Στο Φτερό / Μία... μονόφθαλμη ερμηνεία

 

«# Cancel» του Ντέιβιντ Άιρλαντ / Σκηνοθεσία: Μανώλης Δούνιας

 

Ο Τζέι, διάσημος ηθοποιός του Χόλιγουντ, βραβευμένος, μάλιστα, με Όσκαρ, φτάνει στο βροχερό Λονδίνο για να κάνει θέατρο. Και πάει κατευθείαν στο θέατρο του Λι που θα σκηνοθετήσει την παράσταση. Θέλει να αποδείξει ότι δεν είναι απλώς αστέρας του Χόλιγουντ αλλά ότι μπορεί να κάνει και 

καλό θέατρο. Με ιρλανδέζικη προφορά. Αλλά θέλει και να ψάξει τις ιρλανδέζικες ρίζες του. Γιατί το έργο είναι γραμμένο από ιρλανδή συγγραφέα -από την ενσωματωμένη στο Ενωμένο Βασίλειο Βόρεια Ιρλανδία- και, μάλιστα, έχει τον τίτλο «Όλστερ» (το τμήμα της Ιρλανδίας που υπάγεται κατά το μεγαλύτερο μέρος του στην Βόρεια Ιρλανδία). Η συγγραφέας Ρουθ φτάνει και εκείνη από την Βόρεια Ιρλανδία στο θέατρο του Λι αφήνοντας στην αδελφή της τη φροντίδα της μητέρας τους που έχει τραυματιστεί σε αυτοκινητικό ατύχημα και βρίσκεται στο νοσοκομείο. Πρώτη συνάντηση των τριών και  όλα δείχνουν ιδανικά για τη συνεργασία. Ο Τζέι 

δηλώνει πως είναι το καλύτερο έργο που έχει διαβάσει. Η Ρουθ δείχνει  να τον θαυμάζει απεριόριστα και να είναι ιδιαίτερα κολακευμένη με την επιλογή του έργου της. Και ο Λι θεωρεί ότι έπιασε την καλή. Τα πράγματα, όμως, δεν θα εξελιχθούν όπως πιστεύουν και πιστεύουμε στη μιάμιση περίπου ώρα που βρίσκονται στη σκηνή στην πρώτη τους 

συζήτηση για την παράσταση. Ο επηρμένος, αλαζόνας και με ανεξέλεγκτο Εγώ, φλύαρος, δήθεν φεμινιστής, Τζέι, κραδαίνοντας το Όσκαρ που πήρε, θα βγάλει τον «άλλο» του εαυτό, τον κακό, φανερώνοντας τις καθόλου metoo και καθόλου πολιτικά ορθές, τις βαθιά ρατσιστικές απόψεις του, επιδιώκοντας να φέρει το έργο στα μέτρα του -έως και μονόφθαλμο ή χωλό «προτείνει» να βγάλει το ρόλο που θα παίξει! Η Ρουθ, που επίμονα δηλώνει Βρετανή και όχι Ιρλανδή καθώς είναι προτεστάντισσα της ενωμένης με το Ενωμένο Βασίλειο Βόρειας Ιρλανδίας, αρνείται πεισματικά κάθε αλλαγή στο έργο της, χάνει εύκολα την ψυχραιμία της, συγκρούεται με τον καθολικό Τζέι και καταφεύγει στο X -πρώην Twitter- για να «ξεμπροστιάσει» τον σταρ -cancel culture. Ο φιλόδοξος Λι, που στα απωθημένα του έχει τη διεύθυνση του   

Εθνικού Θεάτρου, προσπαθεί να κρατήσει τις ισορροπίες για να διασώσει την παράστασή του κάνοντας σειρά από λάθη. Η ευτυχής συνάντηση θα εξελιχθεί σε βίαιη σύγκρουση και σε καταστροφή. Μόνον ο Τζέι θα μπορεί να υλοποιήσει την επιθυμία του, αν το έργο  , μία έξυπνη, σκληρή, βίαιη, ποτέ ανεβεί -που μάλλον δεν θα ανεβεί -να παίξει το ρόλο του ω; μονόφθαλμος... Ο Βορειοϊρλανδός -Βρετανός...- Ντέιβιντ Άιρλαντ έχει γράψει το « # Cancel», μία 

έξυπνη, σκληρή, βίαιη, μαύρη κωμωδία, με ένα ιδιαίτερο, δηκτικό χιούμορ χαρακτηρίζοντας εύστοχα τους τρεις ρόλους. Το έργο έχει έξοχους ρυθμούς και θα γελάσετε μέχρι το γέλιο σας να 

παγώσει στο τέλος. Είναι περίεργη η επιλογή από έναν ελληνικό θίασο για ελληνικό κοινό ενός έργου με τόσο πολλές αναφορές στη σύγκρουση Ιρλανδών και Άγγλων. Το τόλμησαν. Και ο σκηνοθέτης Μανώλης Δούνιας, που έχει μεταφράσει θεατρικότατα το έργο -προσοχή! Ο Epstein προφέρεται Έπστιν και όχι Επστάιν- δικαιώνει την επιλογή με τον τρόπο που το ανέβασε, ώστε να κερδίζει έντιμα το κοινό: εξαιρετικοί ρυθμοί, χιούμορ εύληπτο που ποτέ δεν γίνεται φτηνιάρικο αλλά ούτε και σνομπ και εξαιρετικό δέσιμο των τριών άριστα οδηγημένων ηθοποιών. Τα διακριτικά σκηνικά του Δημήτρη Πολυχρονιάδη, 

τα τονισμένα κοστούμια της Έλενας Σκουλά, οι φωτισμοί του Αλέκου Αναστασίου και το video design του Κάρολου Πορφύρη βοηθούν την 

παράσταση. Η οποία διαθέτει ένα γερό υποκριτικό τρίο. Ο πολύ καλός ηθοποιός Θανάσης Κουρλαμπάς  δίνει με αλήθεια τον Λι. Η Αθηνά Μαξίμου, που διαρκώς εξελίσσεται, σχεδιάζει και  υλοποιεί την Ρουθ ίσως λίγο πιο τονισμένα από όσο χρειαζόταν αλλά με δύναμη, χιούμορ και δεξιοτεχνία. Οπωσδήποτε ο Αιμίλιος Χειλάκης οδηγεί το τρίο ως βιρτουόζος: θαυμάσια φωνή, κίνηση επιδέξια, χιούμορ α-πο-λαυ-στι-κό, δίνει υποδόρια όλο το απύθμενο Εγώ του οσκαρούχου χολιγουντιανού Τζέι και αποδεικνύει την ευρύτατη γκάμα του που κινείται από την αρχαία τραγωδία έως και την τρελή κωμωδία με άνεση. Μία ερμηνεία αξιοζήλευτη. Απολαύστε τους!

(Και κάτι σπάνιο για «εμπορικό» θέατρο. Η παράσταση διαθέτει ένα εξαιρετικό έντυπο πρόγραμμα -επιμέλεια 

Χριστιάννα Μαριόλη. Με πολύ καλά γραμμένα -ή μεταφρασμένα- ευκολοδιάβαστα για τον απλό θεατή αλλά σοβαρά κείμενα, ενημερωτικά που τη φωτίζουν άπλετα: για το έργο και το συγγραφέα έως τις ιστορικές συντεταγμένες της μακροχρόνιας σύρραξης Άγγλων + προτεσταντών ενωτικών Ιρλανδών με τους καθολικούς «εθνικιστές» Ιρλανδούς (IRA, «Ταραχές» κλπ), που υποβόσκει στο έργο, και από βιογραφικά των προσώπων που αναφέρονται στο κείμενο (πολιτικών, καλλιτεχνών κλπ) έως περί «πολιτικής ορθότητας». Αν πάτε -να πάτε!- αγοράστε το). 

Θέατρο «Αθηνών», Θεατρικές Επιχειρήσεις Κάρολος Παυλάκης, 2 Νοεμβρίου 2025.