Στο Φτερό / Ο «άλλος» Μίκης

 

Απόστολος Παληός, πιάνο: ρεσιτάλ «Ο κλασικός Μίκης Θεοδωράκης για σόλο πιάνο»

 

Ο Μίκης Θεοδωράκης δεν έχει ανάγκη συστάσεων. Τα τραγούδια του και τα μεγαλύτερα έργα του που κινούνται στο χώρο της «έντεχνης μουσικής» αλλά την μπολιάζουν με λαϊκά στοιχεία -«Άξιον εστί», «Canto General»...- είναι πασίγνωστα. Υπάρχει, όμως, και ο «άλλος» Μίκης. Ο Μίκης της λόγιας μουσικής. Που δεν είναι άγνωστος αλλά σίγουρα δεν είναι και ιδιαίτερα γνωστός. Είναι ο Μίκης που αυτή ήταν η αφετηρία

του και σ’ αυτή τη μουσική αφιερώθηκε από την αρχή και έως τον «Επιτάφιο» του 1960. Είναι ο Μίκης που σ’ αυτήν επανήλθε μετά το 1980. Ένας όγκος έργων -όπερες, συμφωνικά, μουσική δωματίου, μουσική για σόλο όργανα...- που παίζονται μεν αλλά όχι συχνά. Στο πλαίσιο του Κύκλου «Μίκης Θεοδωράκης» που του αφιερώνει, η Εθνική Λυρική Σκηνή περιέλαβε ένα ρεσιτάλ με έργα του για

σόλο πιάνο -«Ο κλασικός Μίκης Θεοδωράκης για σόλο πιάνο». Στο πιάνο, ένας από τους καλούς πιανίστες μας της μεσαίας γενιάς: ο Απόστολος Παληός. Απνευστί, χωρίς διάλειμμα, έπαιξε τέσσερα έργα του συνθέτη, τα οποία διατρέχουν όλη την πορεία του. Το ρεσιτάλ άνοιξε με τα νεανικά Πρελούντια για πιάνο, AST 44 (1947, πρώτη εκτέλεση 1952). Τα έντεκα πρελούντια, αν και δεν κρύβουν ότι εμπνέονται από την ελληνική παραδοσιακή και τη

βυζαντινή μουσική αλλά και από την παράδοση της δυτικής μουσικής έως και από την τζαζ, καθόλου με πρωτόλεια δεν μοιάζουν -ο λυρισμός τους ξεχειλίζει. Με τη Μικρή Σουίτα για πιάνο, AST 90 (1955, πρώτη εκτέλεση 1958) ο φλογερός Μίκης Θεοδωράκης πέφτει με ορμή στο κλαβιέ χωρίς να χάσει το λυρισμό του αφήνοντας απόηχους

Σοστακόβιτς. Ο Απόστολος Παληός αντεπεξήλθε με σθένος και ευαισθησία, όπως και στο ανάλογου ύφους, με αρώματα παραδοσιακής κρητικής μουσικής, επόμενο έργο του ρεσιτάλ, την Σονατίνα, AST 99 (1955, πρώτη εκτέλεση 1956). Τελευταίο της βραδιάς, από την τελευταία περίοδο του συνθέτη, το μεγαλύτερης διάρκειας «Μέλος» (1998): δωδεκαμερές, αντλεί μουσικό υλικό από τους κύκλους τραγουδιών του «Τα λυρικότερα»

(1994-1995) και «Τα λυρικότατα» (1996), με αναφορές στους ρομαντικούς της μουσικής. Έξοχη η ερμηνεία του Απόστολου Παληού. Μία βραδιά που, τόσο τα έργα όσο και η εκτέλεσή τους, την κατέταξαν στις κερδισμένες (Φωτογραφίες: Βαλέρια Ισάεβα).

 

(Μία καρτολίνα με τα απαραίτητα και ένα καλογραμμένο κείμενο συνιστούσε το έντυπο πρόγραμμα του ρεσιτάλ -επιμέλεια «Εναλλακτική Σκηνή» ΕΛΣ).

 

Εθνική Λυρική Σκηνή / «Εναλλακτική Σκηνή», Κέντρο Πολιτισμού Ίδρυμα «Σταύρος Νιάρχος», Κύκλος «Μίκης Θεοδωράκης», 23 Σεπτεμβρίου 2023.