Στο Φτερό / Ξένοι στίχοι με φτερά ελληνικά

 

Ρίτα Αντωνοπούλου, φωνή-Γιάννης Μπελώνης, πιάνο: συναυλία «Όλες του Κόσμου οι Φωνές. Η Παγκόσμια Ποίηση στο Ελληνικό Τραγούδι».

 

Ξεχείλισε ποίηση. Η Εναλλακτική Σκηνή της Λυρικής: Μαγιακόφσκι, Μπρεχτ, Χικμέτ, Βολφ Μπίρμαν, Ρασούλ Γκαμζάτοφ, Λόρκα, Νερούδα, Μπρένταν Μπίαν και, μέσω των μεταφράσεων ή των αποδόσεών τους, οι δικοί μας Άρης Αλεξάνδρου, Μάριος Πλωρίτης, Γιάννης Ρίτσος, Οδυσσέας 

Ελύτης, Δημοσθένης Κούρτοβικ, Λευτέρης Παπαδόπουλος, Γιώργος Παπαλεονάρδος, Μιχάλης Μπουρμπούλης, Νίκος Γκάτσος, Θέμης Μουμουλίδης, Βασίλης Ρώτας. Και όλοι αυτοί οι στίχοι, ντυμένοι με υπέροχες

μουσικές -τι θησαυροφυλάκιο διαθέτει το τραγούδι μας! Παγκόσμια Ημέρα Ποίησης, η 21 Μαρτίου και με την αφορμή αυτή η Ρίτα Αντωνοπούλου ετοίμασε μία συναυλία με θέμα «Όλες του Κόσμου οι Φωνές. Η Παγκόσμια Ποίηση στο Ελληνικό Τραγούδι»: ποιήματα σπουδαίων ποιητών από όλο τον κόσμο, μεταφρασμένα από δικούς μας σπουδαίους ποιητές και μελοποιημένα -φτερά τους δίνουν!- από δικούς μας σπουδαίους μουσικούς: Θάνος Μικρούτσικος -η Ρίτα Αντωνοπούλου ήταν μούσα του και ήταν

λογικό που με Μικρούτσικο άνοιξε τη συναυλία, με Μικρούτσικο την έκλεισε-, Μάνος Λοΐζος, Μάνος Χατζιδάκις, Χρήστος Λεοντής, Μίκης Θεοδωράκης αλλά και ο Σοβιετικός -Ουκρανός- Γιαν Φρένκελ και ο Γερμανός Κουρτ Βάιλ -«Η μπαλάντα του Μακ του Μαχαιροβγάλτη» και « Η Τζένι των πειρατών» από την «Όπερα της πεντάρας». Το πρόσημο, πάντως, της συναυλίας ήταν καθαρά πολιτικό -μέσα από την αριστερή οπτική: τα 

περισσότερα τραγούδια -η πλειονότητά τους- είχαν μηνύματα αντιπολεμικά, ειρηνιστικά, μιλούσαν για την κοινωνική αδικία, ήταν γραμμένα από ανθρώπους που το κατεστημένο συνέτριψε -ή το προσπάθησε-, που οι περισσότεροι -ποιητές και μουσικοί- κυνηγήθηκαν, αδικήθηκαν, ταλαιπωρήθηκαν, εξορίστηκαν, δολοφονήθηκαν… Αυτό το πρόσημο, σφιχταγκαλιασμένο με υψηλή ποίηση και έξοχες μουσικές, 

έδωσε ένα δικό της ύφος στη συναυλία. Και η Ρίτα Αντωνοπούλου, υπερασπίστηκε τα έξοχα επιλεγμένα και δεμένα  τραγούδια του προγράμματος με τη θέρμη της ερμηνείας της. Γιατί η Ρίτα Αντωνοπούλου δεν τραγουδάει, ερμηνεύει -σ’ αυτή την κατηγορία ανήκει, των ερμηνευτών. Ερμηνεύει με πυγμή, με δύναμη, με σθένος, με τσαγανό χωρίς να αδιαφορεί για τις αποχρώσεις και τα ημιτόνια. Και με περισσή θεατρικότητα -που ποτέ, όμως, δεν ξεπερνάει τα όρια, δεν γίνεται θεατρινισμός. «Άννα μην κλαις», «Αντόνιο Τόρρες Χερέντια», «Σαντιάγο», το «Νανούρισμα» από τον «Ματωμένο γάμο», «Το γελαστό παιδί» και… και… απόκτησαν ψυχή και συγκίνησαν. Με αποκορύφωμα το  α καπέλα φινάλε

με το «Η πιο όμορφη θάλασσα» (Χικμέτ/Παπαλεονάρδος/Μικρούτσικος). Συναρπαστικό! Το αποτέλεσμα δεν θα ήταν το

ίδιο αν η Ρίτα Αντωνοπούλου δεν είχε ένα γερό στήριγμα πλάι της: τον εξαίρετο πιανίστα Γιάννη Μπελώνη που γέμισε, σαν ολόκληρη ορχήστρα, τη βραδιά. Μία βραδιά επιτυχημένη (Φωτογραφίες: Γιώργος Καλκανίδης).

 

(Μία καλόγουστη «κάρτα» με το πρόγραμμα ήταν το έντυπο που συνόδευε τη συναυλία).

Εθνική Λυρική Σκηνή / «Εναλλακτική Σκηνή», Κέντρο Πολιτισμού Ίδρυμα «Σταύρος Νιάρχος», 21 Μαρτίου 2024.