Ο Γιώργος Νανούρης ανεβάζει στην «Αποθήκη», για πρώτη φορά στην Ελλάδα, την «Κουζίνα» του Άρνολντ Γουέσκερ

Το Τέταρτο Κουδούνι / Είδηση 

Το άπαιχτο -επαγγελματικά τουλάχιστον-  στην Ελλάδα, διάσημο έργο του διακεκριμένου άγγλου συγγραφέα Άρνολντ Γουέσκερ «Η κουζίνα» πρόκειται να δει τα φώτα της ελληνικής σκηνής, 57 χρόνια μετά την πρεμιέρα του -ως δίπρακτο- στο Λονδίνο, πρεμιέρα η οποία εκτίναξε τον Γουέσκερ στην πρώτη γραμμή του βρετανικού θεάτρου. Το ανεβάζει, τον προσεχή χειμώνα, ο Γιώργος Νανούρης στο θέατρο «Αποθήκη». Την παραγωγή έχουν αναλάβει τα «Αθηναϊκά Θέατρα».

Στην «Κουζίνα» του, έργο συνόλου, απ’ τα πρώτα του, που, γραμμένο το 1957, έκανε την πρεμιέρα του στο Λονδίνο, στο θέατρο «Ρόαγιαλ Κορτ» το 1959, σε μια πρώτη, μονόπρακτη εκδοχή, για να επανέλθει, ως ένα πλήρες δίπρακτο, το 1961 -οπότε μεταφέρθηκε και στον κινηματογράφο, σε σκηνοθεσία 

Τζέιμς Χιλ-, ο Γουέσκερ, της γενιάς των Οργισμένων του βρετανικού θεάτρου που το ανανέωσαν ριζικά και του έδωσαν μια αποφασιστική ώθηση ήδη απ’ τη δεκαετία του ’50, παρουσιάζει, εν είδει χορογραφίας, το προσωπικό της κουζίνας ενός μεγάλου λονδρέζικου εστιατορίου -μάγειρες, σεφ ζαχαροπλαστικής, πλύντριες πιάτων, σερβιτόρες, πορτιέρηδες…- στη διάρκεια μιας πυρετώδους, εξαντλητικής μέρας. Έργο βασικά συνόλου, με πρωταγωνιστή έναν πολύ οργισμένο νεαρό άντρα -ο συγγραφέας άντλησε την έμπνευσή του απ’ τη δουλειά του σε ξενοδοχεία στο Νόργουιτς αλλά και στο Παρίσι αλλά μην ξεχνάμε πως κι η μητέρα του ήταν μαγείρισσα-, η «Κουζίνα» αποτελεί μια καταχθόνια 

συνεκδοχή του καπιταλισμού καθώς ο προλετάριος -το 2006 χρίστηκε, βέβαια, ιππότης-, έντονα πολιτικοποιημένος, στρατευμένος, με κομμουνιστές, Εβρέους αλλά άθεους μετανάστες γονείς Γουέσκερ επικεντρώνει στην εκμετάλλευση των εργαζομένων και στην εξαθλίωση στην οποία τους οδηγούν οι ισχυρές πιέσεις κι οι χαμηλές αμοιβές αλλά και στις αξίες της ομαδικής δουλειάς. Το έργο παίχτηκε, στα 57 χρόνια που ’χουν μεσολαβήσει σ’ εξήντα τουλάχιστον πόλεις όλου του κόσμου αλλά ιστορικό παραμένει το ανέβασμά του, το 1967,

περίοδο μεγάλων αναταράξεων, πριν απ’ τον Μάη του ’68, απ’ την Αριάν Μνουσκίν και το «Θέατρο του Ήλιου» της, στο Παρίσι, στο «Τσίρκο της Μονμάρτης» -όπως τότε είχε μετονομαστεί το Τσίρκο «Μεντράνο»-, πριν ακόμα ο θίασος-κολεκτίβα εγκατασταθεί στην «Καρτουσερί», παράσταση η οποία, ακριβώς, παρουσίασε το έργο ως μια επίθεση κατά του καπιταλισμού και εκτόξευσε διεθνώς τη φήμη του θιάσου.

Ο Λονδρέζος Άρνολντ Γουέσκερ (1932-2016), αν και πολυγραφότατος -έχει αφήσει περισσότερα από σαράντα έργα ενώ ασχολήθηκε και με την πεζογραφία, το δοκίμιο...- δεν είναι ιδιαίτερα γνωστός στην Ελλάδα. Τον πρωτοπαρουσίασε στη χώρα μας ο Γιώργος Μεσσάλας, στο τέλος της σεζόν 1972/1973, με το έργο του «Τα πατατάκια», ιδρυτική παράσταση του μακρόβιου «Μοντέρνου Θεάτρου» του, την οποία ανέβασε στο θέατρο «Μινώα».

Απ’ τα υπόλοιπα έργα του έχω εντοπίσει να ’χουν παιχτεί μόνον «Οι τέσσερις εποχές» -απ’ το «Θέατρο 3ης Σεπτεμβρίου» στο ομώνυμο θέατρο, σε σκηνοθεσία Νίκου Περέλη, τη θεατρική περίοδο 1987/1988 και στον «Πίσω Χώρο» του «Θεάτρου Κάτω απ’ τη Γέφυρα», σε σκηνοθεσία Χρήστου Προσύλη, το 2000/2001- κι ο μονόλογος «Γράμμα στην κόρη μου» στην Β΄ Σκηνή του θεάτρου «Οδού Κεφαλληνίας», απ’ το θίασο «Πράξη», σε σκηνοθεσία Βασίλη Κυρίτση, το 2009/2010.

Αξίζει να σημειωθεί ότι δυο διακεκριμένοι σκηνοθέτες μας, η Μάγια Λυμπεροπούλου, παλαιότερα, στο ΚΘΒΕ, κι ο Στάθης Λιβαθινός -ο οποίος είχε, μάλιστα, ξεκινήσει δοκιμές με την ομάδα του-, πιο πρόσφατα, σχεδίαζαν ν’ ανεβάσουν την «Κουζίνα» του Άρνολντ Γουέσκερ αλλά τα σχέδια και των δυο, για διάφορους λόγους, ναυάγησαν.

Το έργο, βέβαια, μπορεί να μην ανέβηκε στην Ελλάδα, όμως, τη σεζόν 2011/2012 προβλήθηκε, στο πλαίσιο των ζωντανών μεταδόσεων «National Theatre Live», παράστασή του απ’ το 

Εθνικό Θέατρο της Μεγάλης Βρετανίας, σε σκηνοθεσία του γεννημένου στην Αγγλία Ιρανού Μιζάν Σεϊμανί.

Ο Γιώργος Νανούρης θα προετοιμάσει ο ίδιος μια συμπτυγμένη εκδοχή του πολυπρόσωπου -πάνω από 30 ρόλοι- έργου, για 12-14 ηθοποιούς που ’χει την πρόθεσή να ’ναι όλοι νέοι, κατά προτίμηση πρωτοεμφανιζόμενοι. Οι συζητήσεις για τους συντελεστές της παράστασης δεν έχουν ακόμα ολοκληρωθεί.

Ο Γιώργος Νανούρης, τον φετινό χειμώνα, υπέγραφε τη σκηνοθεσία κι έπαιζε στο «Αφέντης και δούλος», διασκευή για το θέατρο, απ’ τον ίδιο, της ομώνυμης νουβέλας του Λεβ Τολστόi, περσινή παράσταση που επαναλήφθηκε στο θέατρο «Βασιλάκου», σκηνοθέτησε στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών τα «Παραμύθια του Χ.Κ. Άντερσεν», δική του διασκευή για το θέατρο επτά παραμυθιών του Χανς Κρίστιαν Άντερσεν, στην οποία κι έπαιζε ενώ έπαιξε και στην παράσταση «Ένας άνθρωπος επιστρέφει στην πατρίδα του πιστεύοντας ότι θα τον σκοτώσουν και τον σκοτώνουν» που παρουσιάστηκε στο «Υπόγειο» του «Θεάτρου Τέχνης», μεταγραφή του έργου του Τ.Σ. Έλιοτ «Φονικό στην εκκλησιά» απ’ τον Άρη Ασπρούλη και την Ιόλη Ανδρεάδη η οποία υπέγραφε και τη σκηνοθεσία. Όσο για το καλοκαίρι θα ’ναι στη διανομή της παράστασης «Εργοτάξιο Λούλα Αναγνωστάκη» που θα κάνει η Ρούλα Πατεράκη στο Φεστιβάλ Αθηνών -«Πειραιώς 260»-, στο πλαίσιο του αφιερώματος που το Φεστιβάλ οργανώνει στην Λούλα Αναγνωστάκη (Φωτογραφίες: 3.HART/ANL/REX/SHUTTERSTOCK, 4. Martine Franck / Magnum Photos, 5.Getty)