November 26, 2020

Η κυρία Κοταμανίδου είχε εραστή

 
Το Τέταρτο Κουδούνι / Τέτοιες μέρες, Τέτοια Λόγια... 33
 
Την είχα δει την Εύα Κοταμανίδου στις περισσότερες παραστάσεις που ’παιξε, την είχα δει στις περισσότερες ταινίες που ’κανε... Σε ρόλους μικρότερους, σε ρόλους μεγάλους, σε ρόλους πρωταγωνιστικούς... Τη θυμάμαι στους περισσότερους.
Μέσα μου, όμως, έχω κρατήσει ως φυλαχτό τη «μικρότερή» της, τη σχεδόν πιο άγνωστη παράστασή της -μια παράσταση που παίχτηκε, αν δεν κάνω λάθος ελάχιστα, που δεν την περιλάμβανε καν στο βιογραφικό της. Ήταν χειμώνας 1974/1975 -αρχές του ’75, πριν ακόμα προβληθεί ο «Θίασος» του Αγγελόπουλου. «Θεατρικό Εργαστήρι», το μικρό, κάπως περιθωριακό θεατράκι που ’χε στήσει στο στενάκι της Σμύρνης -μια μικρή κάθετος στην Αριστοτέλους, μεταξύ Ηπείρου κι Ιουλιανού- ο ξεχασμένος θεατράνθρωπος Δημήτρης Κωνσταντινίδης ο οποίος είχε παρουσιάσει εκεί, για πρώτη φορά στην Ελλάδα, πολλά έργα και ξένους συγγραφείς -ήταν βαθύς γνώστης. Και στη σκηνή, σε σκηνοθεσία του, «Η κυρία Ντάλλυ έχει εραστή». Ένα μεγάλο, αν δεν κάνω λάθος, μονόπρακτο (1962),  του Αμερικανού Γουίλιαμ Χάνλεϊ -ένα ρεαλιστικό κομμάτι για δυο, όπου η κυρία Ντάλλυ, μια μικρομεσαία αμερικανίδα νοικοκυρά αντιδρά στη μίζερη καθημερινότητά της αποκτώντας έναν νεαρό εραστή- τον έπαιζε ο Στράτος Αλεξίου. Τη θυμάμαι την Εύα Κοταμανίδου-Κυρία Ντάλλυ να ψιλοκεντάει. Άμεση, με χιούμορ, συγκινητική, απολαυστική -ακόμα έχω στα μάτια μου μια σκηνή όπου μονολογούσε σιδερώνοντας.
Ας είναι αναπαυμένη.

No comments:

Post a Comment