρα που σφάζει τη γυναίκα του η οποία δεν μπορεί πια να του προσφέρει οξυγόνο -το οξυγόνο

που μπορεί να ανασάνει από την Σάσα. Ο Ρόσος, γεννημένος Σοβιετικός και πολιτογραφημένος πια Πολονός Ιβάν Βιριπάγεφ στο «Οξυγόνο» του (2002) έχει συνθέσει ένα είδος ορατορίου που παρακολουθεί χαλαρά τους δύο ήρωές του -οι οποίοι δεν ονοματίζονται καν στους διαλόγους του κειμένου αλλά παραμένουν ως Αυτός και Αυτή-, χωρίς να δημιουργεί μία εξέλιξη, μία πλοκή. Ποτέ τα δύο

πρόσωπα δεν γίνονται χαρακτήρες. Παραμένουν, μόνο, σύμβολα της γενιάς τους: η αφορμή, το έναυσμα, η ώθηση, η εκτόξευση για αναζήτηση του οξυγόνου, σε ένα περιβάλλον από κάθε άποψη ασφυκτικό, πια, που τους πνίγει, με αναφορές από την επίθεση στους Δίδυμους Πύργους έως την περιβαλλοντική κρίση. Ο Βιριπάγεφ έχει χωρίσει το έργο του σε δέκα κεφάλαια τα οποία ονομάζει «συνθέσεις» -τρεις μονόλογοι και επτά διάλογοι που διατρυπούν τη χορικότητά του- και που έχουν, πέρα από τη ρυθμικότητα και τη μουσικότητά τους, μουσική δομή: κουπλέ, ρεφρέν, φινάλε. Και το καθένα από

τα δέκα, που φέρει, μπρεχτικώ τω τρόπω, έναν τίτλο ο οποίος εμφανίζεται στην αρχή, πριν από το κάθε κεφάλαιο/σκηνή, χαλαρά συνδέεται με τις Δέκα Εντολές ενώ δεν λείπουν και οι αναφορές στην Παλαιά και στην Καινή Διαθήκη. Ένα 

ιδιότυπο, ορμητικό, επιθετικό κράμα ιερότητας και βλασφημίας. Ο Γιώργος Κουτλής έχει εκμεταλλευτεί απολύτως το έργο: στη διασκευή, που υπογράφει μαζί με τον Βασίλη Μαγουλιώτη, με αλλαγές και περικοπές και εκσυγχρονισμούς που δε θίγουν το πνεύμα του -το αντίθετο!-, έχει καταφέρει να αναδείξει τις όποιες αρετές του πρωτότυπου και να τις ενδυναμώσει με τις δικές

του, αναμφισβήτητες, πια, ικανότητες: να πετυχαίνει, πάντα, έναν εξαιρετικό ρυθμό και να καθοδηγεί ιδανικά τους ηθοποιούς του -έστω, εδώ, τους επί σκηνής, διότι πρόκειται για 11 ηθοποιούς και 12 χορευτές. Οι ρυθμοί υπαγορεύονται, βέβαια, και πυροδοτούνται τόσο από τις μουσικές του Jeph Vanger που έχει φροντίσει και το σχεδιασμό του ήχου και των επί σκηνής djs Reign of Time, όσο και από τη χορογραφία του Αλέξανδρου Σταυρόπουλου και την  

κίνηση που δίδαξε η Άλκηστις Πολυχρόνη -ένα rave πάρτι ιλιγγιωδώς αεικίνητο. Το σκηνικό του Κωνσταντίνου Σκουρλέτη, συναρπαστικά φωτισμένο από την Ελίζα Αλεξανδροπούλου, τα εξαίρετα δεμένα κοστούμια της Εύας Γουλάκου και του Δήμου Κλιμενώφ, τα βίντεο που σχεδίασε η Uncharted Limbo 

Collective προσφέρουν αποφασιστικό χέρι βοήθειας στο παραστασιακό αποτέλεσμα. Θα ήταν μεγάλη παράλειψη να μην αναφέρω τα ονόματα των νεαρών, στο σύνολό τους, ηθοποιών και χορευτών που το υλοποιούν και προσδίδουν μία σπάνια φρεσκάδα στην παράσταση, έστω και αν δεν είναι

δυνατό να ξεχωρίσω κάποιους: Γαβριέλα Αντωνοπούλου, Αναστασία Βαλσαμάκη, Νοεμή Βασιλειάδου, Ιάσονας Βροχίδης, Χαρά Γιώτα, Νίκος Γονίδης, Ελευθερία Ηλιοπούλου, Θοδωρής Θεοδωρακόπουλος, Πάνος Κλάδης, Δέσποινα Λαγουδάκη, Μαριάννα Μαθιά, Ηλέκτρα Μπαρούτα, Ιωάννης Μπάστας, Αλέξανδρος Νούσκας Βαρελάς, Εβίνη Παντελάκη, Αντωνία Πιτουλίδου, Γκαλ Α. Ρομπίσα, Κατερίνα Σαμαρά, Ναταλία Σουίφτ, Γιάννης Τομάζος, Κώστας Phoenix, Μάριος Χατζηαντώνης, Νικόλας Χατζηβασιλειάδης. Μία θορυβώδης, όπως αρμόζει στην περίπτωση, εκρηκτική σαν λάβα ηφαιστείου αλλά και καθηλωτική, χωρίς εξυπνακισμούς,

παράσταση/περφόρμανς που δικαιώνει απολύτως τη γραμμή της «Στέγης Ωνάση» να ανανεώσει το κοινό της. Υπογραμμίζω ότι αυτά τα γράφει κάποιος που ελάχιστη επαφή έχει με την rave μουσική αλλά νοιάζεται για τους νεότερους, ακόμα και για την generation Z στην οποία η παράσταση απευθύνεται. Έχετε τη δυνατότητα να τη δείτε, ακόμα, απόψε και αύριο (Φωτογραφίες: Πηνελόπη Γερασίμου 1,2,4,5,6,10 Πάνος Κέφαλος 3,11 Ανδρέας Νικολαρέας 7,8,9).

(Η παράσταση, όπως όλες της Στέγης, πια, δε διαθέτει, δυστυχώς, δικό της έντυπο πρόγραμμα. Το έργο, όμως,του Βιριπάγεφ έχει τυπωθεί («Κάπα Εκδοτική», 2024) σε μία έκδοση προσεγμένη αλλά και -ασυνήθιστο για τα  

ελληνικά δεδομένα...- ιδιαίτερα τίμια: το βιβλίο περιλαμβάνει την κατά λέξη μετάφραση του σκηνοθέτη αλλά και το κείμενο της παράστασης-, που υπογράφουν ο Βασίλης Μαγουλιώτης με τον Γιώργο Κουτλή -ώστε να μπορείς να κρίνεις έως πού φτάνει η διασκευή).

Στέγη Ιδρύματος Ωνάση / Κεντρική Σκηνή, Στέγη Ιδρύματος Ωνάση, 15 Δεκεμβρίου 2024.