Τόση, μα τόση αγάπη!

 

Το Τέταρτο Κουδούνι / Τέτοιες Μέρες, Τέτοια Λόγια... 32 

 

Πάντα διαβάζω συγκινητικά κι εγκάρδια, συχνά εκ βαθέων, λόγια, όταν κάποιος καλλιτέχνης φύγει απ’ τη ζωή -λογικό. Σπάνια, όμως, διαβάζω να ξεχύνεται και να τους αγκαλιάζει τόση τρυφερότητα, τόση, μα τόση αγάπη, τόση συγκίνηση που το νοιώθεις ότι είναι γνήσια κι όχι τυπική, πέρα απ’ τα «καλό παράδεισο» και τα «στη γειτονιά των αγγέλων», όση εισέπραξα για δυο ηθοποιούς που μας άφησαν αυτές τις μέρες. Τους γνώριζα, τους συμπαθούσα αλλά φίλος τους δεν ήμουνα. Ένοιωσα πιο κοντά τους, τους πόνεσα, μετά απ’ όσα 

διάβασα και διαβάζω απ’ τους φίλους τους, απ’ τους ανθρώπους τους. Ήταν, φαίνεται, πέραν του ταλάντου, Καλοί Άνθρωποι η Μένη Κυριάκογλου κι ο Βαγγέλης Χατζηνικολάου. Ας είναι αναπαυμένοι, με τόση αγάπη που τους συνοδεύει.