«Με αξιοπρέπεια» / Σκηνοθεσία: Δημήτρης Κατσιμίρης
Ο κύριος Δημήτρης έχει τρία παιδιά: δύο γιους -ο ένας παντρεμένος, ο άλλος ασωτεύει- και μία παντρεμένη κόρη. Χήρος πια, χτυπημένος από εγκεφαλικό, εξ αιτίας του οποίου δεν μπορεί πια να μιλήσει, έχει έρθει από το χωριό του στην 
Αθήνα και ζει στο σπίτι του παντρεμένου γιου του ο οποίος εισπράττει και τη σύνταξή του -όλα με αξιοπρέπεια τακτοποιημένα. Κλείνει τα 80 του και ο γιος με τη νύφη του, μαζί με τους οποίους ζει, καλούν και τους υπόλοιπους -γιο, κόρη και γαμπρό- για να γιορτάσουν τα
γενέθλια. Αλλά, βασικά, τους καλούν για να συζητήσουν ένα θέμα σοβαρό -πατάτα καυτή: δεν μπορούν πια να κρατήσουν το γέροντα στο σπίτι τους -«έχουν κουραστεί». Ξεκινάει κουβέντα για να βρεθεί κάποια «αξιοπρεπής» λύση: να τον πάρει κάποιος από τους άλλους. Ή να βρουν μία γυναίκα που να τον φροντίζει. Το
ζευγάρι, όμως, δεν θέλει έναν «ξένο άνθρωπο» στο σπίτι. Αντιπροτείνει οίκο ευγηρίας. Και εκεί αρχίζει η σύγκρουση. Ο γέροντας γίνεται μπαλάκι του πινγκ πονγκ ανάμεσα στους απογόνους. Δεν συμφωνούν, τσακώνονται, βρίζονται, μυστικά έρχονται στην επιφάνεια όταν μία γειτόνισσα ανησυχεί από τις φωνές και χτυπάει την πόρτα τους, τα πράγματα αγριεύουν, αρπάζονται έως και μαχαίρι βγαίνει... Ο κύριος Δημήτρης τους 
ακούει σιωπηλός, με ένα αδιόρατο χαμόγελο. Μοιάζει αδιέξοδο. Αλλά η λύση θα έρθει από εκεί που δεν την περίμεναν... Ο Δημήτρης Κατσιμίρης έχει γράψει ο ίδιος το σενάριο για την πρώτη μεγάλου μήκους ταινία που σκηνοθέτησε: 
«Με αξιοπρέπεια» (Ελλάδα, 2022), ο ειρωνικός της τίτλος. Ένα πολύ καλό, συμπυκνωμένο σενάριο, με οικονομία και πειστικούς διαλόγους που, ουσιαστικά, είναι ένα μεγάλο, μονοσάλονο θεατρικό μονόπρακτο, χωρίς δράση. Αλλά με την αεικίνητη κάμερα στο χέρι -διευθυντής φωτογραφίας 
ο Βασίλης Σταυρόπουλος-, ο Δημήτρης Κατσιμίρης έχει καταφέρει να του δώσει εσωτερική κίνηση και να το κάνει πειστικότατο, καθηλωτικό κινηματογράφο. Υπάρχουν κοινά σημεία με τη θεματολογία του Γιάννη Οικονομίδη -ειδικά με το «Σπιρτόκουτο»- αλλά ο Κατσιμίρης ακολουθεί το ρεαλισμό 
χωρίς να υποπίπτει στο ολίσθημα του οικονομίδειου ακραίου νατουραλισμού. Η οικογένεια του «Με αξιοπρέπεια» είναι μία πειστική μικροαστική οικογένεια, με όλες τις παθογένειές της και όχι μία λούμπεν οικογένεια που γαμοσταυρίζει σε μόνιμη βάση. Εκείνο, όμως, που θέλω να επισημάνω είναι η διεύθυνση των -ικανών- ηθοποιών: ο Δημήτρης Κατσιμίρης θα πρέπει να δούλεψε πολύ και επί πολύ μαζί τους επιμένοντας στη λεπτομέρεια. Και είναι όλοι τους πολύ αποδοτικοί -ο ένας καλύτερος από τον άλλο. Και δεμένοι: Ηλέκτρα
Χάρης Τσιτσάκης, η εξαιρετική, στον σύντομο, επεισοδιακό ρόλο της, Βαγγελιώ Ανδρεαδάκη, Aγγελική Στεφανή. Θα ξεχωρίσω την πειστικότατη, αυθεντική Μαρούσκα Παναγιωτοπούλου. Το «Με
αξιοπρέπεια» του Δημήτρη Κατσιμίρη, μετά το μικρού μήκους του -μόλις τετράλεπτο- «Μαμά, γύρισα» -γροθιά στο στομάχι-, αφήνει ελπίδες ότι μία υπολογίσημη μονάδα έχει προστεθεί στη νέα γενιά των σκηνοθετών του κινηματογράφου μας.
«Στρογγυλό» / 1ο Γενικό Λύκειο Αγίου Δημητρίου, 6ο Stroggylo Open Air Film Festival, 14 Αυγούστου 2023.
No comments:
Post a Comment