«Κατά φαντασίαν ασθενής» του Μολιέρου / Σκηνοθεσία: Αιμίλιος Χειλάκης-Μανώλης Δούνιας.
Ο ηλικιωμένος, εύπορος αστός Αργκάν, χήρος υγιέστατος αλλά υποχόνδριος μέχρι γελοιότητος και, επιπλέον, σπαγκοραμμένος, ζει με τη δεύτερη σύζυγό του Μπελίνα -που τον ανέχεται και υποκρίνεται πως τον νοιάζεται ενώ στο 
μυαλό της μόνο την κληρονομιά έχει ελπίζοντας πως ο Αργκάν δεν θα αργήσει να εκλείψει-, την κόρη του από τον πρώτο του γάμο Αγγελική, ερωτευμένη με τον νεαρό Κλεάνθη, και την Τουανέτ, το πανέξυπνο, πανούργο «δουλικό» τους
που θέλει να την αποκαλούν «οικονόμο» και που κινεί τα νήματα, προσπαθώντας, με τον Βεράλδο, αδελφό του αφεντικού της, να συνεφέρουν τον Αργκάν -έως και σε γιατρό μεταμφιέζεται η Τουανέτ- και να τον πείσουν ότι σκάει από υγεία και πως μόνο κατά φαντασίαν ασθενής είναι, πράγμα που τον κάνει έξαλλο. Ο Αργκάν θέλει, επιπλέον, να παντρέψει την Αγγελική με τον σχολαστικό, σαχλό και ηλίθιο, με το ζόρι
γιατρό Θωμά Ντιφουαρούς -ετερόφωτο γιο του επίσης γιατρού Ντιφουαρούς στον οποίο ο Θωμάς είναι προσκολημμένος-, με μόνη δικαιολογία για την επιμονή του ότι... θέλει να έχει γαμπρό έναν γιατρό του χεριού του. Η Τουανέτ και ο Βεράλδος βοηθούν την Αγγελική καταστρώνοντας ένα σχέδιο: πείθουν τον Αργκάν να υποκριθεί τον πεθαμένο για να μετρήσει τις αντιδράσεις των
ανθρώπων του. Η «χήρα» Μπελίνα ανακουφισμένη ξεσπάει δημόσια σε πανηγυρισμούς που απαλλάχτηκε ενώ η Αγγελική, που η Μπελίνα θέλει να την κλείσει σε μοναστήρι για να μη διεκδικήσει την περιουσία του Αργκάν, όπως και δικαιούται, κλαίει τον πατέρα της ειλικρινά, μαζί με τον Κλεάνθη της. Ο «νεκρός», επιτέλους, καταλαβαίνει και «ανασταίνεται». Δίνει δρόμο στην Μπελίνα και στον γιατρό Πιργκόν που τον εκμεταλλευόταν και τον
είχε ταράξει στα καθάρσια, ενώ και το ντούο Ντιφουαρούς, επίσης, φεύγει και δέχεται να δώσει το χέρι της Αγγελικής στον αγαπημένο της. Αλλά τι θα γίνει με τις «αρρώστιες» του; Ο υποχόνδριος δεν βάζει μυαλό εύκολα... Ο αδελφός του τον πείθει πως η καλύτερη λύση είναι να γίνει ο ίδιος γιατρός, λύση που του αρέσει και την αποδέχεται. Τελευταία (1673) κωμωδία του Μολιέρου, ο «Κατά φαντασίαν ασθενής» είναι καταρχάς μία φάρσα. Αλλά
μία φάρσα εκεί που την έφτασε ο Μολιέρος: ένα ψυχογράφημα του Αργκάν, μία οξεία σάτιρα της ιατρικής της εποχής του και της κοινωνίας της. Με λαμπερούς διαλόγους, έξυπνες καταστάσεις, σκηνική οικονομία, με τη φόρμα 
κωμωδία-μπαλέτο. Ο Αιμίλιος Χειλάκης που συνυπογράφει τη σκηνοθεσία με τον Μανώλη Δούνια, ο οποίος έκανε και την ελεύθερη απόδοση και με τον οποίο συνεργάζονται αποδοτικά τα τελευταία χρόνια, δημιούργησε, πρώτα, μαζί του, μία διασκευή. Επιτυχημένη διασκευή. Κρατώντας τα βασικά πρόσωπα, καταργώντας μερικά, όπως την Λουιζόν, μικρή κόρη της οικογένειας -κρίμα που 
λείπει αυτή η υπέροχα τρυφερή σκηνή Αργκάν-Λουιζόν-, μεγαλώνοντας το ρόλο του Πιργκόν που τον «προάγει» σε εραστή της Μπελίνας και κάνοντας περικοπές στο κείμενο, όπως το μεγάλο φινάλε με την ψευτο-αναγνώριση του 
Αργκάν ως γιατρού. Και επέμεινε να αναδείξει το επίπεδο της φάρσας. Αλλά μιας φάρσας γκροτέσκας μεν αλλά διακριτικής, έξυπνης και καθόλου χυδαίας. Η οποία, αντλώντας από το πρωτότυπο ύφος της κωμωδίας-μπαλέτου, όπως χαρακτηρίζεται και είναι το έργο, με τη βοήθεια της πολύ καλής μουσικής του Θοδωρή Οικονόμου και
της πληθωρικής αλλά καλόγουστης διαρκούς κίνησης που δίδαξε η Έλενα Γεροδήμου, έχει ως αποτέλεσμα μία φάρσα-μπαλέτο, εύρυθμη, με χιούμορ, που, εύστοχα, αντλεί από την κομέντια έως τα κόμικς. Τα απολύτως καλόγουστα παστέλ χρώματα των απλών σκηνικών του ταλαντούχου Γιώργου Γαβαλά -μία σειρά από πόρτες, οι πόρτες της φάρσας-, φωτισμένα από τον Νίκο Βλασόπουλο και τα φωτεινά, χαρούμενα, ελκυστικά κοστούμια της Αλεξίας Θεοδωράκη, μαζί με το μακιγιάζ και τις περούκες, προσφέρουν ένα καλαίσθητο, ανοιχτόκαρδο περιβάλλον στην παράσταση. Με
ικανότητες και καλά διδαγμένοι και δεμένοι οι νέοι της παράστασης Βίκυ Διαμαντοπούλου (Αγγελική), Παναγιώτης Γαβρέλας (Κλεάνθης), Νίκος Γκέλια (Βεράλδος), Γιώργος Ζυγούρης (Θωμάς) και Δημήτρης Φιλιππίδης (Πιργκόν). Βρήκα κάπως σκληρή την Μυρτώ Αλικάκη (Μπελίνα) και κάπως ανόρεχτο τον Θοδωρή Ρωμανίδη (Κύριος Ντιφουαρούς). Η Αθηνά Μαξίμου εξυπηρετεί με κέφι το ρόλο-κλειδί της Τουανέτ. Αλλά άξονας της παράστασης είναι ο Αιμίλιος Χειλάκης (Αργκάν). Που αποδεικνύει και αναδεικνύει την κωμική πλευρά του ταλέντου του. Με μέτρο, με χιούμορ, με απόλυτο έλεγχο, χωρίς φτήνιες. Απολαυστικός! Μία παράσταση και μία ερμηνεία που αξίζει να δείτε (Φωτογραφίες: Δομνίκη Μητροπούλου).
(Με καλά ψαγμένα κείμενα, το καλόγουστο έντυπο πρόγραμμα της παράστασης).
Δημοτικό Θέατρο Ηλιούπολης «Δημήτρης Κιντής», Φεστιβάλ Ηλιούπολης 2024, «ΠΚ Τεχνηχώρος ΕΕ», 15 Σεπτεμβρίου 2024.
No comments:
Post a Comment