Έκπληξη με το όνομα Τζένη Καζάκου

  

Το Τέταρτο Κουδούνι / Τέτοιες Μέρες, Τέτοια Λόγια… 235 

 

Έχει ωραία φιγούρα -αιθέρια. Ωραία φωνή. Πολύ καλή κίνηση. Και ψυχή. Και τσαγανό. Και αυτοσυγκέντρωση. Και είναι, μόλις, η πρώτη της εμφάνιση στη σκηνή. Μ’ ένα ρόλο που σπάει κόκαλα -την Οφηλία. Και τα καταφέρνει. Είναι καλή! Πολύ καλή! Κατά τη γνώμη μου. Θα έγραφα τα ίδια κι αν δεν είχε τ’ όνομα Τζένη Καζάκου. Που σημαίνει ότι είναι εγγονή της Τζένης Καρέζη και του Κώστα Καζάκου. Και κόρη της Τάνιας Τρύπη και του Κωνσταντίνου Καζάκου.

Έπαιξε την Οφηλία στον σεξπιρικό «Άμλετ» που ο Θέμης Μουμουλίδης ανέβασε με την «5η Εποχή» του, σε συμπαραγωγή με την «Εποχή Τέχνης» και την «Ars Aeterna», στην εμπνευσμένη μετάφραση του Γιώργου Χειμωνά, επεξεργασμένη απ’ το σκηνοθέτη που συρρίκνωσε το έργο σε διαστάσεις ανεκτές για περιοδεία. 

 

Η παράσταση (που την είδα στο Ηρώδειο) μου φάνηκε επίπεδη -καλά, πάντως, φωτισμένη απ’ τον Νίκο Σωτηρόπουλο και μουσικά τονισμένη απ’ τον Σταύρο Γασπαράτο- αλλά είχε καλούς ηθοποιούς: ο Αναστάσης Ροϊλός δεν είχε την πνευματικότητα που θα περίμενα από έναν Άμλετ αλλά έχει ικανότητες. Εξαιρετική Γερτρούδη η ώριμη πια Ιωάννα Παππά, ικανοποιητικός Κλαύδιος ο Μιχάλης Συριόπουλος, δυναμικός ο Θανάσης Δόβρης στους διάφορους ρόλους του… Εκείνο που δεν κατάλαβα είναι γιατί ο σκηνοθέτης οδήγησε τον Θοδωρή Σκυφτούλη να παίξει τόσο γκροτέσκα τον Πολώνιο και τον Νεκροθάφτη: ένα φάλτσο που, προσωπικά, με απώθησε.
Η Τζένη Καζάκου, βέβαια, στον πρώτο της ρόλο στη σκηνή, με ξάφνιασε. Θέλω να ελπίζω ότι θα δουλέψει, θα κάνει καλές επιλογές και δε θα πέσει με τα μούτρα στο λάκκο της τηλεόρασης και στα...παρελκόμενά της.

Δε θέλω να παραλείψω το έντυπο πρόγραμμα της παράστασης (συνεργάστηκαν οι Γεωργία Αλεβιζάκη, Γιώτα Καραγιάννη, Παναγιώτα Πανταζή): ένα ολόκληρο βιβλίο! Με το κείμενο της παράστασης, με εξαιρετικά σταχυολογημένα εξαιρετικά κείμενα και δίγλωσσο -ελληνικά και αγγλικά- στα βασικά του (Φωτογραφίες: Ελίνα Γιουνανλή)..