Ντον Μπαζίλιο = Σταμπόγλης

 

Το Τέταρτο Κουδούνι / Τέτοιες Μέρες, Τέτοια Λόγια… 239

Όχι πολύ ψαγμένη στις λεπτομέρειες βρήκα την παράσταση του «Κουρέα της Σεβίλης» του Τζοακίνο Ροσίνι που τη σκηνοθεσία του υπέγραφαν ο Βασίλης Παπαβασιλείου κι η Νικολέτα Φιλόσογλου. Και που είδα στο «Ολύμπια Δημοτικό Μουσικό Θέατρο Μαρία Κάλλας» (πολύ μακροσκελής ο τίτλος...).
Μουσικά, πάντως, το ροσίνειο αριστούργημα ήταν μάλλον καλότυχο. Ο Γιώργος Ζιάβρας διηύθυνε την Συμφωνική Ορχήστρα του Δήμου Αθηναίων με κέφι και οίστρο ενώ κι η διανομή ήταν, σε γενικές γραμμές, ικανοποιητική. Δεν μπορώ, όμως, να μην ξεχωρίσω την Ροζίνα που τραγούδησε -και έπαιξε, αν και ο ρόλος δεν της ταίριαζε κουτί-, η μέτζο Άρτεμις

Μπόγρη η οποία ξέρει να στέκεται στη σκηνή και να μην τραγουδάει απλώς αλλά και να ερμηνεύει. Και τον υπέροχο Ντον Μπαζίλιο του μπάσου Χριστόφορου Σταμπόγλη: φωνή μεστή, ώριμη, που ο χρόνος τίποτα δεν της έχει αφαιρέσει αλλά, αντίθετα, της πρόσθεσε και υποκριτική που ο μπάσος κατέκτησε με τα χρόνια και την οποία έχει την ικανότητα να χρωματίζει μ’ ένα απολαυστικό χιούμορ -ταυτισμένος με το ρόλο!
(Μεταξύ μας: το άβολο αυτό θέατρο καθόλου δεν το ’χω νοσταλγήσει, όπως διαβάζω πολλούς να γράφουν… Τι να νοσταλγήσω: τα φοιτητικά εισιτήρια μηδενικής ορατότητας στο Β΄ θεωρείο, τις ασφυκτικά στημένες σειρές των καθισμάτων όπου, αναγκαστικά, σε τσαλαπατούν για να περάσουν ή τσαλαπατάς για να περάσεις, τη μυρωδιά στις τουαλέτες, τις επί χρόνια ξεκολλημένες ταπετσαρίες στους τοίχους της αίθουσας, τις παραστάσεις που ασφυκτιούσαν σ’ αυτή τη σκηνή;… Ε, όχι).