Στο Φτερό / Τα ζόμπι ταξιδεύουν με το τρένο

«Το εξπρές των ζωντανών νεκρών» / Σκηνοθεσία: Γεόν Σανγκ-χο 

Ένας διαχειριστής κεφαλαίων, κολλημένος στη δουλειά του, που, γι αυτό το λόγο, η γυναίκα του τον έχει παρατήσει, συνοδεύει τη μικρή κορούλα του που ζει μαζί του και που επίσης φριχτά την παραμελεί, την ημέρα των γενεθλίων της, από την Σεούλ, με το

τρένο, στο Μπουσάν όπου ζει η μητέρα της, κοντά στην οποία η πληγωμένη από την αδιαφορία του πατέρα της μικρή επιμένει οπωσδήποτε να πάει. Στο τρένο, όμως, σκαρφαλώνει μια κοπέλα προσβεβλημένη από έναν ιό που μόλις έχει εμφανιστεί και που μετατρέπει τον άνθρωπο σε ζόμπι επιθετικό. Σε λίγο έχουν μολυνθεί και μετατραπεί σε ζόμπι οι περισσότεροι από τους εκατοντάδες επιβάτες του τρένου, που οι μη προσβεβλημένοι προσπαθούν να απομονώσουν για να γλυτώσουν. Αγώνας άγονος… 

Μέσα απ’ την προσπάθεια αυτή αναδύονται αισθήματα αλληλεγγύης, αισθήματα απόγνωσης, εγωισμοί, φιλοτομαρισμοί -ο θάνατός σου ζωή μου...-, επιθετικότητες και, κυρίως, ο πανικός της μάζας που μεταμορφώνεται σε όχλο -επί πτωμάτων, κυριολεκτικά. Τελικά, θα επιζήσουν μόνο το κοριτσάκι και μια έγκυος που το έχει 

πάρει υπό την προστασία της. Ο Νοτιοκορεάτης Γεόν Σανγκ-χο στο «Εξπρές των ζωντανών νεκρών» («부산» / «Busanhaeng» / «Train to Busan», 2016), πάνω στο πανέξυπνο σενάριο του Παρκ Τζου-σουκ, που συγκεντρώνει μ’ επιτυχία στο τρένο μια ομάδα διαφορετικών χαρακτήρων, όπως σε κάθε ταινία τρόμου που σέβεται τον εαυτό της, κάνοντας όμως, παράλληλα ένα σαφή κοινωνικό σχολιασμό, έχει στήσει μια καταπληκτική ταινία. Οι 

αγχώδεις ρυθμοί, τα ευρήματά του, η απεγνωσμένη κίνηση, η κλειστοφοβική ατμόσφαιρα μέσα στα βαγόνια, ακόμα και μέσα στις τουαλέτες τους, η εκπληκτική διαχείριση των σκηνών πλήθους -η καταδίωξη 

της ακυβέρνητης μηχανής της σωτηρίας από εκατοντάδες ζόμπι, με πλονζέ, σκηνή ανθολογίας που έφτασε να με παραπέμψει στο «Metropolis» του Φριτς Λανγκ-, το διάσπαρτο χιούμορ συνθέτουν ένα αποτέλεσμα συναρπαστικό που σε κρατάει καθηλωμένο. Όσο για το φινάλε -το κοριτσάκι που τραγουδάει φάλτσα το τραγούδι της σχολικής γιορτής βγαίνοντας από το τούνελ της σωτηρίας κρατώντας το χέρι της εγκύου-, πιο συγκινητικό δε γίνεται. Ο Γεόν αναδεικνύεται σε βιρτουόζο. Αλλά και σε άριστο οδηγό των ηθοποιών του. Ειδικά η μικρούλα Κιμ Σου-αν είναι τόσο πειστική ώστε δεν μπορείς να το πιστέψεις ότι είναι μόλις δέκα χρόνων. Εκπληκτική! Αν δεν σας ενοχλούν η βία και οι άγριες σκηνές, δείτε την ταινία. Εγώ ενθουσιάστηκα.

Κινηματογράφος «Odeon Starcity» / Αίθουσα 9, 13 Αυγούστου 2018.