Βραβεία να φαν’ κι οι κότες...

 

Το Τέταρτο Κουδούνι / Τέτοιες Μέρες, Τέτοια Λόγια... 218

 

Δεν πιστεύω στα βραβεία -κι, εδώ, μιλώ, ειδικά, για τα βραβεία θεάτρου. Δεν τα πιστεύω αφότου συμμετείχα -επί δυόμισι διοργανώσεις, στην τρίτη απομακρύνθηκα «εντέχνως», με μαγείρεμα...- στην επιτροπή ενός σχετικού Βραβείου, πριν από αρκετά χρόνια, κι έκανα τις «παρατηρήσεις» μου. Και, βέβαια, διαπιστώνοντας και παρατηρώντας τι συνέβαινε στα «παρασκήνια» άλλων σχετικών διοργανώσεων...

Εντούτοις τα βραβεία αυξάνονται και πληθύνονται κι έχουν κατακυριεύσει τον κόσμο του θεάτρου μας: Βραβείο «Δημήτρης Χορν», Βραβείο «Μελίνα Μερκούρη», Βραβείο «Ελευθερία Σαπουντζή», Βραβεία Κοινού απ’ το περιοδικό «Αθηνόραμα», Βραβεία της Ένωσης Ελλήνων Θεατρικών και Μουσικών Κριτικών (αυτοί που τίμησαν τον Σάκη Ρουβά με το Βραβείο... Αρχαίου Δράματος) + Βραβεία «Κάρολος Κουν» του Δήμου Αθηναίων, Βραβεία Κοινού του ιστότοπου «All4fun», «Θεατρικά Βραβεία Θεσσαλονίκης» του ιστότοπου «kulturosupa.gr», τα... αξεπέραστα «Κορφιάτικα Βραβεία», τα Βραβεία του Θεατρικού Μουσείου που ξεχάστηκαν, όπως και το Μουσείο....

Ιδού τώρα που βραβεία -τα πρώτα της- αποφάσισε ν’ απονείμει κι η Ελληνική Ένωση Κριτικών Θεάτρου και Παραστατικών Τεχνών -όχι αυτή του Ρουβά, η νεότερη, μην τις μπερδεύετε. Και τα απένειμε: 19 βραβεία και δυο επαίνους, συνολικά 21. Πολλά μέλη της Ένωσης και της αρμόδιας επιτροπής τα εκτιμώ ιδιαίτερα, ανάμεσα σ’ αυτούς που τιμήθηκαν πολλούς, επίσης, εκτιμώ, για πολλούς συμφωνώ -για όσους, τουλάχιστον, είδα παραστάσεις τους κι έγραψα καθότι δε βλέπω πια πολλές-, δε θα ’γραφα ούτε μια λέξη λιγότερη απ’ αυτά που είπε ο πρόεδρος της Ένωσης Σάββας Πατσαλίδης για την Ρένη Πιττακή στην οποία απονεμήθηκε το Μεγάλο Βραβείο Θεάτρου -«ηθοποιός με ανεπτυγμένη αίσθηση των ιδιαιτεροτήτων και δυσκολιών της ζωντανής επικοινωνίας, ηθοποιός με βαθιά καλλιεργημένη την αίσθηση του μέτρου, της θερμοκρασίας του σανιδιού και της δράσης, της χημείας των σωμάτων, της μουσικότητας και ρυθμικότητας της κάθε αρθρωμένης λέξης, της σημαίνουσας σιωπής και της επίσης σημαίνουσας παύσης, προσεκτική στην κάθε λεπτομέρεια, χαρισματική, με εύπλαστο υποκριτικό φορτίο, αγάπησε το σανίδι όπως και αυτό την αγάπησε πολύ. Και ο κόσμος της πλατείας, ακόμη πιο πολύ» αλλά θα πρόσθετα δυο -«υπόδειγμα Ήθους». Αλλά...

Αλλά δεν παύω να πιστεύω ότι τα plus 21 βραβεία στο θεατρικό τοπίο τίποτα, ουσιαστικά, δεν προσφέρουν παρά μόνο στον θεατρικό πληθωρισμό μας, με τις εκατοντάδες αν όχι χιλιάδες παραστάσεις, τις δεκάδες τα θέατρα και τις δεκάδες τα βραβεία. Κι ο πληθωρισμός δεν κάνει καλό. Μειώνει τη σημασία και των όποιων βραβείων και των βραβευόμενων (Φωτογραφία: Παναγιώτα Καραχάλιου).